گفتوگو با سهیلا جورکش یکی از قربانیان اسیدپاشی
پرونده اسیدپاشی‌های اصفهان چه شد
با سختی و رنج فراوان و انجام عمل‌های متعدد در ایران، امریکا و اسپانیا 30 درصد از بینایی چشم چپم را حفظ کردم و هر روز که چشم باز می‌کنم از خدا می‌خواهم که همین مقدار نور چشم هایم را از من نگیرد.
دوات آنلاین-پنج سال قبل ماجرای هولناک اسیدپاشی زنجیره‌ای به 4 زن جوان در اصفهان موجی از ترس و نگرانی در کشور به راه انداخت و بازتاب گسترده و مختلفی به‌دنبال داشت. به‌محض وقوع این حادثه پلیس آگاهی کشور رسیدگی به این پرونده را در دستور کار قرار داد.
در آن زمان سردار مقیمی به‌عنوان رئیس وقت پلیس آگاهی ناجا مسئولیت رسیدگی به پرونده را به عهده گرفت اما سه سال بعد وی اظهار داشت که تا یک قدمی عامل اسیدپاشی رسیدیم اما موفق نشدیم او را دستگیر کنیم. همچنین در مصاحبه‌ای دیگر با رسانه‌ها نیز بیان داشت که اگر در این پرونده سر و صدا و هیاهو نمی‌شد دستگیری متهم راحت‌تر بود. با این حال 5 سال از این حوادث گذشت و هنوز هم عامل اسیدپاشی شناسایی و دستگیر نشده است.
نهم مهرماه سالگرد اسیدپاشی به سهیلا جورکش یکی از قربانیان این فاجعه هولناک است. سهیلا 26 ساله بود که در خیابان بزرگمهر اصفهان و در حالی که پشت فرمان خودرو نشسته بود ناگهان ظرفی از اسید روی صورتش پاشیده شد و او را سوزاند. اسید علاوه بر تخریب بافت‌های صورتش، یکی از چشم‌های او را به‌طور کامل نابینا کرد.
حالا این دختر جوان بعد از 5 سال تحمل سختی و مرارت‌های بسیار کماکان به‌دنبال مداوای سوختگی‌هایش و خواهان دستگیری متهم پرونده و قصاص اوست.
زندگی در تاریکی وحشتناک است
سهیلا جورکش در گفتوگو با «ایران» درباره سختی‌هایی که در این 5 سال محکوم به تحملش شده گفت: هنوزعامل اسیدپاشی شناسایی نشده و من کماکان به‌دنبال یافتن فردی هستم که زندگی‌ام را تباه کرد. من به 3 قربانی دیگر این حادثه و خواسته‌هایشان کاری ندارم اما برای من تا زمانی که عامل جنایت دستگیر نشده پرونده مفتوح است.
من چشم راستم را از دست دادم اما با سختی و رنج فراوان و انجام عمل‌های متعدد در ایران، امریکا و اسپانیا 30 درصد از بینایی چشم چپم را حفظ کردم و هر روز که چشم باز می‌کنم از خدا می‌خواهم که همین مقدار نور چشم هایم را از من نگیرد. حفظ بینایی آنقدر مهم است که در این سال‌ها هیچگاه به‌دنبال جراحی پلاستیک و زیبایی برای صورتم نبودم. نمی‌توانم بدون چشم و دیدن نور زندگی کنم. هزینه‌های درمان چشمم هم آنقدر زیاد است که در تأمین آن ناتوان شده‌ام. البته هنوز هم بخشی از دیه‌ای که دادگاه برایم تعیین کرده را دریافت نکرده‌ام.
من سختی‌های زیادی به‌خاطر آسیب به صورتم تحمل کردم اما دو موضوع مرا رنج می‌دهد اول نگرانی‌ای که بابت هزینه درمانم دارم و دوم شناسایی عامل اسیدپاشی است. دلم می‌خواهد او را ببینم و بپرسم به کدامین گناه باید اینگونه مجازات می‌شدم؟!
منبع: ایران
12jav.net