معلم فداکار با ارثیه میلیاردی اش برای دانش آموزان تبلت خرید

دوات آنلاین -خیلی دل و جرات می خواهند در اوضاع و احوالی که تورم، لحظه به لحظه بیشتر می شود، چشمانت را روی پول درشت یک میلیارد و ۲۴۵ میلیون تومانی ارثیه پدری ات ببندی و آن را تبدیل کنی به تبلت و مدرسه و کانکس. این روزها، خیلی از دانش آموزان به خاطر دست و دلبازی حسین اسدی، معلم ۵۰ساله اندیمشکی، لبخند به لب دارند و با خیالی آسوده و نداشتن نگرانی از نداشتن تبلت، در کلاس های آنلاین معلمان حاضر می شوند. او ۲۸ سال سابقه معلمی دارد که ۲۰ سال از این مدت را در مناطق محروم گذرانده و هشت سال هم راهبر آموزشی بوده است.

آقامعلم قصد رسانه ای کردن این موضوع را نداشت. خودش می گوید: کار خیر را به خاطر رضایت خدا و دیدن لبخند دانش آموزان انجامش دادیم. نمی خواستیم کسی بداند، اما برخی متوجه ماجرا شدند. لشکر قضاوت کنندگان فضای مجازی هم مثل همیشه حاضر به یراق، آمدند پای کار و حسابی او را کوبیدند و قضاوتش کردند که همین که می گویی برای بچه ها چه و چه خریده ای، یعنی ریا کردی. اما به گفته خودش، تا باشد از این ریاها. با این ریاها، هم دل بچه ها و خانواده های کم بضاعت و بی بضاعت شاد شده و هم کمتر دل مردم به خاطر مرگ محمدها و زخمی شدن مانی ها خون می شود. روزنامه جام جم سراغ این معلم سخاوتمند رفته و با او مصاحبه کرده است.

*با یک میلیارد و 245 میلیون تومان ارثیه پدری خیلی کارها می شود کرد. می توان ماشین و خانه خوبی خرید چطور از آن چشم پوشی کردید؟

پدر من 50 سال بازاری بود که دو ماه پیش عمرش را داد به شما. راستش می خواستم یک ماشین خوب بخرم. ولی وقتی دیدم داشتن یک تبلت چقدر بچه ها را شاد می کند، تصمیم گرفتم این پول را صرف کار خداپسندانه کنم. باور کنید روحیه آدم بهتر می شود. من چه نیازی دارم دو خانه و دو ماشین داشته باشم همین که دانش آموزی با دیدن یک تبلت، از ته دل می خندد، برای من کافی است. خدا را شکر وضعم خوب است و قرار است این پول را به دو میلیارد تومان هم برسانم.

*منظورتان چیست؟

به امید خدا، یک پس انداز شخصی به مبلغ۷۰۰ - ۸۰۰ میلیون تومان هم دارم که قرار است آن را صرف خرید تبلت برای دانش آموزان نیازمند کنم.

نظر اعضای خانواده

*خانواده و همسر و پنج فرزندتان مخالفت نکردند؟

خب کسب رضایت خانواده و خواهران و برادران مطرح است. ابتدایش کمی مخالفت کردند، اما وقتی نفس کار را برایشان توضیح دادم، آنها هم قبول کردند. یک دختری بود که افسردگی داشت چون به دلیل نداشتن تبلت، از دروس مدرسه اش عقب مانده بود. وقتی تبلت را به او دادم، نمی دانید چه ذوقی کرد. همین لبخند برایم کافی است.

خرید 153 تبلت

*تا الان چند تبلت برای دانش آموزان تهیه کرده اید؟

با احتساب تبلت های دیروز، می شود ۱۵۳ عدد. البته تصمیم دارم این رقم را به 200 برسانم تا به دست دانش آموزان نقاط محرومی مانند اندیمشک و حاشیه آن، الوار گرمسیری، دزفول و اطراف آن برسانم. منطقه الوار گرمسیری در شمال اندیمشک قرار دارد که یک منطقه محروم است. به امید خدا قصد داریم برایشان مدرسه بسازیم و کانکس تهیه کنیم. در سیستان و بلوچستان هم دوسه مدرسه وضعیت نامناسبی دارد که خب از اندیمشک تا سیستان فاصله بسیار زیاد است. برای این ها می خواهم یک کامیون لباس بفرستم. بنا به برخی گفته ها، بچه های روستایی به نام «کتیج» لباس و کفش های پاره دارند که این بسیار ناپسند است. آدم گریه اش می گیرد.

*خودتان به سیستان وبلوچستان رفتید و مناطق محروم را شناسایی کردید؟

نه. در فضای مجازی به من پیام دادند و این کمبودها را گفتند.

*ساخت مدارس را آغاز کرده اید؟

با همراهی فرمانداری، از هفته بعد قرار است مراحل ساخت آن انجام شود و تا چند ماه دیگر مدارس آماده بهره برداری خواهد بود.

خاطره ماندگار

*خاطره ماندگاری از کمک به دانش آموزان به یاد دارید؟

بله، یک روز برای بازدید به مدرسه ای رفته بودم. پسربچه ای را دیدم که لباس کهنه ای به تن داشت. مبلغی پول در جیبش گذاشتم تا خانواده اش با آن برای فرزندشان لباس بخرند. البته برخی اطرافیان گفتند که کار خوبی نیست و خانواده اش ناراحت می شوند. همان شب پیامکی برایم آمد که در آن ۹۵۰ هزار تومان پول برایم واریز شده بود. با خودم گفتم خدایا این پول از کجا آمده است که متوجه شدم پاداش فعالیت در مناطق محروم بود که به حسابم واریز شده بود. برایم جالب بود که کار خیر این طور از سوی خدا پاسخ داده می شود.