زهرمار یک داستان رئال است که براساس یک موقعیت مستند نوشته شده است. قصه‌ای از جنس باور و واقعیت. یک نقد اجتماعی که شاید لحظاتی شیرین هم داشته باشد.

نکته عجیبی که درباره فیلم‌هایی مثل زهرمار و مارموز وجود دارد، این است که گویا نویسنده فیلمنامه به‌طورجدی از فضای شخصیت اصلی قصه‌اش دور و بیگانه است.

معمولاً در فیلم‌های ده‌نمکی با تعدادی خلافکار (یا گناهکار) طرف هستیم که متحول و از کارهای بد خود پشیمان می‌شوند.. در «زهرمار» هم شاهد چنین اتفاقی هستیم.