دشت آزو و قله پاشوره؛ حتما یک بار سفر کنید

دوات آنلاین-اگر به کوهپیمایی و گردشگری کوهستان علاقه دارید یکی از مناطقی که می‌توانید در برنامه سفرهایتان قرار دهید، قله پاشوره است. آرزو اسدیان، دختر کوهنوردی که هر هفته به یکی از قله‌های ایران سفر می‌کند، این بار به قله پاشوره رفته است. او تجربه سفرش را این‌طور نوشته است:

ساعت ۵:۴۵ جمعه ۲۸ اردیبهشت سال ۹۷: از تهران راه می‌افتیم. اولین مقصدمان روستای نوا است؛ روستایی که در ۱۱۰ کیلومتری تهران در جاده هراز قرار دارد. هوای خوب و چشمه‌سارهای فراوان در انتظار ما است. در طول راه بی‌تابیم که زودتر برسیم و ریه‌هایمان را از هوای خنک کوهستانی پر کنیم. این روستا در ارتفاع ۲۲۵۰ متری قرار دارد.

ساعت ۸:۰۰ صبح به روستا رسیده‌ایم. یعنی از تهران تا اینجا کمی بیشتر از دو ساعت راه است. برنامه‌مان این است: توقفی کوتاه و سپس حرکت به‌سمت دشت زیبای آزو.  اگر شما هم خواستید همین مسیر را بروید یادتان باشد یک ساعت کوهپیمایی سبک لازم است تا به این دشت سرسبز برسید.  کلبه کاهگلی زیبایی در دشت آزو در انتظار شماست. این دشت پر از گل‌های رنگارنگ و جوی‌های روان است. عظمت و بزرگی کوه دماوند از دشت آزو خیره کننده است. ما کنار کلبه صبحانه می‌خوریم. در این نقطه هم نمای خشن و صخره‌ای قله پاشوره را می‌بینید و هم دماوند را. توصیف خودمانی منطقه این طور است که هر چه از زیبایی دشت آزو بگویم کم گفته‌ام.

                                                                   از همین کارشناس: هیجان بالای آبشار 30 متری در طالقان

کمی بالاتر از کلبه، چشمه‌ای در میان چمنزارها پنهان شده که اگر خواستید ان را تماش کنید و صدای آب را بشنوید، باید کمی با دقت بگردید.

ساعت ۱۰:۲۰ به سمت قله حرکت می‌کنیم. قله پاشوره به ارتفاع ۳۸۷۰ متر در البرز شرقی قرار دارد. وقتی به سمت قله حرکت می‌کنید در سمت راست یال،  ‌قلل زیبا و پربرف خط الراس دوبرار را می‌بینید و در سمت چپ رخ شرقی قله دماوند.

بعد از ۴ ساعت کوهپیمایی سنگین به قله پاشوره ۲ می‌رسیم. کمی دیر شده است. چاره‌ای نداریم جز این‌که از رفتن به قله اصلی صرف‌نظر کنیم. پس شما حواس‌تان به زمان‌بندی باشد. شاید بهتر باشد از تهران زودتر راه بیفتید تا این‌که در طول مسیر کمتر توقف کنید البته اگر بتوانید از آن مناظر دل بکنید.

                                                                    از همین کارشناس: کوه درفک؛ صعود به آشیانه عقاب

ساعت ۴:۳۰ دوباره به سمت دشت آزو در حرکت هستیم. در مسیر فرود توقف کوتاهی می‌کنیم برای صرف ناهار.از آن بالا دشت آزو انگار پیراهن مخملی سبز پوشیده. واقعا دل‌انگیز است.

ساعت ۷ شب به روستای نوا باز می‌گردیم و بعد به سمت تهران حرکت می‌کنیم. در پایان برنامه با وجود خستگی صعود قله پاشوره، طراوت و شادی در چهره همه اعضای گروه نمایان است.

پیشنهاد می‌کنم سفر به این منطقه را یک بار تجربه کنید و اگر هم قصد صعود ندارید لااقل در دشت آزو یک فنجان چای بنوشید. یادتان باشد بهترین موقع سال برای رفتن به این منطقه اردیبهشت ماه است.

اگر دوست داشتید می‌توانید عکس‌های سفر ما را به دشت آزو در اینجا ببینید.