معرفی کامل فیلم دارکوب + نقد

دوات آنلاین-این روزها اگر فرصت کردید و خواستید به سینما بروید یکی از پیشنهادها فیلم دارکوب است، فیلمی اجتماعی که به موضوع اعتیاد می‌پردازد.

خلاصه داستان

مهسا ( سارا بهرامی ) زن معتادی است که زندگی اش از دست رفته است. او حالا قصد دارد دوباره به سراغ همسر سابقش ( امین حیایی ) برود که حالا با نیلوفر ( مهناز افشار ) ازدواج کرده برود تا احیاناً بتواند از او اخاذی نماید اما...

معرفی

در معرفی دارکوب نوشته شده است: هیچ چیز سخت تر از اون نیست که ببینى عزیزت تصمیم گرفته تنها باشه. تو از دیدنش، از شنیدن صداش لذت مى برى اما اون درها رو بسته و تنهایى رو جاى تو انتخاب کرده… هیچ چیز سخت تر از اون نیست که ببینى تنها شدی. عزیزانت رو مى بینی و دوستشون داری ولى همه تو رو انکار می کنن. درها رو به روت بستن و تو تنها شدی. تنهایى باتلاقه…

کارگردان

دارکوب را بهروز شعیبی کارگردانی کرده است. شعیبی کار خود را به عنوان بازیگر آغاز کرد و در آثاری همچون « آژانس شیشه ای » و سریال « بازگشت پرستوها » به ایفای نقش پرداخت. شعیبی در ادامه اگرچه مسیر بازیگری را ادامه داد، اما تصمیم گرفت تجربیاتی در زمینه فیلمسازی کسب کند.

او سالها به عنوان دستیار کارگردان و برنامه ریز در آثاری همچون « توکیو بدون توقف » و « خوابگاه دختران » فعالیت کرد و تجربیات ارزشمندی را بدست آورد. « دهلیز » اولین فیلم بلند سینمایی بهروز شبیعی محسوب می شود که مورد توجه بسیاری قرار گرفت و اثر بعدی اش « سیانور » نیز با تحسین مخاطبین همراه شد. « دارکوب » سومین ساخته سینمایی او محسوب می شود.

بازیگران

مهناز افشار، سارا بهرامی، جمشید هاشم پور، هادی حجازی فر، طوفان مهردادیان، نگار عابدی، شادی کرم رودی، ثریا حلی، آتیه جاوید، علیرضا کی منش، ندا عقیقی و امین حیایى

نقدها

در این نقدها بیشتر به نقاط ضعف دارکوب پرداخته شده اما این به معنای نادیده گرفتن نقاط قوت فیلم نیست. دارکوب یکی از فلیم‌های دیدنی این روزها محسوب می‌شود.

بلاگ نماوا نوشته است: طرح کلی داستان دارکوب، پیش‌ازاین بارها در ملودرام‌ها تجربه‌شده است. مادری که صلاحیت مادری را ازدست‌داده (طبعاً در ایران به علت اعتیاد شدید) وارد زندگی شوهرش و زن جدیدش می‌شود و می‌خواهد بچه‌اش را پس بگیرد. داستانی که عمدتاً با مصالحه و اشک و زاری به پایان می‌رسد.... «دارکوب» در نگاه به مقوله اعتیاد هم نگرش تازه و مترقی ندارد. اعتیاد همان چیزی است که پیش‌ازاین در «آینه عبرت» و سریال‌های تلویزیونی بوده و اصولاً معلوم نمی‌شود کسی که زن بهروز بوده و وضعیت همسر اول و وضعیت و سخن گفتن برادرش نشان می‌دهد از لایه‌های پایین اجتماع نبوده، چرا مثل خلاف‌کارهای پارک هرندی میدان شوش حرف می‌زند. البته مشخص است چرا. برای کارگردان و بازیگر، اعتیاد یک چهره ثابت دارد که با لمپنی حرف زدن همراه است. اعتیاد فردیت ندارد. همه معتادها یکی هستند و مثل هم. «دارکوب» در کارنامه شخصی بهروز شعیبی هم یک‌قدم رو به عقب است. شعیبی هم می‌خواهد یک فیلم‌ساز عادی باشد مثل بقیه فیلم‌سازهای سینمای بدنه ایران.

