تلاش برای کاهش کودکان گدا در سنگال

دوات آنلاین- رسمی قدیمی در سنگال هزاران نفر از دانش‌آموزان  این کشور را مجبور کرده‌ است تا دست به گدایی بزنند.  دولت برای مبارزه با این پدیده قوانینی را  از سال‌ها قبل تصویب کرده است و دیده‌بان حقوق‌بشر با همکاری ائتلافی از گروه‌های حمایت از حقوق کودکان توانستند در مبارزه با این روند پیشرفت‌هایی به دست بیاورند.

 در همین زمینه دولت گزارشی با عنوان «من همچنان دانش‌آموزان گدا را می‌بینم: برنامه دولت برای حفاظت از دانش‌آموزان در کوتاه مدت» منتشر کرد که در آن موارد بسیاری همچون موفقیت‌ها و شکست‌های دولت در سال اول اجرای قانون منع کودکان از گدایی اشاره شده‌ است.  در این گزارش همچنین مواردی چون اجبارهای خشونت‌آمیز، تنبیه فیزیکی، زنجیر کردن و سواستفاده‌های جنسی از این دانش‌آموزان آمده‌ است. دیده‌بان حقوق‌بشر نیز از چالش‌های پیش‌روی قوانین دولت برای مبارزه با این مساله گزارش داده است.

کورین دوفکا، مدیر دیده‌بان حقوق بشر در آفریقا در این باره می‌گوید:«برنامه سنگال برای جمع کردن کودکان گدا از سطح خیابان یک قدم هر چند کوچک اما مثبت است. هر روز تعداد زیادی از این کودکان  وارد کار گدایی می‌شوند. مهمترین وظیفه دولت این است که این اطمینان را در زمینه قانون فراهم کند تا معلم‌ها بدانند در صورت استفاده از این کودکان با پیگرد‌های سخت قانون رو به رو خواهند شد.»

گزارش منتشر شده از سوی دولت بر اساس مصاحبه با چندین دانش‌آموز از ژانویه تا ژوئن سال2017 تنظیم شده‌است. در ضمیمه این گزارش از آمارهای مربوط به سواستفاده از دانش‌آموزان از سال 2010 تا 2015 نیز استفاده شده است. یکی از این دانش‌آموزان که از سوی سازمان‌های حقوق بشری نجات یافته در این مصاحبه گفته است:« اکثر دانش‌آموزان بین 8 تا 11 سال سن دارند به همین خاطر فرار کردن آنها از داکار مشکل است چون حتما معلم‌ها پیدایشان می‌کنند و دوباره به خیابان باز می‌گردانند. ما برای پول و برنج گدایی می‌کنیم. معلم‌ها هر روز از ما می‌خواستند تا 400 فرانک سنگال (0.70 دلار) به آنها بدهیم. چهارشنبه این که موعود پرداخت اجاره و پول برق بود این میزان به 500 فرانک (0.85 دلار) می رسید. در صورتی که هیچ کدام از اینها را نمی‌پرداختیم حتما کتک می‌خوردیم و شکنجه می‌شدیم.»

 در حال حاضر 50 هزار کودک در مدارس شبانه‌روزی در داکار پایتخت سنگال زندگی می‌کنند که به اجبار معلم‌ها هر روز راهی خیابان‌های می‌شوند. اکثر آنها در شرایط خشونت شدید جسمی و روحی در این مدارس شبانه‌روزی زندگی می‌کنند.