آنتی‌بیوتیک‌ و صنعت طیور آمریکا

دوات آنلاین- مرغ که در حال حاضر غذای اصلی سفره آمریکایی‌ها است 100 سال پیش از این غذایی گران و غیرقابل دسترس محسوب می‌شد. اما در طول قرن بیستم هم مرغ‌ها  و هم صنعت طیور چند برابر شدن سایز را تجربه کردند. همان زمان که آنتی‌بیوتیک ها برای نجات جان انسان‌ها تولید شدند کشاورزان اثرات جانبی حیرت‌آور آن در ازدیاد میزان تولید محصولات را نیز کشف کردند. مارین مک‌کنا، روزنامه‌نگار و نویسنده کتاب «مرغ‌های بزرگ:داستان باورنکردنی درباره اینکه چطور آنتی‌بیوتیک‌ها راه و رسم غذا خوردن را تغییر دادند» در مهمترین بخش کتاب درباره عواقب دهه‌ها مصرف آنتی‌بیوتیک در صنعت طیور، اثرات آن در طعم و بوی مرغ، سلامت مرغ‌ها و از همه مهتر سلامت انسان‌ها صحبت کرده است.

در دهه 1920 مرغ‌ها فقط گران نبودند بلکه  دسترسی به آنها تنها در فصل های خاصی ممکن بود در عین اینکه ممکن بود طعم و مزه چندان خوبی هم نداشته باشند. مرغ‌ها معمولا پس از آنکه فصل تخم‌گذاری را پشت می‌گذاشتند به کشتارگاه می‌رفتند. سال 1923 کشاورزی از دلاوِر مسابقه «مرغ فردا» را راه‌اندازی کرد که تا سال 1948 در تمامی ایالات متحده فراگیر شد. با تولید محصولاتی همچون ‌ناگت حالا دیگر چنین مسابقه ای وجود ندارد اما آمریکایی ها می‌توانند چهار برابر نسبت به قرن بیستم مرغ مصرف کنند.

در سال 1948توماس جکز، دانشمندی از انگلیس کشف کرد که با اضافه کردن ویتامین‌ها و مواد دیگر می‌توان روی رشد سریع‌تر مرغ ها تاثیر گذاشت. او هم‌زمان برای یک کارخانه تولید آنتی‌بیوتیک نیز کار می‌کرد و تصمیم گرفت با اضافه‌کردن تنها مقداری از این مواد نجات بخش انسان‌ها اثرات آن را روی مرغ ها نیز آزمایش کند. نتایج مصرف میزان کمی از آنتی‌بیوتیک در مرغ‌ها  حیرت‌آور بود. تمامی مرغ‌هایی که با آنتی‌بیوتیک تغذیه شده بودند 2.5 برابر بیشتر و سریع‌تر از دیگر مرغ ها رشد کرده بودند. نتیجه این آزمایش سریعا در سراسر دنیا منتشر  و باعث شد کشاورزان آمریکایی سالانه یک و نیم میلیون پوند آنتی‌بیوتیک به خورد مرغ هایشان بدهند.

در حال حاضر 70 تا 80 درصد آنتی‌بیوتیک‌ مصرفی در آمریکا به حیوانات داده می‌شود. آنتی بیوتیک‌ها صنعت مرغ را به قیمت گزافی تغییر داده است: این قیمت گزاف، ایستادگی باکتری‌ها در برابر اثرات دارویی و از بین رفتن اثرات داروها برای درمان بیماری‌ها بود. تا جایی که سازمان ملل متحد مقاومت بیماری‌ها در برابر درمان های آنتی‌بیوتیکی را به عنوان بحرانی جهانی معرفی کرد. این پدیده از سوی سازمان بهداشت جهانی به عنوان «تهدید اساسی برای سلامت و توسعه امنیت بشر» شناخته شد.

حالا سوال اینجاست که چه کسی مسئول کم کردن استفاده از آنتی‌بیوتیک ها است؟ و در صورت کم شدن میزان مصرف صنعت طیور و بشقاب غذای انسان‌ها چه تغییری به خود خواهد دید؟