فیلم مووی نوشته است: ساخت فیلم درباره معضلات اجتماعی حرکت بر لبه تیغی است که هر حرکت اشتباه می تواند به نقض غرض عوامل منجر شود. با وجودی تلاش بسیاری که برای نمایش منصفانه و خیرخواهانه معضلات اجتماعی ناشی از اعتیاد صورت گرفته است اما باز هم آفت رئالیسم های اجتماعی به مزرعه دارکوب نفوذ کرده است و این اثر را در جرگه سایر آثار مشابه خود قرار داده است. با این حال دغدغه مندی و  شجاعت جناب شعیبی برای ورود به این عرصه قابل تقدیر است و امید می رود ایشان با تجربه های کسب شده بتوانند با ساخت آثاری جریان ساز، زمینه را برای تولید فیلم هایی اجتماعی با رویکردی مصلحانه و امیدبخش فراهم آورند.

نت نوشت نیز نوشته است: امروزه اعتیاد نه تنها مختص مردان نیست، بلکه دامن گیر زنان و حتا دختران جوان هم شده است. در این جا باید گفت که دارکوب نخستین فیلمی نیست که به اعتیاد زنان پرداخته و خیلی پیش تر از این رخشان بنی اعتماد با فیلم نرگس کاراکتر زن معتاد و ماندگاری را به نام آفاق با هنرمندی تحسین برانگیز فریماه فرجامی خلق کرده بود که یکی از به یاد ماندنی ترین شخصیت های زن در سینمای ایران می باشد. فیلم دیگر او به نام خون بازی نیز روی دیگری از اعتیاد را در دختران جوان به نمایش گذاشته بود. با این حال بهروز شعیبی به مسئله ی مادرانگی هم در جدیدترین ساخته اش توجه نشان داده و موضوع محوری داستان خویش قرار داده است و نباید در نقد فیلم دارکوب این مهم از قلم بیفتد.

با توجه به پیشرفت سیانور نسبت به دهلیز، چه به لحاظ فرم و چه به لحاظ اجرا و خلق فضایی باور پذیر از دهه ۵۰ ایران با استفاده از شیوه ی فیلم برداری نگاتیو و طراحی درست لباس و صحنه و مواردی از این دست، انتظار می رفت که فیلم دارکوب نیز قدمی رو به جلو برای این کارگردان جوان باشد. ولی متاسفانه باید در نقد فیلم دارکوب بگویم که چنین اتفاقی رخ نداده است و حتی نسبت به اولین ساخته اش دهلیز در مرتبه ی پایین تری قرار می گیرد.

مووی مگ نیز نوشته است: مشکل اصلی سومین ساخته شعیبی در فیلمنامه است یعنی جایی که می بایست موقعیت و شخصیت ها ساخته شوند و از تقابلشان ، چالش های اصلی داستان بوجود آید. شخصیت های « دارکوب » یک تیپ مشخص با رفتارهای معمول را شامل می شوند اما فیلمساز هرگز دنیای ذهنی شان را عیان نمی سازد تا تماشاگر با تمام وجود با آنها همراه شود. تماشاگر با تماشای وضعیت آنها به جای آنکه تصمیم بگیرد با آنها همراه شود، در کنارشان به معضلات گوناگون جامعه می نگرد که برگرفته از واقعیت های جامعه است. اما این روند نمی تواند تحسین تماشاگر را به همراه داشته باشد چراکه مخاطب در اینجا در حال تماشای یک اثر سینمایی و در واقع یک اثر قصه گو است و انتظار دارد بخشی از ذهن آدمهای داستان باشد اما این اتفاق هرگز رخ نمی دهد.