روستای سراخیه کجا است و چرا به آن ونیز ایران می گویند + فیلم

دوات آنلاین -روستای سراخیه یکی از مناطق بسیار دیدنی و جذاب استان خوزستان است که به آن لقب ونیز ایران داده اند. اما چرا چنین لقبی به این روستا رسیده و محل آن دقیقا کجا است؟

نشانی روستای سراخیه

سراخیه نام یکی از روستاهای خوزستان است که در نزدیکی تالاب شادگان در بخش خنافره، دهستان ناصری، شادگان واقع شده است و به عنوان یکی از روستاهای دارای جاذبه گردشگری خوزستان معرفی شده ‌است.

در میانه جاده آبادان به اهواز یک راه فرعی هست که به نیزارهای سبز می‌رسد؛ به تالاب شادگان که هنوز زیستگاه آرام پرندگان مهاجر است، هر چند زیستگاهی آلوده اما همچنان پناهگاهی است برای حیات وحش. در مجاورت این تالاب بین‌المللی روستاهای سراخیه و رگبه واقع شده که درواقع ساکنان اصلی این تالاب را تشکیل می‌دهند و بخشی از زندگی خود را به وسیله تالاب شادگان فراهم می‌کنند.

ورودی روستای سراخیه، یک کوچه آبی باریک است که با تابلویی از بقیه کوچه‌ها و فضاهای پیرامونی‌اش متمایز شده. روی آن نوشته‌اند: «منطقه وی‍ژه گردشگری».

تالاب بین المللی شادگان به عنوان یک تالاب مهم بین المللی شناخته شده، علیرغم تنوع زیستی غنی و جاذبه های گردشگری فراوان، متاسفانه هنوز در کشور و حتی استان خوزستان ناشناخته مانده است. این تالاب با وجود نعمت و ظرفیت های بی شمارش هیچگاه توسعه و احیای قابل توجه را به خود ندیده است و تاکنون تمام برنامه های ایجاد شده برای آن در حد آرزو و رویا مانده است این در حالی است که اخیرا به علت شرایط بی نظیر تالاب حتی سرمایه گذاران خارجی نیز برای توسعه آن ابراز علاقه کرده اند.

رودخانه جراحی بزرگترین تامین کننده آب این تالاب است و بعد از آن نهر بحره که از رودخانه کارون منشعب می شود، تالاب شادگان را تغذیه می کنند. طغیان کارون و مدهای خلیج فارس و بارش های منطقه هم در تامین آب شادگان نقش دارند. تالاب شادگان باقیمانده از تالاب بسیار بزرگی است که زمانی تا هورالعظیم در مرز عراق ادامه داشته و احتمال می رود بخش دور افتاده و جدا شده ای از مجموعه تالاب های گسترده و به هم پیوسته بین النهرین باشد.

به گواه افرادی که در محیط پیرامون تالاب شادگان حضور یافته اند، این تالاب آنقدر زیبا و پر جذبه است که بیش از دو بار افرادی را به سمت خود می کشاند و به عبارتی ارزش و لذت بیش از یک بار دیدن را دارد.

چرا ونیز ایران

برای جنوبی‌ها یعنی آنها که ساکنان روستای سراخیه‌اند، هیچ‌چیز خوش‌تر از آن نیست که این کلمه چهار حرفی «ونیز» را بکشند و بگویند: «‌ها… اینجا ونیز ایران هست‌ها، قایق نمی‌خوای؟»

این روستا هیچ شباهتی به شهر تاریخی و افسانه‌ای ونیز ندارد اما همین که کوچه‌ها آبی است و خانه‌هایش تا کمر در آب فرورفته شاید همین‌ها کافی بوده تا خیلی‌ها بگویند سراخیه، این روستای ایستاده بر تالاب شادگان، ونیز ایران است.

قایق‌های یک‌ نفره در کوچه‌های آبی سراخیه، حکم ماشین کورسی در بزرگراه‌ها و شاید پیست‌های مسابقه را دارد. سرعتی است و مخصوص رفت‌وآمد محلی‌ها. گردشگران و تازه‌واردان برای ورود به این روستای آبی یا باید سوار بلم‌های دو تا چهارنفره شوند یا سرنشین یکی از قایق موتوری‌ها.

بیشتر بخوانید: تشکوه در رامهرمز چرا همیشه می سوزد + راهنمای سفر

در سراخیه تازه‌واردها و گردشگران را با پارو به کوچه‌های آبی می‌رسانند. رسمشان این است. قایق از میان آب راکد، از میان تالاب ساکت می‌گذرد و نخل‌های بلند و خانه‌های کوتاه روستا از دور نمایان شود؛ همه دست‌ساخته‌هایی پیچیده در نی و بوریا.

زندگی مردمان سراخیه

روستای سراخیه با بافتی سنتی، یکی از روستاهای قابل مطالعه در استان خوزستان است. این روستا به لحاظ مردم‌شناسی از اهمیت زیادی برخورد بوده و می‌تواند بخشی از فرهنگ بومی منطقه را بازگو کند.

فیلم: قلعه شوش یا آکروپل را تماشا کنید

اهالی روستا عرب و به زبان عربی صحبت می‌کنند. رفت‌وآمد در این روستا و بین روستاهای اطراف همچون رفت‌وآمد در ونیز ایتالیا است. اهالی روستاهای سراخیه و رگبه ساکنان اصلی این تالاب را تشکیل می‌دهند.

اهالی روستا با بتن‌های ارزان و سقف‌های گنبدی و دیوارهای خشت و گلی برای خود خانه‌ها اسرارآمیز ساخته‌اند. حیاط خانه‌ها در سراخیه دیوار ندارد و به جای آن نی‎های بلند را به هم بافته، در هم تنیده‌ و دور خانه‌هایشان کشیده‌اند، باد هر ازگاهی این دیوارها را کنار می‌زند و پشت آنها سادگی زندگی روزمره یک روستا پیداست

منابع: برنا- روزنامه شهروند- فارس