نقد فیلم آستیگمات؛ خوش‌ساخت، بی‌ادعا و به‌شدت جسورانه
آستیگمات یك درام خانوادگی است كه بحران‌های مختلف خانواده‌ای را به تصویر می‌كشد كه در شرف از دست دادن خانه‌شان هستند.
دوات آنلاین-مجیدرضا مصطفوی در دومین اثر سینمایی خود، این روزها با فیلم آستیگمات بر پرده سینماها حضور دارد؛ اثری در ژانر اجتماعی كه سال گذشته از حضور در جشنواره فیلم فجر بازماند. در آستیگمات ما با خانواده‌ای مواجه هستیم كه در یك بحران تمام عیار دست و پا می‌زنند.
خانواده‌ای درگیر با مشكلات مالی و روانشناختی فراوان كه زوجی به نام مهران (محسن كیایی) و سمیرا (باران كوثری) آن را تشكیل می‌دهند. از آنجا كه این زوج منزلی ندارند در خانه مادر مهران، الهه (مهتاب نصیرپور) زندگی می‌كنند و الهه باوجود تمام مشكلات روحی و جسمی اش سعی می‌كند مشكلات كل خانواده را مدیریت كند. در مجموع باید گفت آستیگمات درامی پرپیچ و تاب است كه می‌تواند پیام نهایی خود را به مخاطب انتقال دهد. جام‌جم در گزارش پیش رو نظر دو منتقد مدافع و مخالف را درباره این فیلم جویا شده كه در ادامه می‌خوانید.
آستیگمات را فیلمی خوش ساخت و بی‌ادعا می‌داند. او می‌گوید: آستیگمات جزو آن دسته از فیلم‌هایی بود كه به جشنواره فیلم فجر راه نیافتند، اما فیلمی خوش‌ساخت، بی‌ادعا و به شدت جسورانه بود.
او می‌افزاید: آستیگمات یك درام خانوادگی است كه بحران‌های مختلف خانواده‌ای را به تصویر می‌كشد كه در شرف از دست دادن خانه‌شان هستند.
طبیعتاً این، تنها بحران فیلم نیست و آدم‌های فیلم با مشكلات كوچك و بزرگ دیگری نیز دست و پنجه نرم می‌كنند كه قربانی اصلی تمامی این بحران ها، كسری، پسر 12 ساله خانواده است.
نمی‌توان گفت آستیگمات از زاویه دید این كودك روایت می‌شود، زیرا پسرك در تمامی صحنه‌های فیلم حضور ندارد، اما انتخاب‌ها و تصمیمات بزرگسالان داستان عمیقا بر او و وجوه مختلف زندگی‌اش تأثیر می‌گذارند.
در این درام، حضور مادربزرگ جوان (مهتاب نصیرپور) نیز پررنگ، موثر و اساسی است. زنی كه تنها شخصیت «عاقل» داستان است، پسرش در سن كم ازدواج كرده، بچه‌دار شده و مشكلات بسیاری را برای او به وجود آورده است.
خلیلی فرد توضیح می‌دهد: در موجودیت فیلم توجه به مضمون روابط اعضای خانواده كاملا به چشم می‌خورد؛ مرد جوان لاابالی و دمدمی مزاجی كه به‌تازگی مصرف الكل را ترك كرده (محسن كیایی) و جیره‌خور مادر میانسالش است، مادری كه خود در یك رابطه عاطفی پنهانی به سر می‌برد و در انتظار ازدواج با مردی هم‌سن و سال خودش است (حسین پاكدل) و عروس، زنی جوان و به شدت بی‌فكر (باران كوثری) كه از كوچك‌ترین وظایف مادری خود درمانده و مادرشوهر زنی است كه به‌رغم تنگناهای مالی و مطلقه بودنش بار تمامی مشكلات خانواده را بر دوش می‌كشد.
در این میان با شخصیت دیگری هم روبه‌رو هستیم؛ پدر معتاد جهان (سیامك صفری) كه در ضدیت با همه چیز است و شخصیتی سركوبگر دارد و علی‌رغم جدایی‌اش همچنان برای همسر سابقش مشكل درست می‌كند و او نیز به نحوی می‌خواهد بار مسؤولیت‌هایش را بر دوش زن بیندازد.
او در ادامه خاطرنشان می‌سازد: فیلمساز هرگز تلاشی برای اغراق در نمایش وجوه مثبت یا منفی اخلاقی هیچ‌یك از شخصیت‌هایش نمی‌كند.
كات‌ها به‌موقع و كافی‌اند. فیلم از ریتم نمی‌افتد و مخاطب كشش خود را برای دنبال كردن داستان اصلی از دست نمی‌دهد و بازیگران نیز در ارائه نقش‌هایشان سنگ‌تمام گذاشته‌اند.
خلیلی‌فرد تصریح می‌كند: یكی از این بخش‌های خلاقانه نامه‌نگاری پسربچه برای معلمش است؛ یكی دیگر، مساله پرورش زالو ست كه باز هم نشانه‌هایی را در دل خود می‌پرورد و به نظر من عشق میان زن و مرد میانسال فیلم نیز بسیار باورپذیر از آب درآمده است.
منبع: جام جم
12jav.net