میراث کی روش برای ویلموتس

دوات آنلاین-مارک ویلموتس همزمان با ماموریت اصلی‌اش در تیم ملی جلسات با مربیان تیم‌های پایه را پیش می‌برد و قرار است این تیم‌ها هماهنگی کاملی با سرمربی تیم ملی داشته باشند.

این ادامه مسیری است که قرار بود با کی‌روش اجرا شود. در طراحی «پک» اتاق‌های مربیان تیم‌های پایه در طبقه دوم نزدیک یکدیگر قرار داده شده و هدف کی‌روش این بود که مربیان رده‌های مختلف ارتباط دایم و نزدیکی با او داشته باشند، ولی در دوره مربی پرتغالی این برنامه نیمه‌تمام ماند.

فدراسیون در مذاکره با ویلموتس تاکید زیادی به نظارت این مربی روی تیم‌های پایه داشت و مربی بلژیکی هم از روز اول در این مورد جدیت زیادی نشان داده است. این هماهنگی قرار است تا جایی پیش برود که تمام تیم‌های ملی با سبک مشابهی بازی کنند و ظاهرا مربیان تیم‌های پایه هم از این موضوع استقبال کرده‌اند. ولی در عمل چقدر می‌توان به اجرای این ایده بلندپروازانه خوشبین بود؟

در کشورهای پیشروی فوتبال که چنین روالی مرسوم است، معمولا مربیان تیم‌ها از یک مکتب و با پایبندی به یک ایده مشترک انتخاب می‌شوند. مثلا در فوتبال فرانسه پس از موفقیت امه ژاکه، هدایت تیم‌های مختلف فرانسه به مربیانی سپرده شد که از کلرفونتن می‌آمدند و تمرکزشان را روی فوتبال پایه گذاشته بودند.

فضای فوتبال ایران اما کاملا متفاوت است و ویلموتس قرار است در راس ساختاری باشد که هر کدام از مربیان پیش‌تر بدون در نظر گرفتن ایده خاصی انتخاب شده‌اند. مربی بلژیکی قرار است از آنها بخواهد که روی فرم خاصی از بازی کار کنند که مشخص نیست به آن مسلط باشند یا حتی به آن اعتقاد داشته باشند.

صادقانه‌ترین واکنش درباره این ایده متعلق به اکبر محمدی، رییس کمیته جوانان فدراسیون فوتبال بود که گفت: «قرار است حدود 60 درصد فلسفه فنی که ویلموتس و فدراسیون در نظر می‌گیرند در تیم‌های پایه انجام شود و 40 درصد هم فلسفه مربیان مربوط در هر تیم خواهد بود.»

همین تقسیم‌بندی که محمدی به آن اشاره کرده، اعترافی به پیچیدگی اجرای این ایده است. چه بخشی قرار است با ایده ویلموتس باشد و چه بخشی را قرار است مربیان تصمیم بگیرند؟ این مربیان که اکثرا پیش از ویلموتس انتخاب شده‌اند، چقدر حاضرند از اختیارات‌شان چشم بپوشند و نظرات مربی بلژیکی را اجرا کنند؟ این مربیان چقدر به ایده‌های ویلموتس اعتقاد دارند و آن را در هماهنگی با افکارشان می‌بینند؟ آنچه در نمونه‌های اروپایی از چنین برنامه‌هایی دیده‌ایم، انتخاب یک سیستم واحد برای همه تیم‌هاست. آیا این مربیان سیستمی که ویلموتس انتخاب کند را می‌پذیرند و برنامه قبلی‌شان را کنار می‌گذارند؟ آیا خود ویلموتس برای تیم ملی به سیستم مشخصی رسیده و قرار است روی آن اصرار کند؟ آنچه از بازی‌های قبلی تیم ملی با هدایت مربی بلژیکی دیدیم این بود که هنوز در حال محک زدن سیستم‌های بازی مختلف است و هیچ تاکیدی روی یک سبک مشخص نداشته.

تنها فکتی که درباره افکار ویلموتس دایما شنیده می‌شود، علاقه به فوتبال هجومی است. «فوتبال هجومی» خودش یک مفهوم کلی است که به سختی می‌توان آن را اثبات یا نفی کرد و به نظر می‌رسد مطرح شدن آن از روز اول حرکتی برای حمله به کی‌روش و زیر سوال بردن دستاوردهایش بود.

در این شرایط ویلموتس هم ظاهرا رگ خواب فوتبال ایران را پیدا کرده و در تمام مصاحبه‌ها روی بحث فوتبال هجومی تاکید می‌کند. بازیکنان دعوت شده به اردوی تیم ملی و مربیان مختلف هم در روزهای گذشته مصاحبه‌های مفصلی درباره این موضوع داشتند، ولی کل داستان آنقدر کلی و شعاری است که به نظر می‌رسد هیچ چیز پشت آن نباشد.

منبع:ایران ورزشی- آرمن ساروخانیان