دوات آنلاین-سریال پدر به روزهای اوج خودش رسیده است. خالی از لطف نیست اگر وقت بگذارید و این میزگرد طولانی را که سینا مهرداد، ریحانه پارسا و حامد عنقا در آن حضور دارند بخوانید تا از همه جزییات این سریال آگاه شوید.
*آقای عنقا، در این سریال ردپای پررنگ سریال قبلی شما یعنی تنهایی لیلا را می‌بینیم تاجایی که حتی اسم شخصیت های اصلی هم مانندهم است.
حامد عنقا: شخصیت پسر هم در سریال تنهایی لیلا اسمش حامد بود اما یکی دوشب قبل از کلید زدن به این نتیجه رسیدیم که در مقابل کاریکاتورهای توهین آمیزی که در غرب برای حضرت رسول منتشر شد نام شخصیت اصلی را در ستایش ایشان محمد بگذاریم وگرنه تفاهم میان این دو سریال قرار بود بیشتر از این باشد. حتی آن موقع فکر می کردیم که شاید بتوانیم با همان بازیگرها ادامه دهیم. یعنی درمیان تعریف غیرخطی قصه درسریال پدر و در جهان بینامتنی اش محمد راكه يك بار در تنهایی لیلا مرده است، دوباره وارد قصه کنیم. واقعا دوست داشتیم اسپین آف باشد اما اسپین آف بودن وابسته به شخصیت ها و بازیگراست. مثلا ممکن است امروز که خانم پارسا با حال خوب در سریال بازی می کند، سال دیگر به جهت حرفه ای در موقعیتی باشد که دیگر پیشنهاد ما برای بازی در مجموعه را نپذیرد. ما مثل استودیوهای خارج از کشور نیستیم تا به واسطه قراردادهایی که دارند بتوانیم این کار را انجام دهیم. به هرحال دوتا از سه گانه ای که مدنظر داریم، ساخته شد و الان در حال نوشتن سناریوی سوم هستیم. نکته دیگری را که باید توضیح بدهم این است که تنهایی لیلا را هم قرار بود آقای توفیقی بسازد و ما با ایشان پیش تولید کردیم اما به واسطه قراردادی که با آقای نوروزبیگی داشتند، نتوانستند ادامه دهند و آقای لطیفی جایگزین شد.
*خانم پارسا، شما تنهایی لیلا را دیده و در جریان شباهت میان این دو سریال بودید؟
ریحانه پارسا: قسمتهایی از آن را دیده بودم اما جلسه اول دورخوانی نمی دانستم که آقای عنقا «تنهایی لیلا» را نوشته اند.
*آقای مهراد، شما چطور؟
سینا مهراد: من هم تنهایی لیلا را کامل ندیدم ولی خیلی درباره آن شنیده بودم. نمی دانستم آقای عنقا نویسنده آن سریال هستند و ایشان را به خاطر مجموعه قلب یخی می‌شناختم. زمان دورخوانی ها بود که آقای عنقا به من و خانم پارسا گفتند: اين يك سه گانه عشقی است.
* يعنی بدون هیچ ذهنیتی وارد کارشدید؟
عنقا: برای بازیگرهمین خوب است.
*یعنی قبل از کارشخصیتی درذهنشان شکل نگرفته باشد؟
عنقا: بله. اوایل حتی خانم پارسا مصاحبه ای کردند و در آن مطرح شده بود که مینا ساداتی قبلا این نقش را بازی کرده است و گویی يك مقایسه ای میان این دو نفر در حال شکل گرفتن بود ولی ما گفتيم اصلا به این موضوع فکر نکنید. این دو قرار است جهان های متفاوتی از یکدیگر داشته باشند. اگر اسامی این شخصیت ها را کاملا متفاوت می گذاشتم اصلا امروز در این باره بحث نمی‌کردیم؛ اصرارم برای این شباهت ها این بود که فکر می‌کردم برای تماشاگر جذاب تر می شود.
*چه شد که این سه گانه ها در ذهنتان شکل گرفت؟
عنقا: فکرکردم برای اینکه بتوانم ابعاد مختلف این قصه را در يك خانواده فرودست و ثروتمند نشان دهم می توانم از سه گانه استفاده کنم. مثلا در یکی پسر متولی امامزاده در روستا باشد و در دیگری یك پسر متدین که بچه پولدار هم هست.
