شهربانو موسوی بازیگر نقش عمه خانم در سریال حکایت های کمال: خودم خوش اخلاق هستم

دوات آنلاین-شهربانو موسوی در سریال حکایت‌ های کمال نقش عمه خانم را بازی کرده است. او را پیش از این در سریال های آرماندو، کیمیا، پنج دری، مادرانه، رستگاران، روز حسرت، آرام می گیریم، مرز خوشبختی، خانه اجاره ای و چاردیواری و فیلم های خوابگاه دختران، خواب زده ها و اخراجی ها دیده‌ایم. گفت‌وگو خراسان با شهربانو موسوی را بخوانید:

 

تفاوت عمه خانم با نقش بی بی

* بازی خوب و روانی در سریال حکایت های کمال دارید؛ این شیرینی و روانی در بازی تان از کجا آمده است؟

فیلم نامه خوب و انتخاب درست کارگردان برای نقش، تکلیف بازیگر را مشخص می کند. من علاقه خاصی به همکاری با صلح میرزایی داشتم. او کارگردان باهوشی است و با وجود این که من بازیگر نقش های کمدی هستم به من اعتماد و برای نقش عمه این سریال انتخابم کرد. این نقش خیلی کاندیدا داشت که تهیه کننده و کارگردان در نهایت به من رسیدند. البته ابتدا خیلی برایم سخت بود که از نقش بی بی «متهم گریخت» فاصله بگیرم. قدرت ا... صلح میرزایی خیلی باهوش و به شدت حواسش جمع بود که من از مرز عمه پایم را فراتر نگذارم و به نقش بی بی که مدت ها با من همراه بود، نپیوندم! مردم مرا قبل از سریال حکایت های کمال با شخصیت های بی بی، گلبانو و نقش هایم در فیلم های خوابگاه دختران و خروس جنگی می شناختند.

 

*چه ویژگی این شخصیت شما را جذب کرد؟

جالب است خدمت تان بگویم کارگردان، تهیه کننده و دیگر دوستان وقتی فیلم نامه را خوانده بودند، گفتند هنگام خواندن به یاد تو افتادیم چرا که نقش خاصی است و فقط شهربانو موسوی می تواند نقش عمه را بازی کند.

 

*نقش عمه خانم سریال حکایت های کمال  را چگونه پیدا کردید؟

 اصولاً آدم خوش اخلاقی هستم و همیشه دوست دارم نقشی باشد که تا حدودی به تاریخ نزدیک و قوی و ابرقدرت باشد. عمه های فعلی مظلوم هستند بنابراین تصمیم گرفتم به نمایندگی از عمه های ایران که همگی خوب هستند این نقش را که مثبت است، بازی کنم. عمه های آن موقع مهربانی و تحکم و همه از آن ها حرف شنوی داشتند. معتقدم عمه در این قصه بداخلاق و جدی است و این هم از روی دلسوزی است.

شهربانو موسوی چگونه بازیگر شد

*شنیده ام شما برای این که بازیگر شوید کلی دست به دعا شده اید تا به هدف تان برسید؛ درست است؟

هدفم ورود به عرصه موسیقی بود و هر شب خوابش را می دیدم. من در خانواده ای سختگیر بزرگ شدم. در سال 1358 دیپلم گرفتم و آن موقع خیلی از خانواده ها دوست نداشتند فرزندان شان در عرصه هنر فعالیت داشته باشند و به شدت مخالفت می کردند. هر شب رادیو را کنار گوشم می گذاشتم و «داستان شب» را گوش می دادم و خوابم می برد. به یاد دارم که در آن مقطع در رادیو شیراز تست دادم و پذیرفته شدم و فعالیت ام را در بخش طنز رادیو، برنامه کودک و صداپیشگی شروع کردم. این روزها همه می خواهند بازیگر شوند. بازیگری بازار داغی دارد.

