فاطیما بهارمست؛ از اجرا در برنامه عمو پورنگ تا بازی در نقش نغمه در سریال از سرنوشت

دوات آنلاین-فاطیما بهارمست ،بازیگر نقش نغمه در سریال از سرنوشت۱۰ تیر ۱۳۷۵ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۸۲ در ۶ سالگی استعدادش در عرصه اجرا کشف شد و به عنوان مجری برنامه‌های کودک فعالیت هنری خود را در شبکه یک آغاز کرد. «فاطیما بهارمست» با کارگردانان مطرحی همچون «ابراهیم حاتمی کیا»، «داریوش فرهنگ» و «بهرام بهرامیان» همکاری و سال ها در عرصه اجرا فعالیت کرد. به گفته خودش، بازی و اجرا در سنین پایین برایش بازی کودکانه بود و وقتی 16 ساله شد برای ادامه بازیگری تصمیم قاطع گرفت و در هنرستان در رشته بازیگری و در دانشگاه در رشته بازیگری تئاتر تحصیل کرد. بهارمست اکنون با سریال شبانه «از سرنوشت» مهمان شبکه دوم سیماست و بهانه ای شد تا با خاطرات او از کودکی تاکنون همسفر شویم.

*فکر می کنم همکاری با «ابراهیم حاتمی کیا» خیلی برای تان شیرین بوده است و ارتباط تان با عوامل سریال «حلقه سبز» ادامه داشت و به واسطه دستیارشان برای بازی در سریال «از سرنوشت» انتخاب شدید؟

سال 1385 با من تماس گرفتند و وقتی به دفتر آقای حاتمی کیا رفتم با وجود کودکی برایم جذاب بود اما در همان سن کم می دانستم ابراهیم حاتمی کیا آدم موثر، مهم و کارگردان کار بلدی است. معتقدم تا با او کار نکنی نمی دانی چه شخصیتی دارد. حاتمی کیا با وسواس، دقیق و شکل عجیبی کار می کند و کاملا انتظار می رود که نام ماندگاری در سینما داشته باشد. سر پروژه «حلقه سبز» با مجید کرباسیان یکی از دستیاران حاتمی کیا آشنا شدم و ارتباط مان کم و بیش از طریق مختلف ادامه داشت تا این که برای بازی در سریال «از سرنوشت» با من تماس گرفت. من چند سالی با تلویزیون همکاری نمی کردم و علاقه داشتم کاری انجام دهم که دوستش داشته باشم. برای بازی در این سریال آقای بذرافشان در همان دیدار اول من را برای نقش «نغمه» انتخاب کرد.

*اشاره کردید چند سالی از فعالیت در سازمان صدا و سیما دور بودید آیا به دلیل علاقه تان به بازی فاصله گرفتید یا دلیل شخصی داشت؟

سال 1392 با برنامه «دیده شو» از عالم اجرا خداحافظی و احساس کردم آن چه دلم می خواست در اجرا تجربه کردم و اکنون دوست دارم فضای بازیگری را حرفه ای تر دنبال کنم. این خداحافظی مصادف با دانشگاه رفتن من شد و بازیگری تئاتر خواندم و فقط تئاتر کار کردم. حقیقت اش را بخواهید نقش های متوسط یا کوتاه پیشنهاد شد که بازی کردن و نکردن برایم فرقی نمی کرد به همین دلیل ترجیح دادم بازی نکنم تا این که بازی در سریال «از سرنوشت» پیشنهاد شد.

*با وسواس و دقت نقش را بعد از سال ها پذیرفتید، می خواهم بدانم نغمه چه ویژگی داشت که آن را بازی کردید؟

همین که 2 مقطع سنی 18 و 27 سال را باید بازی می کردم برایم خیلی جذاب بود چون با وجود این که در ظاهر تفاوت نداشتند اما به لحاظ سنی خیلی تفاوت داشتند،  پیر نمی شدم اما آرام تر از 18 سالگی بودم. فیلم نامه 50 قسمت بود که به دلیل جذابیت قصه در یک روز آن را مطالعه کردم. نغمه برایم خیلی جذاب بود و تا 27 سالگی او را بازی و  حس، عکس العمل و هر لحظه از بازیگری را تجربه کردم یعنی یک نقش کامل که حس های مختلف را دارد و این اندکی کار را برایم سخت می کرد. وقتی یک نقش کامل را بازی می کنی دلت می خواهد نقش های بعدی خیلی متفاوت تر از این باشد.