*آقای مهراد، شما فکر نمی کنید شخصت حامد خوب مطلق است؟
مهراد: من روزی که پنج قسمت اول را خواندم فکرکردم حامد وجود خارجی ندارد و زمینی نیست. فکر می‌کنم همه رویای داشتن چنین پسروهمسری را دارند. يك جا از من پرسیدند اصلا چنین آدم‌هایی هستند؟ گفتم بله آدم های معتقد و مذهبی زیاد هستند ولی حامد يك فرق با بسیاری از آنها دارد؛ او دچارافراط وتفریط نمی شود. گفتند: پس سکانس پریدن از پنجره چی؟ گفتم: به خاطر اعتقادش نپرید؛ آن جاهایی که عقب عقب می رفت و می‌گفت به من دست نزنید به خاطر اعتقادش بود اما پرید چون خون به مغزش نرسید؛ یعنی به نظرم به خاطر مذهبی بودنش دچار این افراط نشد.
*همه روی این تمایز تاکید دارند؛ حتی یك جایی مادر حامد به لیلا می‌گوید: حامد من با همه فرق دارد.
مهراد: فکر می‌کنید چه می شود که مردم قهرمان يك قصه مثل قیصر را دوست دارند؟ قهرمان باید کاری بکند که بقیه انجام نمی‌دهند و در حالت عادی نمی‌شود کرد. مثلا باید با سر برود توی شیشه یا از جایی بیرون بپرد تا تماشاچی خوشش بیاید و اصطلاحا حال کند. مردم حامد را به خاطر همین کارهای خاصش دوست دارند. اگر ما يك بچه مذهبی معمولی را که بارها نمونه اش را دیده ایم نشان می دادیم همه پس می‌زدند اما همین کارهای عجیب و غریب و زمینی نبودنش او را محبوب کرده است.
* یكسری از کارهای حامد را به قول شما می توان پای زمینی نبودنش گذاشت اما مواقعی هست که او يك آدم فوق العاده خجالتی و غیراجتماعی تصویر می‌شود که نمی تواند از حق خودش دفاع کند.
عنقا: با تحلیلتان موافق نیستم. يك نریشن خیلی خوب از زبان لیلا داریم که می‌گوید آن حامدی که ما فکر می‌کردیم چقدر سر به زیر و بهتر است این روزها با من جیغ می‌زند و انگاری آدم دیگری شده است باید کاراکتر را در موقعیتش ارزیابی کنیم . حامد وقتی می‌خواهد در کارخانه با کسی معامله کند، خجالتی نیست. پس نمی‌توان رفتار او را در یک جا به همه جا تعمیم داد. او با مادرش راحت حرف می‌زند اما در مقابل آنها حجب و حیا دارد و از ان طرف برای مسعود با بازی نیما رئیسی دم محضر صدایش را بالا هم می برد بهتر است این کاراکتر را با همه ابعادش ببینیم.
*آقای مهرداد شما برای ایفای این نقش که به قول خودتان آسمانی است ما به ازایی داشتید؟
مهراد: من پسردایی داریم که در دانشگاه سوربن فرانسه معماری می‌خواند اما یکدفعه به تهران برگشت و مستقيا به قم رفت و طلبه شد. الان هم ازدواج کرده و در مشهد زندگی می کند. من نوع نگاه کردن این شخصیت را از او گفتم یعنی برای تکنیک بازیکن این مابه ازاها کمکم کردند اما از نظر شخصیتی و رفتاری کسی را نمی شناسم که مثل حامد باشد.
*خانم پارسا، شما هم برای ایفای نقش لیلا الگویی داشتید؟
پارسا: سن و سال این شخصیت و حضور در فضای دانشگاد، موقعیتی است که خود من امروز در آن هستم و از این نظر خیلی به من نزديك است. برای قسمت تغییر رویه زندگی ليلا هم به خودم رجوع کردم چون بسیار آدم شکل پذیری هستم و شرایط به راحتی به من شکل می دهد. شخصیت ليلای بعد از ازدواج را هم فقط به كمك متن درآوردم.
عنقا: البته نقش ها از صافی ذهن بهرنگ توفیقی عبور کرده و نقش کارگردان در این مورد بسیار پررنگ است اما وقتی جزئیات هم خوب درمی آید به کار بازیگر برمی گردد و این نشان می‌دهد ریحانه و سینا برای نقش‌شان وقت گذاشته و زحمت کشیدند، چون گاهی نویسنده و کارگردان جزئیاتی را برای يك نقش تعریف می کنند ولی بازی بازیگر به دل‌شان نمی‌نشیند.
