مضرات و فواید سربازی اجباری

دوات آنلاین-خدمت سربازی با همه اما و اگرهایش دو کارکرد اصلی دارد؛ یکی از آنها تأمین نیروی بالقوه دفاعی کشور و دیگری کاهش بیکاری احتمالی جوانان است؛ اما در جهان رقابتی اقتصاد که فشار برای یافتن شغل در کشورهای توسعه‌یافته بیمارگونه است؛ دوران خدمت سربازی چقدر جوانان این کشورها را از آینده مورد علاقه‌شان دور می‌کند؟

برای نوجوانان کشورهایی مانند اتریش یا سنگاپور که در آنها خدمت سربازی اجباری است، زمانی که باید به انجام این کار اختصاص دهند توجیه‌ناپذیر است. برخی از جوانان اتریش شش ماه دوره آموزشی در کمپ‌های ارتش را که باید بلافاصله بعد از پایان دوران دبیرستان بگذرانند، یک اتلاف وقت تمام‌و‌کمال می‌دانند و برای سنگاپوری‌ها نتیجه دو سال خدمت اجباری در ارتش، دورماندن آنها از آمادگی اولیه برای تحصیلات تکمیلی است.

نشریه وال‌استریت‌ژورنال، سال 2016، با آغاز زمزمه‌های بازگشت خدمت سربازی به قوانین کشورهای اتحادیه اروپا برای مقابله با تروریسم، در گزارشی با برخی از دانشجویان خارجی که در کشورهای‌شان این دوره را گذرانده بودند، مصاحبه کرد. محمد شوفت، از یونان و دانشجوی کالج ریاضی در دانشگاه ییل، درباره سال‌های خدمتش گفت: «رفتن به خدمت اجباری در ارتش پیش از رفتن به دانشگاه یعنی اینکه باید سال‌های اوج تحصیل را ترک کنید و پس از آن با یک وقفه دو ساله دوباره به این روند بازگردید. این موضوع خیلی‌ها را از به‌دست‌آوردن آنچه برایش نقشه کشیده‌اند بازمی‌دارد». هر مردی که در کشوری با قانون خدمت اجباری در ارتش یا سربازی زندگی می‌کند، دیر یا زود باید با این واقعیت رودررو شود.

اشتغال جوانان

از نظر دولت‌ها خدمت نظامی اجباری برای فارغ‌التحصیلان جوان می‌تواند ابزاری مفید برای پرکردن آمار مشارکت جوانان در بازار کار باشد. با این حساب آمار بیکاری جوانان به طرز درخور توجهی کاهش پیدا می‌کند، چراکه به‌طور میانگین فرایند جست‌و‌جو و یافتن شغل مناسب برای جوانان تحصیل‌کرده در جهان به‌مراتب طولانی‌تر از سایر اقشار با تحصیلات کمتر است. همین موضوع، فرصت تنفسی است برای دولت تا فکری به حال اشتغال‌زایی این افراد کند.

 سال 2012 با بحرانی‌شدن شرایط در آفریقای جنوبی «تابو ماسومبوکا»، نماینده مجلس، با اشاره به فواید اجرای دوباره این طرح در مجلس گفت: «این نوع حضور اجباری در ارتش بر آموزش واقعی و معنادار تکیه‌ دارد؛ یک سبک زندگی مثبت برای جوانان ایجاد خواهد کرد و بر مهارت‌های صنعتی و آموزش‌های مرتبط با کار و کارآفرینی آنها تمرکز خواهد داشت». به اعتقاد ماسومبوکا خدمت سربازی فرصتی برای آموزش جوانان است، اما چسباندن چنین مدلی به شرایط روز آفریقای جنوبی ناممکن بود. به اعتراف خود ماسومبوکا «کشور (آفریقای جنوبی) با روند روبه‌رشدی از خشم و رفتار خشونت‌آمیز از سوی جوانانی روبه‌روست که به جرم و جنایت به دیده ابزاری برای زنده‌ماندن نگاه می‌کنند». درصورتی‌که شرایط برای جوانان دیگر کشورها کمتر تنش‌زا باشد، باید دید آیا این مدل اجراشدنی است یا خیر. سوئد در سال 2012 قانون اجرای سربازی اجباری را لغو کرد، با‌این‌حال پیتر هالت‌گویست، وزیر دفاع وقت سوئد، از برنامه آینده دولت برای بازگرداندن این قانون در سال 2018 خبر داد.

