صعود بی‌نظیر به قله دماوند

دوات آنلاین-آرزو اسدیان؛ دختر کوهنوردی که گزارش‌هایش را از نقاط کوهستانی مختلف ایران خوانده‌اید این بار به قله دماوند صعود کرده و در یادداشتی برای دوات آنلاین نوشته است:

بالاخره بعد از تمرینات سخت و صعود قله های مرتفع، آماده صعود قله دماوند می شویم. ماه هاست که خیال صعود بلندترین قله ایران از جبهه شمال شرقی ذهن ما را به خودش مشغول کرده است. از اول هفته مدام شرایط آب و هوایی دماوند  و کوه های اطراف آن را کنترل می کنم. شرایط جوی نقش بسیار مهمی در صعود موفق به دماوند دارد. با توجه به گزارش های هواشناسی تصمیم می گیرم یک روز برنامه را به تعویق بیاندازم.

شور و حال خاصی بین اعضای گروه دیده می شود، هیجان لمس ارتفاع ۵۶۱۰ متری .

یکی از راه های صعود به قله دماوند از جبهه شمال شرقی، روستای ناندل است. بعد از تونل شماره ۸ جاده هراز  وارد جاده روستای ناندل می شویم. در طول مسیر که حدود ۲۰ کیلومتر است از روستاهای بکر و آرام حاجی دلا و میان ده گذر می کنیم.

شب اول را  در یک خانه روستایی بسیار زیبا در روستای ناندل سپری می کنیم. آقا سعید و پدرش ماشاالله صالحی تمام هماهنگی های لازم را در روستای ناندل برایمان انجام داده اند از جمله حمل بار با قاطر تا محل کمپ و اقامت در روستا.

روز اول: ساعت ۱۰ صبح بعد از صبحانه ای مفصل و بسته بندی کردن وسایل  با ماشین دو دیفرانسیل از روستای ناندل به سمت گردنه سر به ارتفاع ۲۹۰۰ متری حرکت می کنیم.

حدود ساعت ۱۱  صبح به سمت پناهگاه تخت فریدون که محل بر‌پایی کمپمان است، کوهپیمایی را آغاز می کنیم. در طول مسیر نسیم خنکی صورتمان را نوازش می کند. بعضی وقتها تراکم ابر افزایش می یابد و بعد دوباره هوا آفتابی می شود.

خیلی آرام آرام ارتفاع می‌گیریم. ساعت ۱۴:۳۰ به دشتی در ارتفاع ۴۰۰۰ متر می رسیم که چمن زار نامیده می شود. در این دشت امکان برپایی کمپ وجود دارد و چشمه ای بسیار گوارا در آنجا جریان دارد.

ناهار را در ابتدای چمن زار صرف می کنیم. حدود ساعت ۱۶ به سمت پناهگاه تخت فریدون در ارتفاع ۴۴۰۰ متر حرکت می‌کنیم. بعد از یک ساعت کوهپیمایی به محل برپایی کمپ می رسیم.

روز دوم: همگی ساعت ۵:۳۰ صبح بیدار می‌شویم و وسایل صعود را آماده می کنیم.  بعد از صرف صبحانه حدود ساعت ۷:۳۰ به سمت قله حرکت می کنیم. انگار روی ابرها راه می رویم مثل رویاها.

شرایط جوی بسیار هیجان انگیز است. هر از گاهی همه جا را مه می پوشاند و گاهی آفتاب درخشان با گرمایش ما را به سمت قله فرا می خواند. انگار همه چیز دست به دست هم داده که این صعود فراموش نشدنی بشود.

در ارتفاع ۵۳۵۰ متری یکی از افراد گروه که به تازگی کوهنوردی را شروع کرده است تصمیم به بازگشت به کمپ می گیرد و بقیه اعضای گروه در ساعت ۱۳:۴۵ بر بلندای بلندترین ستیغ ایران که رسیدن به آن افتخار  و آرزوی هر ایرانی است گام می‌نهیم.

بعد از یکربع استراحت روی قله به سمت کمپ فرود می‌آییم، همگی از صعودمان بسیار خوشحالیم و در پوست خود نمی گنجیم.

ساعت ۱۸:۳۰ به کمپ می رسیم، بعد از کمی استراحت جشن صعود می گیریم. غروبی بسیار دل انگیز را در کنار پناهگاه تخت فریدون می گذرانیم. هنوز در بالای دریایی از مه هستیم، باید خودتان باشید تا این زیبایی ها را از نزدیک لمس کنید.

روز سوم: ساعت ۷ صبح در حالیکه خود را برای فرود آماده می کنیم ناگهان گله بزرگی از کل وبز در نزدیکی چادرهایمان  دیده می شوند. همه از شکوه و زیبایی منطقه حیرت زده می‌شوند. دماوند سر به فلک کشیده از یک سو، دریایی از ابر و مه در زیر پاهایمان و حیات وحش بی مثال از سوی دیگر .

حدود ساعت ۲ بعد از ظهر به روستای ناندل برگشته و پر از انرژی دوباره به برنامه های آینده فکر می کنیم.

گزارش تصویری این سفر را اینجا ببینید.