*نقش شما دو نفرروی لبه پرتگاه است و اگر کمی به این طرف و آن طرف متمایل شود، با گارد مخاطب مواجه خواهد شد.
مهراد: دقیقا. جایی گفتم که قبول کردن این نقش مثل این است که در باریکه‌ای راه می روی که سمت راستت پرتگاه و سمت چپت قله است. یعنی يك ری‌اکشن اشتباه از حامد در قسمتهای اول، این شخصیت و من را به طرف پرتگاه می کشاند. از سه روز قبل از فیلمبرداری داشتم از استرس می مردم. پلان اولی که بازی کردم همانی بود که دیر به کلاس می‌رسم و همه به من می خندند، آن روز آقای عنقا سر صحنه آمده بود و با آقای توفیقی ته کلاس نشسته بودند. این پلان چند بار تکرار شد چون احساس می‌کردم هنوز حامد را پیدا نکرده ام. وقتی آقای عنقا و توفیقی از برداشت آخر راضی شدند دیگر حامد را پیدا کردم و خدا را شکر می کنم که تا الان برایم دره نبوده است.
*خانم پارسا، برای شما هم سکانسی بوده که برای بازی در آن نگرانی داشته باشید؟
پارسا: سکانس های لیلا بعد از تغییر ظاهرش و از دوران پختگی برایم سخت تر بود.
*و الان که بازی خودتان را می بینید تاچه میزان خودتان را نقد می‌کنید؟ نظر اطرافیان و مردم چطور است؟
پارسا: حتی اگر بهترین سکانس ها را بازی کنم باز هم به دنبال ايراد از کارم هستم. مسلما نظر خانواده درباره کارم مثبت است
، اما دلم می خواهد به جای این که تحت تاثير تعارفات قرار بگیرم، نقد کارم را از افراد حرفه ای که به قول معروف خاك صحنه را خورده اند بشنوم، چون به دنبال رشد در بازیگری هستم، نه اینکه فقط به‌به و چه‌چه از بازی ام برایم مهم باشد.
*یعنی می‌خواهید نظرات واقعی را درباره بازی‌تان بشنوید؟
پارسا: بله. دقیقا. شاید برایتان جالب باشد، اما من از پیام های منفی که در پیجم می بینم بیشتر خوشحال می شوم تا پیام های مثبت، چون می بینم مخاطبم به لحن، نگاه و رفتارم در بازی بیشتر توجه کرده است.
عنقا: به نظرم این اتفاق خیلی خوبی است که يك دختر ۱۹ ساله به جای اینکه درگیر تعارف شود به نقد توجه می کند.
پارسا: چون دلم می‌خواهد در بازیگری رشد کنم، برای همین می خواهم نگاهم حرفه ای باشد.
*تصور می کردید در ۱۹سالگی چنین اتفاق بزرگی برایتان رقم بخورد و نقش اصلی يك سریال را بازی کنید؟
پارسا: من از ۱۴ سالگی وارد این مسیر شدم. بنابراین چنین اتفاقی در ذهنم بعید نبود، اما نه این قدر زود! پارسال همین موقع مانتوی مدرسه تنم بود و امسال لباس بازیگری! بله. اتفاق بزرگی بود، ولی نه دور از تصوراتم!
مهراد: من از هفت سالگی وارد دنیای بازیگری شدم، اما بعد درگیر مدرسه شدم. شاید باورتان نشود اما من بازیگری را به اندازه پدر و مادرم دوست دارم. بنابراین برای رسیدن به این عشق تلاشم را همیشه کرده ام.
*خانم پارسا خانواده شما بر خلاف آقای مهراد سینمایی نبودند، در ابتدا برای بازی تان مخالفت نداشتند؟
پارسا: من این مسیر را از ۱۴ سالگی انتخاب کردم. ابتدا پدرم خیلی موافق نبود، ولی بعد از صحبت در اولین جلسه که همراهم بود با خیال راحت موافقت کرد و من بدون هیچ نگرانی کارم را شروع کردم. در واقع حضور افراد حرفه ای در این پروژه خیالش را راحت کرد.
