معرفی کامل و نقد فیلم گرگ بازی

دوات آنلاین-گرگ بازی از فیلم‌های خوبی است که این روزها می‌توانید برای تماشای آن به سینما بروید. درباره این فیلم بیشتر بدانید:

خلاصه داستان

گرگ‌بازی روایت کننده داستان چند دوست قدیمی است که یک شب در خانه‌ موروثی یکی‌شان جمع می‌شوند که با ورود مهمانان تازه وارد به جمع، ماجراهای عجیبی رخ می‌دهد.

در واقع داستان فیلم روایتگر چند جوان هنرمند و فعال نمایشی (تئاتر) هست که یک سوژه ناب دارند ولی هیچ سرمایه‌گذاری پیدا نمی‌شود که روی سوژه آنها سرمایه گذاری کند. رهبر گروه (با بازی نگار جواهریان) سرانجام با دکتری (با بازی علی مصفا) ملاقات می‌کند که به او ابراز تمایل کرده تا در تئاتر این بچه‌ها سرمایه‌گذاری کند. قرار بر این می‌شود که دکتر به همراه همسرش به دیدار تیم نمایشی بیایند و یک بار بازی‌شان را از نزدیک نظاره‌گر باشند. بچه‌ها در خانه موروثی رهبر گروه جمع می‌شوند و با آمدن دکتر و همسرش، هما (با بازی هانیه توسلی) داستان نمایش خود را بازگو می‌کنند. نمایشنامه این بچه‌ها اقتباسی است از یک بازی دورهمی نظیر مافیا که نامش گرگ ‌بازی است.

بازیگران

علی مصفا، هانیه توسلی، نگار جواهریان، سهیلا گلستانی، سعید چنگیزیان، مهسا علافر، فهیمه امن‌زاده، احسان گودرزی، امیرحسین قدسی، حمید پورآذری، ژرژ پطرسی، منوچهر زنده‌دل، محمدرضا مالکی، سوده سعدایی و قاسم فرمانبردار بازیگران این فیلم 100 دقیقه‌ای هستند.

کارگردان

عباس نظام دوست کارگردان گرگ بازی پیش‌تر در عالم سینمای ایران تجربیات ریز و درشتی از جمله دستیار کارگردانی تا حضور در تیم تولید را داشته ولی این بار فیلم مستقل خودش را که فیلمنامه‌اش را همراه با ۳ نفر دیگر نوشته ساخته است.

نقد

هدی مقدسی در سلام سینما نوشته است: برقها می‌رود و درست از همین لحظه فیلم شروع می‌شود، ورود مردی ناشناس و عجیب، آگاهی از روابط و جزئیات به سان غریبه‌ای ماورایی، و بازی عالی و بینظر دکتر-علی مصفا- که کدهای کوچکش را آرام آرام برای اتفاقی غریب آماده می‌کند.

گرگ بازی که ایده‌اش را از بازی معروف مافیا می‌گیرد، برای من از میانه آغاز و به اوج می‌رسد و در اوج می‌ماند، پایان بندی بی نقص کارگردان، به مثابه‌ی پرسیدن در نهایت امرش و به شیوه‌ای هانکه‌وار، کافیست برای آنکه مطمئن شوی با کارگردانی جسور و متفاوت مواجه‌ای، کارگردانی که از پرسیدن و جواب ندادن واهمه‌ای ندارد، و سالهاست که طعم لذت این همه رهایی در درامی سینمایی را نچشیده بودیم.

بلاگ نماوآ نوشته است: نظام دوست که خود نگارش فیلم‌نامه اولین اثرش را بر عهده داشته، یک فیلم‌نامه کم نقص نوشته که کاراکترهایش را به‌خوبی در کنار یکدیگر می‌چیند و حوادث را پیش می‌برد؛ اما مهم‌ترین تکنیک ساختاری که گرگ بازی از آن بهره می‌برد، تدوین است. دکوپاژ بی‌نظیر نظام دوست با تدوین عالی و بی‌کم‌وکاست مستانه مهاجر، مهم‌ترین وزنه فیلم برای اوج گرفتن است. اپیزودهایی که گرچه در پی هم روایت می‌شوند اما با پرش‌های زمانی متعدد همراه هستند، به همراه صحنه‌ای خارج از روایت داستان که جداکننده حوادث و اپیزودها یا به شیوه تئاتر، بهتر است بگوییم پرده‌های مختلف قصه، آن‌چنان خوب به هم وصل شده‌اند که خاصیتی شبیه پازل به‌کل قصه می‌بخشند، پازلی که تا آخرین سکانس فیلم قطعاتش را بی‌هیچ نظم و ترتیبی در اختیار بیننده قرار می‌دهد و این اوست که باید پازل را بچیند و به تصویر کلی برسد.

