دوات آنلاین-آنفولانزای نوع B در واقع موج دوم آنفولانزا است که بنا به گفته وزارت بهداشت در ایران هنوز همه گیر نشده اما احتمال شیوع آن وجود دارد. هرچند این نوع آنفلونزا از آنفلونزای h1n1خفیف‌تر است اما همچنان خطراتی دارد.
انواع آنفولانزا
تبیان نوشت: آنفولانزا نوعی بیماری تنفسی است که در ماه‌های فصل زمستان شایع‌تر است. این بیماری روی ریه‌ها، بینی و گلو تأثیر می‌گذارد و باعث ایجاد علائمی مانند سرفه، بدن‌درد و گلودرد می‌شود. این علائم ممکن است خفیف و یا شدید باشد.
این بیماری ناشی از ویروسی است که به آسانی از شخصی به شخص دیگر منتقل می‌شود. بدین صورت که فرد می‌تواند با تماس نزدیک با شخصی که عفونت دارد یا حتی با تماس سطحی که فرد بیمار لمس کرده و سپس لمس دهان یا بینی خود ویروس را دریافت کند.
چهار نوع ویروس آنفولانزا وجود دارد: آنفولانزای A، B، C و D.
انواع A و B مسئول آنفولانزاهایی هستند که بیشتر در زمستان‌ها رخ می‌دهد. علائم آنفولانزای B نسبت به آنفولانزای A کمی خفیف‌تر است و برخلاف آنفولانزای A که هم در انسان‌ها رخ می‌دهد و هم در حیوانات، آنفولانزای B فقط انسان‌ها را درگیر می‌کند. یکی دیگر از تفاوت‌های این دو نوع آنفولانزا این است که آنفولانزای B بیشتر کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد تا بزرگسالان.
آنفولانزای نوع C منجر به بیماری‌های تنفسی خفیف می‌شود و معمولاً همه‌گیری ندارد و آنفولانزای نوع D عمدتاً بر گاوها تأثیر می‌گذارد، نه انسان‌ها.
در این مطلب بیشتر به بررسی علائم آنفولانزا B و اینکه مردم چگونه می‌توانند آن را درمان کرده و احتمالاً از آن جلوگیری کنند، می‌پردازیم.
آنفولانزای نوع B را جدی بگیرید
شدیدترین شیوع‌ها و همه‌گیری‌های آنفولانزا اغلب نتیجه آنفولانزای A است؛ اما تحقیقات نشان می‌دهد به طور کلی، این دو نوع آنفولانزا خیلی شبیه هم هستند.
آنفولانزای B می‌تواند مانند هر آنفولانزای دیگری عوارضی چون یک تا دو هفته تب، لرز، سرفه، سردرد، بدن‌درد و خستگی ایجاد کند و متخصصان بیماری‌های عفونی معتقدند که نمی‌توان علائم بین دو آنفولانزا را از هم تفکیک کرد.
یک مطالعه در سال 2014 در ژورنال بیماری‌های عفونی بالینی نشان داد که طول مدت اقامت در بیمارستان، میزان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه و فراوانی مرگ‌ومیرهای مرتبط با این بیماری در هر دو دسته از افراد مبتلا به آنفولانزای A یا B که در بیمارستان بستری بودند، مانند هم بود.
با این حال برخی تضادها نیز وجود دارد. به طوری که شدت بیماری در یک نوع خاص از آنفولانزای A، به نام H3N2 نسبت به سایر انواع آنفولانزاهای A و B شدیدتر است.
برخی شواهد حاکی از آن است که آنفولانزای نوع B در کودکان شدیدتر است و مطالعه‌ای که در سال 2016 در ژورنال Pediatrics منتشر شد، نشان داد بین سال‌های 2004 تا 2013 در کانادا، تعداد کمتری در اثر ابتلا به آنفولانزای B در مقایسه با آنفولانزای A جان خود را از دست دادند.