*آقای مهراد شما قبل از بازی چقدراز مشورت پدر و برادرتان استفاده کردید؟ گرچه هرفردی دیدگاه خودش را دارد، ولی می‌خواهم بدانم با آنها درباره کار صحبت کردید و این که چه نگاهی نسبت به نقش‌تان حامد داشته باشید؟
مهراد: نه، چون در آن دوره پدرم و برادرم نبودند و فقط از ذهنیت خودم و صحبت با آقایان عنقا وتوفیقی برای ایفای نقش حامد استفاده کردم.
عنقا: (باخنده) اگر قرار بود به حرف آنها گوش کند ما مجبور بودیم بازیگرمان را تغيير بدهیم!
*برخی معتقدند دیالوگ های این مجموعه تم دهه ۶۰ را دارد. به عنوان مثال در سکانس شب ازدواج حامد و لیلا حاج علی خطاب به آنها می گوید امشب دعای هردوی شما برآورده می شود، چون با ازدواج کردن نصف دیگر ایمان‌تان کامل شد.
عنقا: (باخنده) ما هم که دهه ۸۰ ازدواج کردیم، چنین حرفی را شنیدیم! چنین دیالوگ هایی باید باشد، اگر هست که الهی شکر واگر نیست باید دلمان به حال سیاست گذاری های فرهنگی بسوزد. نباید چنین دیالوگ هایی خاطره شود و ارتباطی هم به دهه ۳۰، ۴۰، ۵۰، ۶۰ و ... ندارد. این حرف به ریشه‌های خانوادگی مان برمی گردد که در بعضی خانواده ها پررنگ و در برخی دیگر کمرنگ یا حتی از بین رفته است. این روزها طلاق زیاد شده و باید بدانیم ازدواج برای بالا رفتن سلامت روان جامعه است. من بر خلاف شما این طور فکرنمی کنم که این دیالوگ ها برای دهه خاصی است. از سوی دیگر ما در این سریال دور بودن از منیت شخصی را نشان می دهیم. در سکانسی لیلا خطاب به مادرش که ناراحت است دخترش در خانه پدرشوهرش زندگی کند، می‌گوید می خواهد این طور زندگی را تجربه کند تا مثل حاج علی و شریفه تا آخر عمرش به همسرش احترام بگذارد و در اینجا مادرش به او می گوید پس نه مثل من و پدرت و ليلا به خاطر حیا سکوت می‌کند و می گوید منظورش این نیست اما مخاطب منظور لیلا را درك می‌کند. لیلا در این سکانس نشان می‌دهد برای زندگی مشترك باید منیت شخصی را کنار گذاشت. واقعیت این است که مقوله ازدواج مهم است و فقط این نیست که صفحه شناسنامه سیاه شود.
*خانم پارسا نظر شما درباره این سکانس چیست، آیا لیلا به خاطر عشق این کار را می کند یا دلیل دیگری داشته است؟
پارسا: مهم ترین دلیل لیلا عشق است و این دوست داشتن به حدی غالب است که او می پذیرد. وقتی فردی يك نفر را خیلی دوست داشته باشد بدون شك فقط به خودش فکر نمی کند و به کلمه ما می اندیشد
*یعنی شما به عنوان يك جوان امروزی اگر چنین اتفاقی در زندگی واقعی تان بیفتد، مثل لیلای سریال پدر عمل می‌کنید؟
پارسا: اتفاقا چندی پیش در برنامه ای دعوت شدم که مهمان برنامه خانمی بود مثل لیلای واقعی. به هر حال بستگی به خانواده و روحیات دو نفری دارد که می خواهند ازدواج کنند. به نظرم چیز عجیب و غریبی نیست، چون هیچ فضایی مثل خانواده گرم و امن نیست. گرچه تجربه ام در زندگی کمتر است اما این را شنیده ام و خودم هم به آن اعتقاد دارم کسی که دنبال آرامش است و نه هیاهو، حتما در برخی جاها کوتاه می‌آیدچون هدف بزرگ تری برای خودش ترسیم کرده است
*یکی از سکانس های چالشی این مجموعه چادر سرکردن لیلا است و حامد وقتی در دانشگاه با این قضیه رو به رو می شود، خطاب به لیلا می‌گوید دلش می خواهد چادر انتخاب خودش باشد، نه اینکه چون می خواهد شبيه بقیه شود، چادر بپوشد. بازی در این سکانس مثل بودن در لبه پرتگاه بود. درباره حس تان به این سکانس بگویید؟
مهراد: در ابتدا قرار بود سریال پدر ماه رمضان پخش شود، به همین دلیل ما خیلی فشرده کار می کردیم و روزی ۱۲ سکانس ضبط می شد. یادم می آید آن روز این صحنه به عنوان آخرین سکانس می‌خواست ضبط شود. متن تازه به دستمان رسیده بود و باید طی پنج دقیقه آن را می خواندیم و بعد بازی می کردیم. مغزم سفید بود و خیلی نگران بودم، چون دیالوگ مان شعاری بود. فقط به تنها چیزی که فکرکردم این بود که راحت دیالوگ هایم را بگویم. در چنین دیالوگ هایی نباید آکسون گذاشت و باید روان گفته شود و مسلما این خیلی سخت بود. بعد از پخش این سکانس نظر اهالی سینما را پرسیدم و خوشبختانه آن شب به من گفتند بهترین سکانس سریال در آن قسمت همین صحنه بود.
