نقد فیلم شادروان، فیلمی که ارزش دیدن دارد

دوات آنلاین -فیلم شادروان ساخته حسین نمازی در چهلمین جشنواره فجر رونمایی شد و با استقبال تماشاگران مواجه شد. شاید نتوان این فیلم را جزو آثار ژانر کمدی دسته‌بندی کرد، اما «شادروان» فضای شیرینی دارد و رگه‌هایی از کمدی در آن وجود دارد. این فیلم در بخش‌های فنی مانند بهترین چهره‌پردازی، طراحی لباس و صدابرداری، نامزد دریافت جایزه شد و در نهایت جایزه بهترین چهره‌پردازی را از آن خود کرد.

قصه‌ باورپذیر فیلم شادروان

خراسان نوشت: قصه فیلم شادروان ایده خوب و پرکششی دارد. پدر یک خانواده فقیر که در حاشیه شهر زندگی می‌کنند، ناگهان از دنیا می‌رود و اعضای خانواده برای تامین هزینه‌های فوت او دچار دردسرهای بزرگی می‌شوند. شروع خوب فیلم از همان لحظه اول مخاطب را با فیلم همراه می‌کند و قصه اصلی با سرعت مناسبی آغاز می‌شود.

«شادروان» تصویری باورپذیر و طبیعی از زندگی این خانواده را به نمایش می‌گذارد و به خوبی مخاطب را با خود همراه می‌کند. این فیلم برای خنداندن مخاطب به موقعیت‌های سطحی و کلیشه‌ای متوسل نمی‌شود و تلاش نمی‌کند به زور از مخاطب خنده بگیرد .اگرچه فضای کلی فیلم به دلیل نمایش فقر و مصائب آن تلخ است، اما این تلخی تماشاگر را اذیت نمی‌کند.

شوخی‌ها و موقعیت‌های بامزه «شادروان» در عین حال که مخاطب را به خنده می‌اندازد، اما از طرفی هم او را به فکر فرو می‌برد و لبخند تلخی روی لبش می‌نشاند. نقطه ضعف «شادروان» کم‌اتفاق بودن آن است. از یک جایی به بعد، قصه پرماجرا پیش نمی‌رود و کمی حوصله مخاطب را سر می‌برد، اما به طور کلی امتیازهای فیلم، «شادروان» را به اثری تبدیل می‌کند که ارزش تماشا را دارد.

بازیگران در شادروان

شادروان فیلم کم‌ستاره‌ای است، اما بازیگران آن به خوبی از پس ایفای نقش خود برآمده‌اند. سینا مهراد و بهرنگ علوی که هر دو با گریم متفاوتی در فیلم ظاهر شده‌اند، نقش متفاوتی را تجربه کرده‌اند.

مهراد برخلاف بسیاری از نقش‌هایش جوانی سربه‌راه و اتوکشیده نیست و شخصیت مثبتی ندارد. بهرنگ علوی نقش کاراکتری مُسن‌تر از سن واقعی خودش را ایفا کرده و در نقش دایی بی‌عرضه خانواده نقش‌آفرینی قابل باوری دارد. بازی نازنین بیاتی نیز جزو بازی‌های خوب فیلم است، اما گلاره عباسی در نقش زن افغانستانی فیلم، بازی غافلگیرکننده‌ای ندارد. بازی هیچ کدام از بازیگران «شادروان» با توجه داوران جشنواره فجر مواجه نشد.