معرفی کامل و نقد فیلم عرق سرد

دوات آنلاین-عرق سرد یکی از فیلم‌های اجتماعی است که در اکران پاییزی جا گرفته است. درباره این فیلم بیشتر بخوانید:

خلاصه داستان

عرق سرد روایتگر داستان دختری به نام افروز اردستانی با بازی باران کوثری، کاپیتان تیم ملی فوتسال زنان ایران است. به دلیل گلزنی افروز اردستانی این تیم برای اولین بار توانسته به فینال مسابقات آسیایی راه پیدا کند، اما زمانی که او به قصد سفر به مالزی به فرودگاه مراجعه می‌کند، متوجه می‌شود که ممنوع الخروج شده است.

داستان فیلم برگرفته از زندگی نیلوفر اردلان است . نیلوفر اردلان فوتبالیست تیم ملی فوتبال زنان ایران در سال ۲۰۱۵ به دلیل نداشتن رضایت نامه همسرش نتوانست از کشور خارج شود و به همین دلیل از تیم ملی فوتبال بانوان ایران خط خورد .

بازیگران

باران کوثری، امیر جدیدی، لیلی رشیدی، هدی زین العابدین و سحر دولتشاهی در این فیلم بازی کرده‌اند.

کوثری برای بازی در این نقش تمرینات بسیار سخت و تخصصی رشته فوتبال را پشت سر گذاشت و بیش از ۲۰ کیلو وزن کم کرد. او درباره بازی در فیلم عرق سرد گفت: “بعضی نقش‌ها تا عمق جون آدم می‌رن ...بازی کردن بعضی نقش‌ها و ساختن بعضی فیلم‌ها ، فقط بازیگری و کارگردانی نیست ، یک کنش اجتماعی‌یه ...کار کردن با بعضی کارگردان‌ها شانسه ، حتی اگر خیلی جوون باشن ...بازی کردن کنار دوستان نزدیک خیلی دلچسبه مخصوصا وقتی بهترین بازی زندگی‌شون و کنن ...عرق سرد، برای من همه این‌ها رو با هم داره.”

کارگردان

سهیل بیرقی فعالیت در سینما را با دستیار کارگردانی در سال ۱۳۸۵ با فیلم آدم آغاز کرد و در سال 94 اولین فیلم بلند سینمایی خود را با نام من ساخت. عرق سرد دومین فیلم او محسوب می‌شود.

بیرقی با تاکید بر این موضوع که «عرق سرد» با فیلم اولش کاملا متفاوت است و در ژانر و فضای دیگری ساخته شده، درباره فیلمش می‌گوید: «ساده‌ترین، کم خطرترین و راحت‌ترین کار برای من ساخت ادامه فیلم اولم «من» بود که در همان حال و هوا فیلم دوم را بسازم. این تنها کاری بود که می‌شد انجام داد اما من این کار را نکردم بلکه آخرین و سخت‌ترین کار را انجام دادم؛ یعنی سراغ سوژه و فضایی رفتم که کاملا متفاوت با فضای فیلم «من» است.»

نقد

بلاگ نماوا نوشته است: عرق سرد را باید ستود؛ زیرا شروع‌کننده راهی است که سال‌ها پیش باید در سینما شروع می‌شد. حقیقت این است که فقط چند سالی است که قهرمان زن به معنای واقعی آن وارد داستان‌های سینمای ایران شده است و مدت کوتاه‌تری است که حس و حال زنانه را می‌توان در اثری یافت و جالب این است که این دغدغه‌ها و این فضاسازی زنانه در کارهای فیلم‌سازان مرد بیشتر هویداست تا فیلم‌سازان زنی که ادعای فمینیستی بودن می‌کنند و فیلم‌هایشان هیچ برشی ندارد و فقط مخاطب را پس میزند.

علی منصوری در سینما مووی نوشته است: داستان یک خطی فیلم درحالی با اعتماد به نفس بسیار زیاد کارگردان محترم برای ساخت یک فیلم به کار گرفته میشود که امروزه فیلم های سینمای جهان علاوه بر یک داستان پیچیده اصلی از بسیاری از خرده روایت ها برای توجه به جزئیات و مشخص شدن فضای فیلم استفاده میکنند. و فقط در سینمای ایران است که شما با یک ایده ی قوی و مبتلا به جامعه و یک داستان یک خطی پر از اتفاقات خنده دار اتفاقی و البته اعتماد به نفس صاحب اثر میتوانید یک فیلم خسته کننده پر از شعار بسازید.

سرزمین هنر نوشته است: عرق سرد با مضمونی متفاوت به مشکلات زن معاصر در مدیوم سینما میپردازد و فیلمساز جوان دغدغه مند تا حدودی موفق است. فیلمساز زوایای پیدا و ناپیدای روح یک زن متاهل را در جامعه ایی که در حال گذر از سنت به سوی مدرنیته است را نشان میدهد و سدهای متعددی از جمله خانواده و قانون که سر راه اوست. جامعه ای که مردسالاری هنوز در آن رواج دارد و زن نه به عنوان فردی مستقل بلکه به عنوان املاک مرد شمرده می‌شود زن به راستی از خود دارای اختیار نمی‌باشد.

فیلمروز نوشته است: از نیمه ی دوم فیلم مساله خاصی درگیرمان نمیکند اما همچنان پیگیر فیلم تا پایان آن هستیم و دلمان نمی آید قهرمانش را رها کنیم . پایان فیلم ، گویی ، تنها ! تلاش فیلمساز است برای راضی نگه داشتن مخاطب که آن هم در بستر درگیری های زناشویی به شکلی کودکانه شکل میگیرد هرچند که در واقع قصد دارد از فرصت شغلی مرد داستان و ضربه زدن به او استفاده کند . عرق سرد با اشکالات ریز و درشتش از آن دسته از فیلمهاییست که حداقل به خاطر سوژه ی جنجالیش مورد توجه قرار میگیرد.

سینما سینما نیز نوشته است: بیرقی با دستمایه قراردادن سوژه‌ای در دنیای واقعی که سر و صدای زیادی در رسانه ها و فضای مجازی کرده بود، چیزی بیشتر از اخبار و وقایعی که درفضای مجازی دیده و خوانده بود، در فیلم عرق سرد ارایه نکرد. زمانی که اتفاق مستندی رخ داده و تبدیل به فیلم شده، تماشاگر ان فیلم باید در موقعیت تحلیل، قضاوت و اندیشه قرار گیرد. اما در فیلم عرق سرد بدون نشان دادن همه جوانب مورد نیاز اتفاق، سازنده اثر، خود به قضاوت نشسته، داوری کرده و به سلیقه خود در داستان واقعی، تحریف نموده و تماشاگر را به دیدن این داوری و قضاوت بر پرده سینما دعوت می کند. از ضعف های فیلمنامه عرق سرد، رد شویم، فیلم ساده، دلنشین، قابل احترام با بازی هایی قابل تحسین است.