حسام منظور، بازیگر سریال برادر جان: چاوش شبیه خودمان است

دوات آنلاین-اوایل دهه 80 پای جوانی با استعداد  به صحنه تئاتر باز شد و با عشق و علاقه همزمان با بازی، درسش را در رشته کارگردانی سینما ادامه داد. رفته رفته خودش را بالا کشید و جوایز مختلفی کسب کرد و اجراهای بسیاری در داخل و خارج از کشور داشت. جسته و گریخته در کنار بازی روی صحنه تئاتر در قاب سینما و تلویزیون نیز ظاهر شد. بازی خوب و حرفه ای اش در سریال «بانوی عمارت» که نتیجه سال ها خاک صحنه خوردن اوست سبب دیده شدن «حسام منظور» شد. او ماه رمضان با دستی پر و با نقش چند وجهی «چاوش» به قاب شیشه ای بازگشت و این موضوع بهانه گفت و گوی ما با این هنرمند توانا شد.

*بینندگان بعد از افطار پای تلویزیون می نشینند و «چاوش» و قصه های «برادر جان» را دنبال می کنند. چگونه برای بازی در این سریال دعوت شدید؟

 بعد از سریال «بانوی عمارت» چند پیشنهاد داشتم که در بین آن‌ها سریال «برادر جان» را به دلیل قصه جذابش و شخصیتی که برایم جای کار داشت انتخاب کردم.

*بازی در سریال با توجه به این که تجربه کار مناسبتی نداشتید چه سختی هایی برای تان داشت؟

امیدوارم سریال هایی که برای مناسبت ها ساخته می شوند، برنامه‌ریزی بلند مدت تری برای شان انجام شود و از همین امسال برای مناسبت‌های سال آینده برنامه‌ریزی کنند تا آثار مطلوب تری با فراغ بال بسازند. امیدوارم اراده‌ای جدی در سازمان به خصوص در بخش مدیریت به وجود آید که ما کلاً سریال‌سازی را جدی‌تر بگیریم؛ هم برایش هزینه کنیم، هم زمان بیشتری را برایش در نظر بگیریم و هم تنوع ژانر در سریال سازی‌های مان داشته باشیم. اکنون سریال‌های مان محدود شده به ملودرام‌های اجتماعی و آثار کمدی و در کنار آن ها هم هر چند سال یک بار اثری تاریخی ساخته می‌شود بنابراین باید تنوع ژانر داشته باشیم تا از قافله عقب نیفتیم و بتوانیم با دیگر کشورها رقابت کنیم.

*برای بازی در این سریال علاوه بر فاکتور دستمزد چه فاکتورهای دیگری برای تان اهمیت داشت؟

 دستمزد حتماً مهم است اما برایم همه چیز نیست. همزمان، در سریال دیگری که پیشنهاد شده بود دستمزد بیشتری می دادند اما سریال «برادر جان» را انتخاب کردم به دلیل این که روی خیلی از مسائل حساس هستم. یکی از آن مسائل گروه سازنده است. باید بدانم آیا اعضای این گروه می‌توانند یک سریال را به نحو احسن بسازند یا خیر، آیا کارگردان مناسب است، گروه بازیگری و طراحان خوبی دارد. من روی همه این موارد در انتخاب کارهایم حساس هستم.

 *شما در تئاتر، بازیگر خوش نامی هستید، آموزه‌های شما از تئاتر چه بود که از آن ها برای اجرای نقش چاوش استفاده کردید؟

در همه جای دنیا بازیگران خوب از دل تئاتر بیرون می‌آیند. این نوع بازیگران آدم‌های کار کشته‌ای هستند به دلیل این که فنون را در تئاتر یاد گرفته‌اند. فن این که چگونه بتوانند عصبانی شوند، احساسی شوند، گریه کنند، راه بروند، بایستند و نفس بکشند و خود را در روند اجرا قرار دهند و نقش را به طبیعی‌ترین حالت بازی کنند، همه این‌ها فنونی است که ما بدون یاد‌گیری آن‌ها نمی‌توانیم خود را به درستی روی صحنه نشان دهیم و جلوی دوربین بازی کنیم. تجربه‌های گذشته‌ام در تئاتر خیلی به من کمک می‌کند، هم در این که بتوانم دیالوگ را زنده ادا کنم و هم کاراکتر را زنده کنم و این ها فنونی است که من از تئاتر یاد گرفته ام.

