ام ام ای چیست و ورزشکاران ایرانی چگونه وارد این رشته شدند

دوات آنلاین-ورزش ام ای ای ورزشی است که این روزها بیشتر سر زبان‌ها افتاده و از گوشه و کنار شنیده می‌شود برخی ورزشکاران به حضور در این رشته و شرکت در مسابقات آن که خشن است اما درآمد بالایی دارد گرایش پیدا کرده‌اند

MMA چیست؟

MMA مخفف عبارت  Mixed Martial Arts  به معنی هنرهای رزمی ترکیبی است که نسبت به ورزش‌های دیگر خشونت بیشتری دارد.

در این ورزش شرکت‌کنندگان مجاز هستند از ضربه‌های مشت، آرنج، زانو، پا، فنون درگیری و گلاویزی ایستاده، در خاک، فنون پرتابی و قفل مفاصل استفاده کنند.

البته این ورزش نیز محدودیت‌هایی دارد و به‌عنوان مثال فروکردن انگشت در چشم، فروکردن انگشت به هرکدام از منافذ بدن، ضربه زدن به گلو، ضربه زدن به مهره های پشت گردن و کمر، نیشگون گرفتن، با پا ضربه زدن به حریفی که بیهوش است یا به زمین افتاده‌ است خطا محسوب می‌شود.

نقش بروس لی در ورزش ام ام ای

تاریخچه ورزش MMA به برزیل برمی‌گردد و ظاهرا اولین مسابقات آن در سال 1920 در این کشور برگزار شد. بعد از این ام ای ای شروع به گسترش کرد و در این میان بروس لی در شناخته شدن آن نقش بسیار مهمی داشت.

شیوه جدید این مسابقات از سال 1993 در آمریکا شروع و 4 سال بعد رقابت‌هایی در این زمینه در کشور ژاپن برگزار شد.

ورزشکاران ایرانی در رشته ام ام ای

امیر علی اکبری از فرنگی کاران معروف ایرانی از جمله ورزشکارانی است که وارد رقابت‌های ام ام ای شد. در واقع می‌توان گفت او این ورزش را وارد ایران کرد. علاوه بر او چند ووشوکار و بوکسور نیز ترجیح دادند فعالیت ورزشی خود را در این رشته ادامه بدهند.

سجاد غریبی معروف به هالک ایرانی معروف‌ترین ورزشکار ایرانی است که در رشته ام ام ای فعالیت می کند.

بیشتر بخوانید: هالک ایرانی کیست

علاوه بر این دختران ورزشکار نیز وارد این حوزه شده‌اند.

عاطفه شاوری از جمله دختران ورزشکار است که در این مسابقات شرکت می‌کند. او که قبلا به مدت 10 سال در رشته ووشو کار می‌کرد، به ایران ورزشی می‌گوید:  در یک مسابقه MMAمی‌توان به اندازه یک‌سال ووشو پول درآورد.

او ادامه می‌دهد: «از حضورم در این ورزش راضی هستم و فکر می‌کنم می‌توانم خیلی زیاد در این ورزش پیشرفت کنم.»

بیشتر بخوانید: پرونده‌ای درباره گرایش دختران به ام.ام.ای

معصومه رضایی از 13 سالگی جوجیتسو و کیک بوکسینگ کار می‌کند. او سپس وارد رشته ام ام ای شد. او به ایران ورزشی می‌گوید: آزاد بودن مبارزه در این رشته را دوست دارم و این یکی از زیبایی‌های این ورزش است. علاوه بر این مجوز نداشتن این ورزش هم به هیجان آن اضافه کرده و از آنجایی که هنجارشکنی را همیشه خیلی دوست داشتم به این ورزش ترغیب شدم.

موی بوران خطرناک‌تر از ام ام ای

موی بوران  یک ورزش تایلندی است که بدون هیچ حفاظ و کلاهی برگزار می‌شود و از جمله ورزش‌های خشن دیگر محسوب می‌شود.

سهیلا منصوریان قهرمان ووشوی جهان تازگی به شرکت در این رشته علاقه‌مند شده است. او به شرق گفت: ما در این ورزش تنها یک لثه‌بند داریم که اگر دندان‌مان شکست، از گلوی‌مان پایین نرود. یک طناب ابریشمی هم هست که با آن دست‌های‌مان را می‌بندیم. این یکی از پرطرفدارترین مبارزه‌هاست و چینی‌ها هم استقبال زیادی از آن می‌کنند. چینی‌ها عنوان رینگ خونین را به این مسابقه داده‌اند. مبارزه در پنج راند سه‌دقیقه‌ای برگزار می‌شود؛ ولی دو بازیکن اگر به توافق برسند، می‌توانند تعداد راندها را به هفت و هشت راند هم برسانند. من اولین ایرانی‌ای هستم که می‌خواهم در این مسابقه مبارزه کنم و امیدوارم بتوانم یک نتیجه خوب بگیرم. البته قوانین این مسابقه در مقایسه با گذشته تغییراتی پیدا کرده است؛ مثلا قدیم‌ها که این مسابقه برگزار می‌شده، به دست‌های‌شان خرده‌شیشه می‌زدند که وقتی به صورت حریف ضربه می‌زنند، صورتش را خونی کند. «موی بوران» یکی از خطرناک‌ترین ورزش‌هاست. حتی از ام‌ ام ‌ای هم خطرناک‌تر است.