 

*شنیده ام بچه قنداقی داشتید و می‌رفتید سر صحنه تئاتر و بازی می کردید؟

خیلی علاقه مند به رادیو و بازیگری بودم به همین دلیل مهاجرت کردم و به تهران رفتم. بعد از فعالیت در رادیو وارد حیطه بازیگری شدم و در «متهم گریخت»، «خوابگاه دختران» و «خروس جنگی» و الان هم در «حکایت های کمال» بازی کرده ام. عده ای از دوستان از من سوال می کنند که چرا دیر شروع کردی که پاسخ می دهم من از بازیگران بعد از انقلاب هستم و دیر شروع نکردم و تنها به نظر خانواده ام احترام گذاشتم. «در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن، شرط اول قدم آن است که مجنون باشی»؛ با پشتکار خودم و لطف و محبت خداوند وارد این حرفه شدم و سختی هایش را به جان خریدم.

 

*با چه کاری به طور حرفه ای وارد این عرصه شدید؟

اگر به یاد داشته باشید در سریال «یوسف پیامبر(ع)» بازی کردم و آن اوایل نقش های کوتاه زیادی را ایفا کردم تا این که بازی ام به دل کارگردان های مطرح نشست و دیده شدم.

 

همکاری با مهران مدیری و رضا عطاران

*این اتفاق و دیده شدن بستگی به بازیگر دارد؛ یکی در همان لحظه ورود دیده می‌شود و برای  دیگری شاید سال ها طول بکشد. شما با «جایزه بزرگ» مهران مدیری و «متهم گریخت» رضا عطاران دیده شدید.

همین طور است؛ از مهران مدیری و رضا عطاران تشکر می کنم که به من اعتماد کردند. من بعد از «خوابگاه دختران» در «جایزه بزرگ» بازی کردم. آقایان مدیری، عطاران، سیروس مقدم، فریدون جیرانی، مسعود اطیابی، محمد حسین لطیفی و صلح میرزایی چهره های خاصی هستند و هر کدام سبک کاری خود را دارند، دست شان درد نکند که بنده در کارشان بودم. امیدوارم اوضاع هنر درخشان و منور شود و هیچ بازیگری خانه نشین نشود. بازی برای بازیگر حکم بال پرواز را دارد؛ بازیگری که بازی نکند مثل یک پرنده دلش نمی خواهد از قفس بیرون برود و خیلی افسرده است.

*می خواهم بدانم چگونه از فیلتر سختگیری های «مهران مدیری» رد و برای «جایزه بزرگ» انتخاب شدید؟

 حسن شکوهی، مدیر تولید فیلم «خوابگاه دختران» از بازیگران خوب مان بود و مرا برای بازی در «جایزه بزرگ» به مدیری پیشنهاد داد و وقتی تست دادم، پذیرفته شدم. من از آن دست بازیگرانی هستم که بداهه می گویم و فیلم را که می خوانم ادویه و ملاتش را زیاد می کنم تا جذاب شود. برای بازی در این سریال از دست آقای پورمحمدی، رئیس وقت شبکه جایزه گرفتم، همچنین برای بازی در «متهم گریخت».

 

*تفاوت کار با صلح میرزایی و دیگر کارگردان ها همچون مدیری و عطاران در چیست؟

صلح میرزایی از کارگردان های خوب سینماست و وقتی فیلم «شاخه گلی برای عروس» را دیدم از خدا خواستم فرصتی فراهم شود تا با او همکاری کنم. همه چیز یار بود تا من در سریال «حکایت های کمال» همراه پروژه شوم. صلح میرزایی دست بازیگر را در کار باز می گذاشت و در برداشت هر پلانی سختگیری های خودش را داشت و تا مورد قبولش واقع نمی شد آن را نمی پذیرفت. مدیری هم دست بازیگر را با مشورت خودش باز می گذاشت یعنی اگر به او پیشنهاد دیالوگی در راستای زیبا شدن کار می دادم، می پذیرفت. همکاری با همه کارگردان ها عالی بود. می خواهم به این مسئله اشاره کنم که عوامل پشت صحنه خیلی اهمیت دارند و وقتی همه چیز در پشت صحنه خوب باشد شما با خیالی آسوده و انرژی مضاعف جلوی دوربین می روید. سریال حکایت های کمال طی 7، 8 ماه در اوج گرانی و بالا رفتن دلار ساخته شد.