*این بازی خوبی که از شما می بینیم به طور حتم حاصل تجربه همکاری با کارگردان های کاربلد و  تحصیلات آکادمیک است.

بازی در این سریال تجربه خوبی برایم بود. مقوله بازیگری برایم جدی بوده و است و همه زندگی ام بر پایه بازیگری چیده می شود یعنی همین که در این رشته تحصیل کردم، کتاب هایی که مطالعه می کنم، فیلم هایی که می بینم و کارهایی که برای پرورش بازیگری انجام می دهم همه به دلیل علاقه ام به بازیگری است اما آن قدر نمی توانم درباره تجربه های بازیگری دوران بچگی ام حرف بزنم. خیلی جذاب بود که با حاتمی کیا، داریوش فرهنگ، حمید فرخ نژاد و ... همکاری کردم اما در دوران کودکی با غریزه بازی می کردم، با حسی که همه بچه های بازیگر دارند. البته برخی فنون بازیگری را در بچگی یاد گرفتم اما بازیگر نشدم. معتقدم وقتی آدم در روند و مسیر درست قرار می گیرد که خودش تلاش کند. من در  15، 16 سالگی فهمیدم چه کاری می خواهم انجام دهم و تصمیم گرفتم در هنرستان سینما بخوانم و بعد در دانشگاه بازیگری تئاتر خواندم.

*پس اگر بپرسم بین بازیگری و اجرا کدام را انتخاب می کنید، بازیگری را ترجیح می دهید؟

دقیقا همین طور است. الان6، 7 سال است که از اجرا دور شده ام و پرونده جدیدی در زندگی ام باز شده است اما احساس می کنم تجربه های کودکی ام در اجرا و بازی را پشت سر گذاشتم تا بازیگر دیگری زاده شود.

*فکر می کنم به واسطه «عمو پورنگ» وارد عرصه اجرا شدید و ورود به این حرفه و موفقیت تان را مدیون او هستید، درست است؟

احساس می کنم اگر این اتفاق در 6 سالگی برایم نمی افتاد اتفاق های بعدی هم رخ نمی داد یعنی بازیگری برایم شغل نمی شد و هیچ وقت به آن فکر نمی کردم چون خانواده ام هنری نبودند و همه تحصیل کرده و مهندس و پزشک هستند. دیده اید که از بچه ها می پرسند بزرگ شوید می خواهید چه کاره شوید؟ برای من فرصت نشد در سن کودکی به این سوال فکر کنم و افتادم در این مسیر. داستان این بود که در همین کار هم نمی دانستم چه می خواهم و مجری و بازیگر بودم اما از یک جایی به بعد منسجم تر به ماجرا فکر کردم.

*چه چیزی باعث شد در آن سن کم، معروف شوید؟

خیلی چیزها سبب شد. آن موقع تلویزیون خیلی مخاطب داشت چون تنوع شبکه وجود نداشت. به یاد دارم برنامه عمو پورنگ بیننده زیادی داشت، از بزرگ سال گرفته تا کودک. اکنون که سریال «از سرنوشت» نسبت به دیگر سریال های در حال پخش مخاطب دارد، متعجب شده ایم. کیفیت کارهای تلویزیونی پایین آمده است و مخاطب قدرت انتخاب دارد که چه اثری را ببیند.

*دستمزد دوران کودکی تان را چه کردید؟!

همه را خرج کردم چون ولخرج بودم (می خندد.) خوشحال بودم که در 7، 8 سالگی درآمد داشتم.

*آیا هنوز هم با وجود اجراهای زیاد وقتی مقابل دوربین بازی می کنید، ترس دارید؟

یکی از چیزهایی که از دوران کودکی به دردم خورده این است که با دوربین خیلی دوست هستم و آزادانه مقابل آن حرف می زنم و بازی می کنم.

*سقف آرزوهای تان کجاست؟

خیلی آدم رویاپردازی نیستم ولی دلم می خواهد هر روز بیشتر از بازی کردن در نقش هایی که دوست دارم لذت ببرم و انتخاب های جذاب تری برای ایفا کردن نقش های مختلف داشته باشم.

*حرف پایانی تان درباره بازی در سریال «از سرنوشت».

این برایم جذاب است که فصل های مختلف را کارگردان های مختلف ساختند و اکنون سریال سازی به این سمت رفته است. من از هر بازیگری در این سریال یاد گرفتم و معتقدم بازیگر مقابل به آدم اشتیاق می دهد.

منبع: خراسان