علائم آنفولانزا B چیست
علائم آنفولانزا به طور ناگهانی بروز می‌کند و یک فرد ممکن است یکی یا همه‌ی موارد زیر را داشته باشد:
. احساس ناخوشی عمومی
. سرفه‌ای که تمایل به خشک شدن دارد
. گرفتگی یا آبریزش بینی
. گلودرد
. دردهای عضلانی
. بدن‌درد
. سردرد
. احساس خستگی شدید
در برخی موارد، افراد احساس گرما یا تب دارند.
بیشتر بخوانید: آنفولانزا در کودکان و نوزادان چه علائمی دارد
فرد مبتلا به آنفولانزا ممکن است اسهال و استفراغ را نیز تجربه کند. این علائم در کودکان مبتلا به آنفولانزا شایع‌تر از بزرگسالان است.
علائم سرماخوردگی تا حدودی مشابه علائم آنفولانزا است با این تفاوت که علائم سرماخوردگی به طور آهسته‌تری بروز می‌کنند.
آنفولانزای B چه عوارضی دارد
در بسیاری از افراد، آنفولانزا بدون درمان از بین می‌رود. با این حال، افراد مسن و افراد دارای شرایط بهداشتی خاص ممکن است با ابتلا به آنفولانزا با عوارضی جدی مواجه شوند. عوارضی چون: عفونت گوش یا سینوس، ذات‌الریه و برونشیت که هر یک از این موارد ممکن است فرد را به بستری شدن در بیمارستان نیازمند کند و در موارد شدید ممکن است منجر به مرگ فرد مبتلا شود.
ابتلا به آنفولانزا همچنین می‌تواند علائم سایر بیماری‌ها مانند آسم یا بیماری انسداد مزمن ریوی را که به عنوان COPD شناخته می‌شود، بدتر کند.
اگر کودک یا بزرگسالی هر یک از علائم آنفولانزا که در ادامه آمده است را تجربه کرد، باید فوراً مراقبت‌های پزشکی را دریافت کند:
. قادر به ادرار کردن نیست
. تب یا سرفه که بهبود می‌یابد، سپس عود می‌کند و احتمالاً از قبل بدتر است
. درد شدید عضلانی
. بدتر شدن بیماری‌های مزمن
. مشکل در تنفس
. درد قفسه سینه
. سرگیجه مداوم
. تشنج
همچنین، اگر کودک در هنگام بیداری هوشیار نیست، یا در صورت تنفس دنده‌هایش به سمت داخل کشیده می‌شود، به مراقبت فوری نیاز دارد.
درمان آنفولانزا B چگونه است
در بیشتر افراد، آنفولانزا در طی 2 هفته به خودی خود از بین می‌رود. در حال بهبودی، فرد مبتلا به آنفولانزا باید:
. در خانه بماند
. از تماس با افراد دیگر خودداری کند
. مقدار زیادی آب و مایعات بنوشد
چندین داروی بدون نسخه نیز وجود دارد که می‌توانند به کاهش علائم آنفولانزا کمک کنند. این موارد در داروخانه‌ها در دسترس هستند.
در موارد شدید، پزشک ممکن است یک دوره داروهای ضدویروسی را تجویز کند.
تامیفلو (Oseltamivir) و رلنزا (zanamivir) داروهایی هستند که پزشکان ممکن است از آن‌ها برای درمان آنفولانزای نوع A یا B استفاده کنند.
داروهای ضدویروسی می‌توانند زمان بهبودی فرد را تا حدود 2 روز کاهش دهند، اما تنها در صورتی مؤثر هستند که فرد در طی چند روز اول شروع علائم، آن‌ها را مصرف کند. داروهای ضدویروسی به صورت قرص، شربت یا پودر استنشاقی وجود دارند.
هرکسی که مبتلا به آنفولانزا باشد و هر یک از علائم زیر را تجربه کند، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند:
. سرفه‌ای که مخاط سبز یا زرد ایجاد می‌کند
. نفس‌نفس زدن، حتی هنگام استراحت
. احساس سرگیجه یا ضعف
. لرزیدن غیرقابل کنترل
. تب بیش از 38.3 درجه‌ی سانتی‌گراد
اگر نوزادی تب داشت به دنبال مراقبت‌های فوری پزشکی باشید.