 

*بازیگر نقش مقابل چقدر برای تان اهمیت دارد؟

من در هر اثری ابتدا بازیگران رو به رویم برایم اهمیت دارند. اخیراً یاد گرفته ام اگر بازیگر نقش مقابلم بداخلاق باشد کاری به کارش ندارم و در کناری می نشینم و به نقش خودم فکر می کنم، متن را مرور می کنم، لباس می پوشم و گریم می شوم و تا پایان فیلم برداری در قالب نقش می روم. من خوش اخلاق و عاشق بازیگری و پرواز هستم.

 

بهترین نقشی که بازی کردم

*از میان بازی های تان کدام نقش را بیشتر دوست دارید؟

هر نقشی برای بازیگر به منزله فرزندش است و من روی هر نقشی که می پذیرم تعصب دارم. نقش هایی هستند مثل «بی بی» سریال «متهم گریخت» یا گلبانوی «مادرانه» یا زن عموی مهران مدیری در «جایزه بزرگ» که دوست شان دارم. اگر چه 5 انگشت مثل هم نیستند اما همه نقش هایم را دوست دارم.

 

*نقشی هست که بخواهید بازی کنید اما تا به حال به شما پیشنهاد داده نشده است؟

دلم می خواهد اندکی از طنز فاصله بگیرم و در قالب نقش های منفی مثل جادوگر که از پسش برمی آیم، بروم. همچنین خیلی بازی در نقش های تاریخی را دوست دارم.

 

*می خواهم بدانم این همه سختی می ارزید که از شیراز مهاجرت کنید و وارد رادیو و تئاتر شوید و در رشته ادبیات نمایشی تحصیل کنید تا به چهره معروفی تبدیل شوید؟

عاشق حرفه ام هستم و وقتی علاقه هست کاری نمی شود کرد. من از دوران قبل از انقلاب می توانستم وارد این حرفه شوم اما حرمت خانواده ام را نگه داشتم تا این که راضی شان کردم. بازیگری آرزویم بود. «غیر از هنر که تاج سر آفرینش است، بنیان هیچ منزلتی پایدار نیست». هنر انسان را به خدا نزدیک می کند. من کاری به مسائل حاشیه ای ندارم و شما هنرپیشه های درجه یک دنیا را می بینید که بچه های بی خانمان را به فرزند خواندگی می پذیرند و این ها از برکات هنر است. هنر ارزش سختی کشیدن را دارد. اگر یک بار دیگر بمیرم و متولد شوم باز هم عاشقانه بازیگری را انتخاب می کنم.

 

*هنرمند آن همه سختی را در طول سفر در قطار زندگی هنری تحمل می کند و بعد با گذشت زمان شرایطی پیش می آید که به فراموشی سپرده و خانه نشین می شود.

قبول دارم. هر سال که می خواهد نو شود از صمیم قلب دعا می کنم وضعیت هنر عالی شود و هیچ بازیگری خانه نشین نشود و همه بازیگران جلوی دوربین بروند، تهیه کنندگان جیب شان پر از پول باشد و آثار خوب زیادی را تولید کنند، نویسندگان از خوبی ها و زیبایی ها بنویسند و کارگردان ها فیلم بسازند.

 

*در پایان این مصاحبه اگر خاطره ای از بازی های به یاد ماندنی تان دارید برای مان تعریف کنید.

هنگام فیلم برداری سریال «حکایت های کمال» در شهرک سینمایی غزالی سرمای خاصی همچون سرمای سیبری و گرمای سوزانی همچون گرمای عربستان حاکم بود که فقط در کتاب ها خوانده ایم. با وجود امکانات محدود، عوامل به عشق مردم کار کردند.

 ما گالش های مان را در سرمای دی روی حلب های آتش گرم می کردیم تا به عشق مردم جلوی دوربین برویم.

12jav.net