سیمرغ پلاس هم نوشته است: گرگ بازی یک فیلم تجربی در فضایی غیرمتعارف است که مدام ژانر عوض می کند و و قصد دارد قصه های متفاوتی را تجربه کند. گاه به یک ملودرام و درام روانشناسانه نزدیک می شود، گاه به صحنه تئاتر و گاه به یک داستان ترسناک و پلیسی و معمایی.

کمال پورکاوه در فیلمروز نوشته است: گرگ بازی با ایده گردهم آیی چند جوان عاشق تئاتر که خانه قدیمی یکی از اعضا را تبدیل به پلاتویی برای تمرین نمایش و جلب نظر آقای دکتر و همسرش ( علی مصفا و هانیه توسلی) که قصد سرمایه گذاری در کار آنها را دارند آغاز می شود .نمایش اجرایی آنها که نوعی بازی واقعی شبیه مافیا است ،میکوشد که وجه تاریک روابط و درونیات شخصیت ها را برای تماشاگر بر ملا و او را نسبت به چیزهایی که دیده و یا شنیده است دچار تردید نماید .اما گرگ بازی در متن آنقدر محافظه کار و دست بسته پیش می رود که عملا راه را برای خلق شخصیت های پیچیده ای که بتوانند با طراحی توطئه هایی غافلگیر کننده ، مخاطب را با خود همراه سازد میبندد .(یادآوری نمونه هایی چون فیلم  مظنونین همیشگی  با طراحی بازی و شخصیت پیچیده اش و یا  پرده آخر ساخته واروژ کریم مسیحی بعنوان نمونه ایرانی آن میتواند مثال خوبی برای درک ضعف ساختاری آن باشد ).   بازی هیجان انگیزی که قرار است  در خلال آن درونیات و روابط پیچیده ما بین شخصیت ها برای تماشاگر  برملا شود  با فلاش بک های فیلمساز و توضیحاتی که خارج از بازی در حال اجرا  اتفاق می افتد عملا  بی مصرف و کسالتبار شده است . حتی به میان آمدن شخصیت مبهمی چون مرتضی( مردی که در طبقه بالا زندگی میکند ) و ماجرای جنایت هم تعلیق و کشمکش چندانی بوجود نمی آورد تا ” گرگ بازی ” با ادعای باطل فرم گرایی نوین در تاریخ سینما و بازیگوشی های ژانری اش ، یکی از واپس گرا ترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران باشد .

آرش پارساپور در سایت آلبالو نوشته است: فیلم گرگ بازی فقط از منظر فیلمنامه ضربه خورده و دیگر موارد اصول فیلمسازی در آن به‌خوبی رعایت شده است. بازی بازیگران مطرح و نابازیگران کنار آنها دیدنیست و با اینکه نگار جواهریان کمی از تکراری بودن بازی رنج می‌برد، ولی شخصیت خود را به خوبی در فیلم خلق کرده است. فیلمبرداری خاص فیلم باعث شده که آن وهم و اضطراب به خوبی به مخاطب منتقل شود و استفاده از سه صدا‌پیشه مشهور کشورمان در نقش افسران پلیس، از دیگر شیرین‌کاری‌های جالب نظام دوست است.

روزیاتو نوشته است: فیلم نظام دوست شروع خوبی و از آن مهم‌تر سوژه نابی در سینمای ایران دارد که در بین آثار تکراری درام و اجتماعی دیگر فیلم‌های این روزهای سینمای کشورمان خودنمایی می‌کند و می‌تواند قدمی باشد برای ساخت جسارت‌های بعدی، به خصوص اگر خوب بفروشد. در حقیقت باید گفت که ای‌کاش این تیم کمی بیشتر روی فیلمنامه کار می‌کردن تا اثر نهایی در حد یک فیلم جهانی بدرخشد و حرفی برای گفتن داشته باشد.