آلمان و سوئد دو کشوری هستند که سال گذشته بیشترین تعداد پناه‌جویان را در قاره اروپا پذیرفتند. حامیان خدمت اجباری در ارتش معتقدند حضور این جمعیت در ارتش فرصتی است برای آموزش و تربیت زنان و مردان جوانی که از فرهنگ‌های مختلف وارد این کشور می‌شوند و می‌خواهند به‌نوعی در این فرهنگ تنیده شوند. هنگامی که آلمان سال 2011 قانون خدمت اجباری در ارتش را لغو کرد، همه دانش‌آموزان دبیرستانی نفس راحتی کشیدند. از آن زمان به بعد جست‌وجوی راه‌های دورزدن خدمت از طریق ایجاد مشکلات فیزیکی در اینترنت به‌شدت کاهش یافت. از سوی دیگر نگرش منفی به برنامه خدمت اجباری از سوی محققان مرکز تحقیقات سیاست‌های اقتصادی نیز تأیید شد. براساس همین نتیجه‌گیری آلمان خدمت سربازی را در سال 2011 لغو کرد.

در اتریش وضعیت کمی پیچیده‌تر است. جرالد کارنر، مشاور ارشد امور نظامی در این کشور، طرفدار وجود یک ارتش با قابلیت‌های انعطاف‌‌پذیر است که هزینه و خرج چندانی هم برای دولت نداشته باشد. با‌این‌حال او تأیید می‌کند ایجاد نیروهای خدمات سربازی در کوتاه‌مدت و به‌طور موقت می‌تواند عامل افزایش هزینه‌ها باشد؛ بنابراین برای دولت‌هایی که به‌شدت دنبال کاهش هزینه‌ها هستند، این شیوه از کار برای حفظ بودجه چندان کارآمد نخواهد بود. همه‌پرسی این کشور در ژانویه 2013 نشان داد 59.7 درصد از اتریشی‌ها طرفدار استقرار قانون سربازی اجباری هستند. بااین‌حال بسیاری از نمایندگان پیش از برگزاری همه‌پرسی اعلام کردند افکار عمومی این کشور مخالف گنجانده‌شدن قانون به‌خدمت‌رفتن زنان در زیرمجموعه این همه‌پرسی هستند، چراکه طبق قانون فقط مردها مجوز گذراندن این دوره‌های اجباری را دارند و باید زنان را از حضور در این دوره‌ها معاف کرد.

به‌راحتی می‌توان مشاهده کرد این مسئله حتی از طریق دموکراسی نیز حل‌و‌فصل نمی‌شود، درحالی‌که نیاز و تمایل هر کشور برای ایجاد یا باقی‌ماندن قانون خدمات اجباری در ارتش نشئت‌گرفته از وضعیت آنهاست، اما هدف نهایی تمامی این کشورها افزایش تولید ناخالص داخلی و استفاده از نیروی کار بومی است. به‌تعویق‌افتادن تحصیلات برای مردها به مدت دو سال به معنی یک فرصت شغلی بالقوه برای کارگران خارجی در کشورهای توسعه‌یافته است. این برای اقتصاد کشورهایی که عموما در اروپا هستند، به‌منزله وابستگی بیشتر اقتصاد به نیروی کار خارجی است که ساختار شرکت‌هایی را که طرفدار ایجاد شغل برای کارگران بومی هستند، خودبه‌خود تغییر می‌دهد. با توجه به این تغییرات، بسیاری از کشورهای غربی که توافق‌نامه‌های نظامی بین‌المللی چندجانبه‌ای را با سایر کشورها امضا کرده‌اند، ترجیح می‌دهند هرچه سریع‌تر قانون خدمات اجباری ارتش را لغو کنند.

این راه‌حل منطقی به نظر می‌رسد، اما مدل آلمان نشان داد چنین نگاه نرمی نمی‌تواند جواب‌گوی مشکلات پیش‌بینی‌نشده آینده باشد. از زمان لغو قانون خدمت اجباری، پیوستن به ارتش یک عمل اختیاری محسوب می‌شود. از سوی دیگر داوطلب‌ها می‌توانند به‌جای آموزش‌های نظامی، کار به‌عنوان داوطلب در زمینه‌های خدمات اجتماعی را امتحان کنند. یکی از این خدمات کار در خانه‌های سالمندان است که تقاضای نیروی کار برای آن به‌شدت وجود دارد، اما کمتر کسی حاضر به انجام خدمات در این زمینه است. نتیجه کلی برای چنین تغییراتی در آلمان این بود که از سال 2011 با پایه‌گذاری پروژه‌های نظامی و اجتماعی  براساس کار داوطلبانه تاکنون کمبود نیروهای جوان و آموزش‌دیده در این دو حوزه آلمان را به فکر به‌کارگیری نیروهای آماده‌به‌خدمت خارجی و پناه‌جویان انداخته ‌است. کمبود بودجه نظامی مشکل دیگری است که آلمان را سر دوراهی بازگرداندن یا ادامه لغو قانون خدمت اجباری قرار داده است. برخی از منتقدان بازگرداندن، این سؤال را مطرح می‌کنند که چگونه می‌توان صدها نیروی تازه‌نفس را آموزش داد، درحالی‌که تجهیزاتی مناسب برای آنها در نظر گرفته نشده‌ است. 

