در دل و بر جان‌شان زخم دارند اما اراده‌شان قوی‌تر از عوارض بمب شیمیایی است. زنانی که هم‌چنان در صحنه‌های علمی و بین‌المللی می‌درخشند و امید و اراده‌شان صدها برابر قوی‌تر از زخم کهنه‌شان است. زنانی که دل در گرو عشق به خانه و شهری به‌ نام سردشت دارند.

در جماران مردم چنان در فراق امام گریه و زاری می‌کردند و بر سر و صورت می‌زدند که شاید در فوت عزیزان نزدیک‌شان هم اینگونه نمی‌کردند.

حاج آقا جمله قشنگی درباره آزاد شدن از اسارت دارد و از همان اوایل می‌گفت: «من انقدر امیدوار به آزادی هستم که اگر کسی ایراد نگیرد هر شب با پوتین و کفش می‌خوابم.»