طراحی لباس مردانه در ایران مغفول مانده

دوات آنلاین-پوشاکی که مردم در ایران استفاده می‌کنند مناسب با اقلیم و فرهنگ ما نیست و اینکه چرا به این وضعیت گرفتار هستیم ربطی به محدودیت‌های پوشاکی در ایران ندارد بلکه دلیل آن عدم شناخت فرهنگ و اقلیم هر منطقه است.

به گزارش دوات آنلاین مسعود جزنی طراح و  استاد دانشگاه مشکل اصلی صنعت پوشاک در ایران را واردات پوشاک آن هم بدون توجه به اقلیم و فرهنگ ایران می‌داند و می‌گوید: بازار کار درستی در حوزه پوشاک در ایران شکل نگرفته و صنعت پوشاک  کاملا وارداتی است و سهمی که خودمان از این بازار  داریم خیلی ناچیز است. سرمایه‌گذاری خیلی کمی در این حوزه کردیم  و نخبگان تربیت شده در دانشگاه فرصت  جذب در بازار کار را ندارند.

او با تاکید براینکه بیشتر طراحان ایرانی زنان هستند اما علت آن بی‌استعدادی مردان در این حوزه نیست می‌گوید: این رشته در ایران زنانه نیست بلکه شرایط اجتماعی پسران ما را از ورود به این رشته دور می‌کند. سه دانشگاه الزهرا، شریعتی و هنر در حوزه طراحی دانشجو قبول می‌کنند. اما از آنجایی که بازار کار در این رشته بسیار کم است و در جامعه ما نیز بار اصلی مالی بر عهده مرد است بنابراین پسران ترجیح می‌دهند در حوزه‌ای وارد کار شوند که بازار داشته‌ باشد به همین دلیل ناخودآگاه متقاضی پسر برای ورود به این رشته کم می‌شود و زنان غالب می‌شوند.البته باید متذکر شوم مشکلاتی چون کمبود استاد و منابع نیز در این رشته وجود دارد. در رشته طراحی در اروپا پایان هر ترم دانشجو یک خروجی دارد و یک کار جدید یاد می‌گیرد و می‌داند آنچه یاد گرفته برایش کاربرد دارد اما در ایران اینطور نیست .

وی می‌گوید: متاسفانه طراحی‌هایی که از پارچه یا لباس در ایران وجود دارد وارداتی است و چیزهایی وارد می‌شود که شاید به ظاهر زیبا باشد اما با فرهنگ و اقلیم ما هم‌خوانی ندارد. منظور محدودیت‌های قانونی به لحاظ پوشش نیست منظور این است که گاهی لباسی را وارد کشور می‌کنیم و مثلا به غرب کشور می‌فرستیم که آدم‌های آن منطقه با آن لباس غریبه هستند. حتی مناسب آب و هوای آن منطقه نیست و مردم را آزار می‌دهد. آن وقت از لباسی استفاده می‌کنند که فرهنگ خودشان نیست و هویت خود را از دست می‌دهند.

نکته دیگر اینکه ما اصلا به طراحی لباس برای آقایان توجهی نمی‌کنیم در حالیکه در این حوزه هم زیاد می‌توان کار کرد. در حال حاضر طراحی برای لباس مردانه در حد چاپ یک طرح روی  تی‌شرت یا شلوار است. پارچه‌های مردانه تولید نمی‌کنیم حتی طراحی‌های ما برای پارچه اگر هم توسط طراح ایرانی انجام شود یا کپی است چون صنعتگران این حوزه حاضر به پذیریش ریسک بازار نیستند یا اینکه طراح ما به لحاظ ذهنی ایده‌های وارداتی دارد. ما باید تاریخ و فرهنگ‌مان را وارد لباس‌هایمان کنیم. واردات لباس و پارچه‌ای که هیچ ربطی به ما ندارد را متوقف کنیم اینکه دچار سردرگمی در فرهنگ هستیم به خاطر همین افراط در واردات و بی‌توجهی به هویت و اقلیم است.