غور، شهری جهنمی برای زنان افغانستان

دوات آنلاین- 

داستان مرگ تبرک در سه نسخه متفاوت از سوی مردم شهرش تعریف می‌شود. او زمستان سخت را در میان کوه‌های پر برف منطقه غور در افغانستان دوام آورد اما نتوانست بهار روستا را ببیند. پیش از این اتفاق تبرک و خانواده‌اش به خاطر حاملگی ماه‌یمسر، دختر نوجوان و مجرد تبرک از روستا اخراج شدند. پلیس غور می‌گوید تبرک از اسبش افتاد و مرد. اعضای شورای ولایتی و فعالان حقوق بشر می گویند او را به یک اسب بستند و در میان صخره‌ها رها شد تا عاقبت جانش را از دست داد. در نسخه سوم را برادر 8 ساله ماه‌یمسر برای او تعریف کرد. او گفت:«آنها مادرم را با شلیک چند گلوله کشتند.»

اگر افغانستان یکی از بدترین مکان‌ها برای زندگی زن‌ها باشد شهر غور به عنوان بدترین شهر افغانستان جهنمی واقعی برای زن‌هاست. نبود قانون در این شهر این شائبه را ایجاد کرده که آیا دولت افغانستان اصلا در این شهر حضور دارد یا خیر. هر هفته اخباری از گوشه و کنار این شهر درباره قتل و تجاوز به زنان در این منطقه می رسد در حالی که مردهای مسبب این حوادث هرگز در برابر قانون و عدالت حاضر نمی شوند.

فیضه کوفی، رئیس کمیسیون حقوق زنان در افغانستان می‌گوید:«سال گذشته 118 پرونده درباره اعمال خشونت شدید علیه زنان در این شهر ثبت شد و در تمامی این موارد حتی یک نفر هم بازداشت نشده‌است.» به عقیده خانم کوفی این تعداد چون شامل حال موارد بسیار شدید می‌شود به معنی آن است که تعداد پرونده‌ها می‌تواند به مراتب فراتر از این‌ها باشد. او سال گذشته به این شهر سفر کرد تا در گزارشی از فقدان عدالت و نظارت در این شهر را به گوش اعضای دولت برساند.

 براساس گفته‌های خانم کوفی زنان در این شهر ارزشی ندارند و تمامی آنها سزاوار مرگ هستند. این شهر با جمعیتی 700 هزارنفری در غرب افغانستان به عنوان یکی از محروم‌ترین استان‌های کشور شناخته می‌شود. در این سال ها دولت توجهی کمی به این شهر داشته و حاکمیت قانون در بخش‌هایی از غور تقریبا وجود ندارد. از آنجایی که این شهر با یکی از خشن‌ترین استان های تحت سلطه طالبان مرز مشترک دارد آن را به یکی از آسیب‌پذیر ترین ناحیه‌های افغانستان تبدیل کرده‌است.

 با وجود آنکه داستان زنان این شهر با مرگ آنها دفن می شود اما خشونت برخی از آنها آنقدر زیاد است که کل کشور را متاثر می‌کند. سال 2015 داستان سنگساز رخشانه صدای اعتراض فعالان حقوق بشر را درآورد. رخشانه که به زور به ازوداجی مردی مسن‌تر از خودش در آمده بود در یک تصمیم ناگهانی تصمیم می‌گیرد فرار کند. او پس از دستگیری توسط اعضای طالبان در زمین تا نیمه دفن و سپس سنگسار شد.

خانم کوفی معتقد است که ریشه تمامی این خشونت‌ها به اختلافات قومی قبیله‌ای و تلاش برای فیصله دادن به آنها با ازدواج‌های اجباری برمی‌گردد. از سوی دیگر نبود قانون و نظارت بر این منطقه یکی دیگر از عوامل تقویت کننده خشونت در غور است. در صورتی که نیروهای کشور بخواهند در این منطقه حضور مستقیم داشته باشند این مساله به معضلی برای اعضای طالبان و بالاگرفتن درگیری‌ها در این شهر می‌شود.