چگونه از آنفولانزای نوع B پیشگیری کنیم
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) توصیه می‌کند به جز استثنائات اندکی، هر فرد 6 ماهه یا بزرگ‌تر هر سال واکسن آنفولانزا را دریافت کند.
CDC تأکید می‌کند که این تزریق واکسن به ویژه برای افرادی که در معرض خطر ابتلا به عوارض آنفولانزا هستند، بسیار مهم است.
افرادی که بیشتر در معرض خطر عوارض آنفولانزا قرار دارند عبارت‌اند از:
. سالمندان 65 سال و بالاتر
. زنان باردار
. کودکان کم سن
. مبتلایان به دیابت
. مبتلایان به بیماری قلبی
. مبتلایان به سرطان
. کودکانی که دارای شرایط عصبی مانند اختلالات مغزی هستند
بیشتر بخوانید: پیشگیری از آنفولانزا ؛ 10 کاری که حتما باید انجام بدهید
از آنجا که آنفولانزا به راحتی گسترش می‌یابد، افرادی که با گروه‌های پرخطر کار می‌کنند باید مراقب باشند. کارشناسان توصیه می‌کنند همه افرادی که در مراکز بهداشتی مشغول به کار هستند واکسن آنفولانزا را دریافت کنند.
بیشتر واکسن‌های موجود چهار ظرفیتی هستند، به این معنی که افراد را از چهار نوع آنفولانزا محافظت می‌کنند: دو نوع آنفولانزای A و دو نوع آنفولانزا B.
نوزادان کوچک‌تر از 6 ماه و هرکسی که حساسیت به یکی از مواد واکسن داشته باشد، نباید این واکسن را دریافت کند.
افراد مبتلا به هرگونه آلرژی و افراد مبتلا به سندرم گیلن‌باره قبل از واکسن باید با پزشک مشورت کنند.
CDC گزارش می‌دهد که مبتلایان به آنفولانزا 3 تا 4 روز بعد از بیمار شدن، در مسری‌ترین حالت ممکن هستند و علائم بیماری نیز 2 روز پس از شروع بیماری بروز می‌کند؛ بنابراین ممکن است فرد قبل از این که بیمار شود آنفولانزا را منتقل کند.
واکسن آنفولانزا بزنید
اکنون که در فصل آنفولانزا هستیم و حالمان هم خوب است ممکن است فکر کنید دلیلی برای تهیه واکسن وجود ندارد؛ اما مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها می‌گویند که خیلی هم دیر نشده و واکسیناسیون هنوز هم بهترین راه برای محافظت از خود در برابر این بیماری بالقوه جدی است، چه در زمانی که آنفولانزای A غالب است چه در زمان شیوع آنفولانزای نوع B.
واکسیناسیون به ویژه برای افراد مسن‌تر از 65 سال، زنان باردار و هرکسی که یک بیماری اساسی زمینه‌ای مانند آسم یا بیماری قلبی داشته باشد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این‌ها افرادی هستند که با ابتلا به آنفولانزا، کارشان به بستری شدن در بیمارستان می‌کشد.
واکسیناسیون کودکان بخصوص کودکان کمتر از 5 سال و بزرگ‌تر از 6 ماه که در برابر عوارض آنفولانزا آسیب‌پذیرتر هستند نیز ضروری است.
آیا کسانی که قبلا آنفولانزا گرفته‌اند باز هم به نوع B مبتلا می‌شوند
اگر قبلاً یک بار آنفولانزا را تجربه کرده باشید دلیلی نمی‌شود که دیگر دچار آن نشوید. البته بعید به نظر می‌رسد که شما در یک فصل دو بار درگیر یک نوع آنفولانزا به یک شدت شوید، اما در برابر سایر انواع رایج آنفولانزا مصون نیستید.
بنابراین علاوه بر واکسیناسیون، اطمینان حاصل کنید که همه افراد خانواده شما مسائل بهداشتی را به خوبی رعایت می‌کنند. این شامل شستشوی مکرر دست‌ها و پوشاندن دهان هنگام سرفه و عطسه با آرنج یا دستمال کاغذی است. و اگر بیمار شدید، در خانه بمانید تا از مبتلا شدن دیگران جلوگیری کنید.
12jav.net