دوات آنلاین-غزل شماره 32 حافظ را بخوانید:
خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست/ گشاد کار من اندر کرشمه‌های تو بست
مرا و سرو چمن را به خاک راه نشاند/ زمانه تا قصب نرگس قبای تو بست
ز کار ما و دل غنچه صد گره بگشود/ نسیم گل چو دل اندر پی هوای تو بست
مرا به بند تو دوران چرخ راضی کرد/ ولی چه سود که سررشته در رضای تو بست
چو نافه بر دل مسکین من گره مفکن/ که عهد با سر زلف گره گشای تو بست
تو خود وصال دگر بودی ای نسیم وصال/ خطا نگر که دل امید در وفای تو بست
ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت/ به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست
12jav.net