پارسا: من در آن صحنه برای اولین بار چادر پوشیدم و خیلی هم بلد نبودم که سر کنم، اما این خامی به من کمک کرد تا این صحنه را بازی کنم که برایم خیلی هم دوست داشتنی بود.
مهراد: آقای عنقا فقط يك تهیه کننده و نویسنده حرفه ای نیست، بلکه هنگام تدوین سریال هم، يك فیلمنامه جدید نوشن و برخی صحنه ها را حذف کرد. مثلا در ادامه این صحنه ما لیلا را در دانشگاه می‌بینیم که با چادر می چرخد، ولی آقای عنقا اين صحنه را درآورد.
عنقا: شخصا این سکانس را خیل دوست دارم و از تجاربم برای نگارش این صحنه استفاده کردم. من سال‌ها ژورنالیست بودم و مجموعه ای را مدیریت می کنم به همین دلیل می دانم مخاطب تماشای چه لحظاتی را دوست دارد.
*و در مجموع سریال پدر را در کارنامه هنری تان چطور می بینید و چه جایگاهی دارد؟
عنقا: من این کار را خیلی دوست دارم، به حدی که اگر با این کار بخواهم خداحافظی کنم، می گویم کارم را انجام داده ام. به عنوان تهیه کننده تلاش کردم آب در دل عوامل و بازیگران تکان نخورد و هر آنچه کارگردان از من خواست را مهیا کردم. باوجود آن که مشغله دولتی و غیردولتی دارم، اما بیست و چهار ساعت وقتم را برای این سریال گذاشتم و بی تفاوت نسبت به هیچ بخش کار نبودم، حتی هنگام تدوین مرتب بالای سر کار هستم. جزء به جزء حسم در این سریال است و عاشقانه بازیگران این سریال را دوست دارم، زیرا کاراکترهای حاج علی نام پدرم، شریفه نام مادرم و حامد نام خودم را یدک می کشند. همسرم در خانه یکی از طرفداران پر و پا قرص ريحانه پارسا است. همچنین از کار کردن با بهرنگ توفیقی منهای کارگردان بودنش که رفیق پا به پای من است لذت بردم و برایشان مرتب ولا حول ولا قوة إلا بالله العلى العظيم می خوانم.
پارسا: من از این سریال درس های زیادی آموختم که یکی از درس‌ها، داشتن رفتار حرفه ای است. برای انتخاب کار بعدی ام عجله ندارم و ترجیح می دهم نقشی را انتخاب کنم که دو پله بالاتر بروم.
مهراد: مطمئن هستم تا آخر عمرم این حسی را که برای سریال پدر داشتم، تجربه نمی کنم، حتی اگر جایزه اسکار وسیمرغ هم بگیرم، حسم مثل این سریال نخواهد بود. به قول پدربزرگم آنچه از دل برآید بر دل نشیند. همه عوامل در این سریال حرفه ای بودند و من در این شش ماه آرامش داشتم و هرگز خسته نشدم.
از کودکی تا به امروز سر کارهای مختلف بودم، اما همیشه یکی با یکی دیگر قهر بوده یا داستانی وجود داشته، اما فضای سریال پدر مملو از آرامش و دلگرمی بود. انگار که به يك سفر رویایی شش ماهه رفته بودم.
منبع: جام جم
12jav.net