بهرنگ علوی؛ بدون پارتی و پول بالا آمدم

دوات آنلاین-زاده اولین روز فروردین سال ۱۳۵۹  و دانش آموخته رشته بازیگری است. بازی در نقش کوتاهی در فیلم «عیار ۱۴» سکوی پرتاب «بهرنگ علوی» برای معرفی به سینما بود. او علاوه بر بازیگری، عکاسی می کند و گاهی هم دست به قلم می شود و می نویسد. علوی همچنین طراح مد و سفیر حمایت از کودکان کار و زنان بی سرپرست و برگزارکننده گالری ها و بازارچه های خیریه است. او اگر چه فعالیت خود را از همان دوران کودکی با تئاتر شروع کرده و بعد پایش به قاب تصویر باز شده اما با سریال «هشت و نیم دقیقه» در نقش ضد قهرمانی تبدیل به قهرمان و در میان مخاطبان تلویزیون معروف و محبوب شد. او البته نوروز با نقش متفاوت «سینا» در سریال «بر سر دوراهی» به تلویزیون بازگشت و نقش ماندگار دیگری را در کارنامه اش به ثبت رساند. به بهانه بازی در این سریال پای صحبت های این بازیگر خوش اخلاق نشستیم.

• شما در «معمای شاه»، «هشت و نیم دقیقه» و «بر سر دوراهی» در تلویزیون و در «دربند»، «مرگ ماهی»، «لانتوری» و «امکان مینا» در سینما بازی کردید. به ما بگویید برای خلق یک شخصیت چه کاری می کنید تا آن را بشناسید؟

در درجه اول در روز نخست گپ و گفتی با کارگردان دارم. اول از همه به دنبال ذهنیت کارگردان درباره خلق آن نقشی که به عنوان فیلم ساز دوست دارد به تصویر بکشد، هستم. وقتی فیلم ساز را شناختم بر اساس آن برای این که کارم رئال و طبیعی درآید و شما به عنوان تماشاگر مرا باور کنید به سمت نمونه های واقعی آن در اجتماع می روم. یعنی اگر فردی با مشخصاتی خاص از طبقه ای متوسط و  دارای فلان خانواده و سن است سعی می کنم نمونه های بیرونی این شخصیت را در جامعه پیدا کنم و از فاکتورهای خوبش به نفع نقش استفاده می کنم. از یک جایی به بعد هم شیوه بازیگری که همیشه دوست داشتم در اجرا  تماشاگر از من ببیند و در نهایت بگوید بهرنگ علوی به عنوان بازیگر شبیه فردی بازی نمی کند یا از روی فردی تقلید نمی کند و مدل خودش و سبک خودش را دارد، آن را به عنوان چاشنی آخر به نقش اضافه می کنم که بعد از تحقیقاتم در واقع آن شیوه اجرایی من می شود. شما به عنوان مخاطب مثلاً می گویید که فرزین سریال «هشت و نیم دقیقه» چقدر متفاوت بود و شبیه هیچ فردی نبود و نمونه اش شبیه بازیگر و نقش خاصی در سینما و تلویزیون نبود.

• شما دانش آموخته رشته بازیگری هستید و به دلیل علاقه تان به این حرفه وارد شدید. می خواهم بدانم چه فردی معرف شما بود؟

 حرفه بازیگری پول ندارد. من با تئاتر شروع کردم. بعد از آن در فیلم های کوتاه بازی کردم و عضو انجمن فیلم کوتاه شدم. در کارهای تئاتر خیلی وقت ها کارگردان ها به تماشا می نشستند و ما را برای فیلم های شان انتخاب می کردند. پرویز شهبازی هم مرا از میان فیلم کوتاهی که ساخته شده بود برای بازی در فیلم «عیار 14» انتخاب کرد و در یک سکانس بازی کردم. او از کارم راضی بود و برای بازی در فیلم «دربند» به من پیشنهاد داد. می خواهم بگویم که بدون پارتی و پول، پله پله و با توکل به خدا بالا آمدم و این نشان می دهد که من بازیگر یک سکانسی و یک پلانی بودم و امروز به این جا رسیده ام یعنی یک سکانس را دو سکانس و دو سکانس را سه سکانس کردم و همین طور بالا آمدم.