*با این توضیحات چگونه شخصیت چاوش را مهندسی کردید؟

 همیشه شخصیت‌ها را از دریچه ذهن خودم عبور می دهم. اول باید با شخصیت ارتباط برقرار کنم تا بتوانم آن را بازی کنم. همه چیز را از تنفس و ظاهر بازیگر شروع می‌کنم. اولین چیزی که فکر می‌کنم این است که این شخصیت چگونه نفس می‌کشد و از این طریق سعی می‌‌کنم وارد ذهن شخصیت شوم و بتوانم آن را بسازم. جنبه های بیرونی هم مربوط به شغل است که چاوش در میدان تره بار کار می‌کند. می‌روم این آدم ها را از نزدیک می‌بینم که مثلاً چگونه راه می‌روند، چگونه لباس می‌پوشند و چگونه حرف می‌زنند. صحنه ای در سریال بود که پرتقال می‌خوردم، حتی نوع پرتقال خوردن افرادی را که در میدان تره بار کار می‌کنند بررسی کردم. تمام ریزه‌کاری‌ها را به لحاظ بیرونی از خود این آدم‌ها دریافت کردم و بخش روانی‌اش را بر عهده کنش‌های چاوش گذاشتم که این آدم  چه کارهایی در طول هر صحنه انجام می‌دهد و در نهایت، محصول کار را الان دارید می‌بینید.

*چاوش شخصیتی چند وجهی و دارای زوایای مختلف است. فکر می کنم برای شما که تجربه تئاتری و تحقیقاتی در خصوص نقش داشتید بازی در این نقش کار سختی نبود.

چاوش آدم بدجنسی است ولی من بدون قضاوت آن را بازی‌ کردم. یعنی خودم سعی نکردم او را قضاوت کنم. یکی از مشکلاتی که وجود دارد این است که بازیگری که نقشی را بازی می‌کند در برخی اوقات آن را با قضاوت بازی می‌کند، یعنی خودش می‌داند دارد نقش یک آدم بد را بازی می‌کند و این باعث می‌شود دست بازیگر برای تماشاگر زود رو شود. سعی کردم این انسان را بررسی کنم و یک انسان را با همه خوبی‌ها و بدی‌هایش بازی کنم. در بازی سعی کردم نقشم را به عنوان یک آدم بد بازی نکنم و بگذارم در نهایت تماشاگر بر اساس رفتاری که چاوش دارد تصمیم بگیرد که آیا آدم پلیدی هست یا نه یا آدمی است که در موقعیتی گیر افتاده و دست به کارهایی می‌زند که عواقبی دارد.

*یکی از نکات مثبت سریال متن سعید نعمت ا... است. این نوع  لحن خاص و ادبیات کمتر در بین نویسندگان ما وجود دارد.

من با نوع بیان آثار سعید نعمت ا... در این کار برای اولین بار مواجه شدم و خیلی هم بازی کردن با این دیالوگ‌ها سخت است و فکر می‌کنم کار هر بازیگری نیست و آدم‌هایی را می‌خواهد که حداقل سال‌ها تجربه بازیگری داشته باشند تا بتوانند این دیالوگ‌های طولانی را با این نوع ادبیات به صورت طبیعی بگویند و در دهان شان بچرخانند.

 *پارتنر مقابل چقدر برای تان مهم است؟

 در این کار خوشبختانه اکثراً بازیگران از دل تئاتر بیرون آمده اند. بازی کردن با بازیگران کار کشته تئاتر برایم راحت تر است برای این که زبان یکدیگر را می فهمیم. بازی کردن مقابل استاد نصیریان برای هر بازیگری یک تجربه و یک موهبت است و من این شانس را داشتم که در کنار ایشان بازی کنم.

*در فضای مجازی و در برخوردهایی که با مردم داشتید، چه بازخوردی از مخاطبان سریال گرفتید؟

واقعیت اش فکر می‌کردم خیلی واکنش های منفی داشته باشند–می خندد- ولی ظاهراً مردم چاوش را دوست دارند. آن ها همیشه چه در بیرون و چه در فضای مجازی محبت دارند. همیشه کاری را که شروع می کنم سعی دارم در نهایت مردم لذت ببرند و وقتی مردم لذت می برند و می بینم ارتباط برقرار کرده اند خستگی از تنم بیرون می رود و برای کار بعدی آماده می شوم.مردم شخصیت های خاکستری را می پذیرند و دوست دارند.

 چاوش شبیه خودمان است، ما آدم ها همه خاکستری هستم. آدم ها مبرا از اشتباه نیستند و هر یک از ما رگه های خاکستری در زندگی مان داریم. برای همین این گونه شخصیت ها برای بینندگان جذابیت دارند.

منبع: خراسان