وارنگه‌رود؛ زیبا مثل رویا‌

دوات آنلاین-آرزو اسدیان دختر کوهنوردی که هر هفته همراه گروهی کوچک به یکی از ارتفاعات ایران صعود می کند و خاطراتش از سفر را می‌نویسد این بار منطقه‌ای بکر و زیبا را انتخاب کرده است. یادداشت او را بخوانید:

شاید چنین تصاویری را فقط در رویا دیده باشید. برکه‌ای در ارتفاع 3700 متری، وسط یک دشت سرسبز که با کوه‌های بلند برفی احاطه شده. روستای وارنگه رود در 100 کیلومتری تهران قرار دارد.

بعد از جاده خروجی دیزین در جاده چالوس در میانه راه سمت چپ یک فرعی وجود دارد که راه ارتباطی روستای وارنگه رود است. این هفته خودمان را برای صعود به قله یخچال، سرماهو و کمانکوه آماده کردیم. روز پنج شنبه ساعت 6 صبح از تهران به سمت روستای وارنگه رود که در ارتفاع  2500 متری قرار دارد حرکت کردیم.

ساعت 8:15 به این روستای بکر و زیبا رسییدم. آقای اسفندیار تیر که قبلا محیط بان این منطقه بود در روستا در انتظار ما بود تا وسایل ما را با قاطر به دشت کمانکوه ببرد.

حدود ساعت 9:30، حرکت خود را در دره رویایی وارنگه رود شروع کردیم. رودخانه بسیار پرآب و خروشانی از وسط دره جریان دارد. بعد از 4 کیلومتر راهپیمایی به ابتدای دره سرسبز و پر گل شیرکمر رسیدیم.

در ابتدای دره استراحت کردیم.  قراربود خیلی آرام آرام ارتفاع بگیریم چون می خواستیم برای شب‌مانی در ارتفاع  3700  متری خودمان را آماده کنیم. دره شیرکمر پر از چشمه های پر آب و گل های گوناگون  و رنگارنگ است، انگار در این دره  بهار تازه شروع شده. به واسطه پوشش گیاهی غنی و وحوش ، این منطقه حفاطت شده است.

وقتی به کوه سوتک نزدیک شدیم کلبه محیط بان‌ها دیده می شد. در کنار این کلبه چشمه پرآبی است. محیط بانان هفته ها در این کلبه ها که امکاناتی ندارد دور از خانواده هایشان زندگی می کنند تا از منابع طبیعی کشورمان حفاطت کنند.

ناهاری سبک در کلبه محیط بانان خوردیم و بعد به سمت گردنه سوتک حرکت کردیم. حدود ساعت 4 به گردنه رسیدیم. از آنجا قله سوتک کوچک، قله خرسلک و قله مرتفع و صخره ای کمانکوه دیده می شود. ساعت 6 به گردنه دیگری رسیدیم. صحنه باشکوهی در این نقطه در انتطار ماست ،  قله آزاد کوه تمام رخ با دیواره های بلند سنگی نمایان می شود. شرایط جوی و هوای ابری، زیبایی این کوه منفرد را چندین برابر کرده است.

راه را از میان پوشش گیاهی بسیار زیبای منطقه ادامه دادیم ، کم کم به برفچال های بزرگ رسیدیم. حدود ساعت 19به دشت خیال انگیز کمانکوه رسیدیم. آنجا تصاویر تکرار نشدنی وجود دارد.

همه اعضای گروه در برپایی کمپ کمک کردند و برای شام آماده شدیم. خط الراس قلل کمانکوه، سرماهو و یخچال از یک طرف و قله بلند آزاد کوه از طرف دیگر شکوهی وصف نشدنی را در دشت ایجاد کرده بودند. تصاویر این قلل، چادرها و آسمان پر ستاره از برکه قابل مشاهده هستند.

آن شب، شب بسیار زیبایی بود؛ هوای خنک و آسمان صاف و مهتابی. قبل از تاریکی هوا مسیر صعود و فرود را با توجه به برف منطقه دوباره بررسی کردیم. با توجه به توانایی گروه تصمیم گرفتیم به قله یخچال صعود کنیم.

صبح ساعت 7:45 به سمت قله یخچال حرکت کردیم. ساعت 9 صبح به یال منتهی به قله رسیدیم. این یال تا قله کاملا صخره‌ای است. بخشی از مسیر را از گذرگاههای سنگی صعود کردیم اما در میانه مسیر به دیواره های بلند صخره ای رسیدیم. برای ایمنی گروه مسیر صعود را عوض کردیم. بنابراین ارتفاع را کم کرده و دیواره های بلند را دور زدیم. ساعت 11:30 به قله پرابهت یخچال در ارتفاع 4190 متری رسیدیم. همه ازاین موفقیت بزرگ ذوق زده و هیجان زده بودیم. این خط الراس زیبا در قلب البرز مرکزی قرار دارد. از اینجا قله‌های دماوند، آزاد کوه، خلنو، کلون بستک، سرکچال و علم کوه به وضح دیده می‌شوند. از روی قله یخچال تا قله‌های  سرماهو و کمانکوه مسیر ساده ای وجود دارد که یکساعت طول می کشد. البته ما بعد از صعود قله یخچال دوباره به برکه برگشتیم.

نکته اول: در طول مسیر چشمه های زیادی برای آب برداشتن وجود دارد.

نکته دوم: آنتن موبایل فقط در نقاط محدودی سیگنال دارد.

نکته سوم: محیط بانان منطقه تاکید داشتند برای حفاظت از پوشش گیاهی و وحوش منطقه تیم های صعود کننده  باید کوچک باشند و حتما از مسیر پاکوب حرکت کنند.

می توانید عکس هایی را که همسفرم نازیلا ابراهیمی از این سفر تهیه کرده است اینجا ببینید.