• به خاطر دارید در چه سالی وارد این حرفه شدید؟

 اولین بار کار تئاتر را در قالب کار کودک در مدرسه در سال 1372 شروع کردم. برای اولین بار با نمایش «آدمک چوبی» به صورت حرفه ای در سالن قشقایی به روی صحنه رفتم. بعد از آن به واسطه خواندن درس در فعالیت هنری ام وقفه افتاد اما از سال 1380 تئاتر و فیلم کوتاه کار کردم. نخستین ورودم به سینما با  فیلم «عیار 14» در سال 1386 بود.

• در بازیگری به دنبال چه هستید؟

هنوز به جایگاه دلخواه خود نرسیده ام اما از جایگاه کنونی ام راضی هستم چون برای رسیدن به آن خیلی زحمت کشیدم، تلاش کردم، پشتکار داشتم و خیلی حرف ها شنیدم و خیلی پشت در ماندم و هیچ پارتی نداشتم و توکلم به خدا بود. اگر حرکتم لاکپشتی بوده و خیلی زودتر از این ها می توانسته اتفاق بیفتد شاید قسمت من این بوده که زمانش الان باشد. کلاً در زندگی آدم کمال گرا و ایده آل گرایی هستم و جایگاه و شرایط بالاتر از این را برای خودم می بینم و برای رسیدن به آن تلاش می کنم.

• شما کاراکترهای چند وجهی را خیلی خوب بازی می کنید و به زیبایی نقش را می گیرید و شخصیت را خلق می‌کنید و گزیده کار هستید. از میان شخصیت هایی که خلق کردید از کدام بازی‌تان لذت بردید؟

سه بازی ام را در سه ژانر مختلف تئاتر، سینما و تلویزیون خیلی دوست دارم. بازی ام را در فیلم سینمایی «دربند» دوست دارم چون آن سال در جشنواره فیلم فجر کاندیدای دریافت سیمرغ شدم. برای بازی در تئاتر «زبان اصلی» جایزه دریافت کردم. همچنین فرزین «هشت و نیم دقیقه» را خیلی دوست دارم. در واقع بیشتر مردم مرا با این شخصیت می شناسند. هر فرد دیگری به جز من نقش فرزین را بازی می کرد حسودی می کردم یعنی این قدر این نقش را دوست دارم که حسودی ام می شد. با وجود گذشت چند ماه از بازی در این سریال نقش مرا رها نمی کرد و در قالب فرزین مانده بودم چون به این نقش تعلق خاطر داشتم.

• پس از آن دسته بازیگرانی هستید که پس از پایان بازی شان تا مدت ها درگیر نقش هستند؟

نقش تا به زندگی عادی ام برگردم در من می ماند. اندکی نسبت به بقیه بازیگران عاطفی تر هستم چون در فروردین و فصل بهار متولد شده ام.

• با این همه عشق و علاقه ای که به این حرفه دارید اگر به گذشته برگردید با وجود سختی هایی که کشیدید باز هم این حرفه را انتخاب می کنید؟

صد درصد انتخابم این حرفه است. اگر یک بار دیگر هم متولد شوم بازیگری را انتخاب می کنم. به غیر از خانواده ام عاشق حرفه ام هستم.

• با توجه به این که سفیر کودکان کار و زنان بی سرپرست هستید مسئولیت سنگینی روی دوش تان است.

دینی بر گردن ماست. معتقدم اگر ما کار می کنیم  مردم ما را به واسطه حرفه مان می شناسند و محبت می کنند و به ما احترام می گذارند. معتقدم هر فردی با توجه به حرفه خود باید هر کاری را که از دستش برمی آید انجام دهد.

• کلام آخرتان با خوانندگان ما؟

برای مردم آرزوی موفقیت، شادی و سلامتی دارم و امیدوارم همیشه شاد باشند و به مشکلات زندگی توجه نکنند.

منبع: خراسان