آمادگی برای جنگ ناممکن

در سال‌های اخیر بحث کارشناسان مخالف خدمات اجباری در ارتش در کشورهایی که دموکراسی در مسیر پیشرفته‌تری قرار دارد در معرض حملات پراکنده‌ای بوده و به سمت‌و‌سوی دیگری کشیده شده است. بسیاری از آنها معتقدند خدمت اجباری در ارتش با هدف مبارزه با تروریسم، در عمل به نتیجه مورد نظر نمی‌رسد. سای چین سونگ، سال گذشته در روزنامه «تودی» چاپ سنگاپور با مطرح‌کردن این دیدگاه که درحال‌حاضر القاعده و داعش نیروهایی هستند که بی‌درنگ باید با آنها جنگید، گفت حضور ارتشی آماده‌به‌خدمت در این کشور برای مقابله با این نیروهای پراکنده به معنی آن است که هر لحظه ممکن است آتش جنگ در سنگاپور شعله‌ور شود.

روث بندر نیز در مقاله‌ای که سال 2015 در نشریه وال‌استریت‌ژورنال منتشر شد، صراحتا گفت: «در این برهه از زمان سیاست‌مداران محافظه‌کار نیز به این نتیجه رسیده‌اند که در زمان نیازِ پلیس به نیروهای پشتیبانی، این ارتش است که باید وارد صحنه شود». ایراد این طرز فکر در این است که تجسم تروریسم در دنیای مدرن و تلاش برای فهم قدم بعدی آنها ناممکن است و معمولا زمانی برای علاج واقعه فکر می‌شود که دیگر دیر شده است.

این مسئله به‌تنهایی جنبه مهمی از نیاز کشورها به ارتش را برجسته می‌کند که تا به امروز اهمیت چندانی نداشته و آن مجهز‌شدن به تکنولوژی‌های پیشرفته ارتشی است. چین سونگ در همان مطلب با تأیید این شیوه بیان می‌کند که «(خدمات اجباری ملی آینده) جایی است که در آن تمرکز شدیدی بر بهره‌برداری از استعدادها، مهارت‌ها و صلاحیت‌های فردی وجود دارد». با توجه به این مسئله استفاده از تجهیزات پیشرفته نظامی با هدف کم‌کردن تلفات انسانی در جنگ‌های محتمل می‌تواند آینده جوانان آماده‌به‌خدمت را نیز تغییر دهد. آموزش نیروها برای استفاده از تجهیزات به‌منزله سرمایه‌گذاری بلند‌مدت دولت‌ها برای استفاده از نیروهایی است که پس از پایان زمان خدمت احساس بیهودگی و اتلاف وقت نخواهند کرد.

تکنولوژی آماده‌به‌خدمت

با این تفاسیر به نظر می‌رسد رهبران کشورها می‌توانند با استفاده از فناوری‌های روز، آموزش را با خدمت اجباری سربازی ترکیب و آن را از بی‌فایده‌بودن خارج کنند. از نظر جان بروئر، استاد روابط استراتژیک دانشگاه وین، در کشورهایی مانند اتریش صلح با لغو خدمات اجباری در ارتش تهدید نخواهد شد و حضور این خدمات اجباری نیز احتمال وقوع حملات تروریستی را از بین نخواهد برد. از سوی دیگر این کشور با تهدید دیگری مانند ازدست‌دادن شرایط بازار کار و واگذاری آن به نیروهای خارجی به قیمت بیکار‌ماندن کارگران بومی روبه‌روست. در چنین شرایطی شش ماه دوره آموزشی نیز دردی از پشتیبانی‌های نیروهای پلیس در موارد خطر درمان نمی‌کند، چراکه در همین زمان نیز نیروها آن‌طور‌که باید و شاید آموزش‌های لازم را نمی‌بینند تا در مواقع لزوم از آنها استفاده کنند. با حذف خدمت سربازی یا تمرکز صرف بر جنبه‌های آموزشی و تکنولوژی‌های ارتش می‌توان این حس را القا کرد که ماه‌ها یا سال‌های اجباری چندان هم بی‌فایده نیست. در چنین وضعیتی می‌توان از ایده ماسوموبکا با چشم‌انداز چین سونگ برای کشور سنگاپور استفاده کرد. حتی با وجود فرصت مناسب برای کسب مهارت‌ها در ارتش باز هم فرصتی برابر برای کسانی که به ارتش نرفته و از سال‌های تحصیلشان استفاده کرده‌اند وجود ندارد. بیشتر آنهایی که خدمت اجباری در ارتش را می‌گذرانند، علاقه‌ای به ماندن در ارتش یا نیروهای مسلح ندارد و این دغدغه‌‌ای است که آرامش را از فرماندهان رده‌بالای ارتش در کشورهای اروپایی گرفته است، چراکه آنها معتقدند یک ارتش واقعی به نیروهایی فراتر از تکنیسین یا مهندس نیاز دارد.