نقد فیلم شبی که ماه کامل شد ؛نگاه زنانه و عاشقانه
شبی که ماه کامل شد یک فیلم فراتر از حد استانداردهای سینما است که کارگردان عجیب و متفاوتی دارد، در تمامی دو ساعت و خرده ای و در تمامی لحظه های فیلم حضور مقتدرانه کارگردان، به وضوح حس می شود و نفس تماشاچی را می گیرد و او را میخکوب توانایی های خود می کند.
دوات آنلاین-این که یک کارگردان سینما بخواهد اثری بدون نقص خلق کند، شبیه یک معجزه است و در سینمای ناتوان ما شاید یک شوخی قلمداد شود، اما نرگس آبیار در چهارمین فیلمش با زبان سینما یک استثنا و شگفتی خلق می کند.
شبی که ماه کامل شد یک فیلم فراتر از حد استانداردهای سینما است که کارگردان عجیب و متفاوتی دارد، در تمامی دو ساعت و خرده ای و در تمامی لحظه های فیلم حضور مقتدرانه کارگردان، به وضوح حس می شود و نفس تماشاچی را می گیرد و او را میخکوب توانایی های خود می کند.
خلق میزانسن های هوشمندانه با بهره گیری از دوربین رو دست اصولی و منطبق بر سبک روایت و مستند گونه اش، یکی از ویژگی های فیلم تازه نرگس آبیار است. ادعای ژانر ندارد اما قصه عاشقانه اش را با نگاه جسورانه و زنانه اش در لحظه های پر فراز و نشیب قصه، با تکنیکی ترین حالت ممکن، روایت می کند.
ورودی قصه عاشقانه است اما تغییر کاراکتر مرد قصه اش از عاشق پیشه بودن تا تبدیل شدنش به یک هیولا، در فیلمنامه به درستی گنجانده شده است و با بازی حیرت انگیز هوتن شکیبا در نقش یک تروریست به اوج و تکامل می رسد.
اما این غافلگیری به همین جا ختم نمی شود در سوی دیگر با بازیگری زن مواجه هستیم که بی نقص است و بدون اغراق حساس ترین و مهمترین نقش دوران بازیگری اش را به جدی ترین حالت ممکن ایفا کرده، الناز شاکردوست در فیلم تازه آبیار کار دشوار و طاقت فرسایی در مقام بازیگر دارد اما با تکیه بر خلاقیت فردی و هدایت اصولی کارگردان، بار دیگر وجه دیگری از توانایی های خود را ارائه می کند.
مکمل های فیلم هم حضورشان مغتنم است، فرشته صدرعرفایی حضورش متفاوت است و پدرام شریفی حالا دیگر حرفی برای گفتن در میان بازیگران جوان دارد.
نرگس آبیار قصه زُمخت و چِغر مردانه «شبی که ماه کامل شد» را با یک نگاه زنانه و عاشقانه طوری به تصویر می کشد که نمی توان در جزئیات و کلیات آن ایرادی گرفت و این یک شبه معجزه در سینما است و می توان گفت از اینجا به بعد کارگردانی متولد می شود که جزئیات را می شناسد.
در بیشتر از دو ساعت جوری قصه گو است که ریتم نمی افتد و درجا نمی زند، دکوپاژ دارد و از ابتدا تا پایان سر پا است، پیش از این که فیلم های کاترین بیگلو را تماشا می کردم، مدام به این مساله فکر می کردم که می شود روزی در سینمای ایران کارگردان زنی هم قد او متولد شود و در ژانر سیاسی حرف تازه ای داشته باشد؟!
بعد از تماشای شبی که ماه کامل شد می توان به این نتیجه رسید که کارگردان زنی متولد شده است که بی عیب و نقص هم می تواند فیلم بسازد.
منبع: ایرنا/ سام بهشتی - روزنامه نگار و منتقد سینما
12jav.net