ریحانه ارمغانی؛ دختر شگفت‌انگیزی که روی هوا راه می‌رود

دوات آنلاین-داشت صخره نوردی می‌‌کرد، سرش را آورد بالا و دید یکی دارد بالای سرش در آسمان راه می‌‌رود. همانجا برای نخستین بار با ورزش های‌لاین آشنا شد و دو سال بعد، نخستین دختر های‌لاینر ایران شد. یعنی کسی که در ارتفاع زیاد روی‌بند تسمه راه می‌رود. ورزشی پر از هیجان، استرس و سخت که اساس اش توانایی ذهن است و حفظ تعادل. ریحانه ارمغانی در یک پارک محلی در شمال غرب تهران شمه کوچکی از این مهارتش را برایمان به نمایش می‌گذارد.همه ابزار یک تسمه است با لاین یا همان‌ بندی چند ده متری که در کوله کوچکش جا گرفته.

در کمتر از پنج دقیقه کارگاه‌هایش را که همان اتصال تسمه باشد به دور تنه دو درخت می‌بندد. تسمه دو و نیم سانتیمتری یک متری از زمین ارتفاع گرفته و زیر پای یک ناوارد چونان می‌رقصد و می‌لغزد که در هر قدم بیم زمین خوردن می‌‌رود، اما ریحانه مثل قدم برداشتن روی زمین سفت، روی تسمه راه می‌رود، می‌‌نشیند، می‌چرخد و دوباره بر می‌خیزد. برای او این ساده‌ترین بخش ماجراست. اگر نگوییم پرواز، راه رفتن روی آسمان و انجام دادن پیشرفته‌ترین سطح از این ورزش کاری است که ریحانه را از دیگر دختران های لاینر ایران متمایز می‌‌کند.

ریحانه فرزند آخر خانواده است که از کودکی یا بالای درخت پیدایش می‌‌کردند یا سر دیوار. به سن و سال مدرسه که رسید خواهران کوهنوردش به این هیجان و علاقه‌اش جهت دادند و تشویقش کردند تا ورزش را دنبال کند. ژیمناستیک، هندبال و والیبال را امتحان کرد. «سیزده سالم بود، دوستی داشتم که همیشه برایم از صعود کردن تعریف می‌کرد. از این توصیف‌ها چیزی در ذهنم ساخته بودم و می‌خواستم خودم تجربه‌اش کنم.» نخستین بار که دیواره‌های سنگنوردی را در سالن دید، گیره‌های دیوار را لحظه‌ای معطل نگذاشت، اشتیاقش به صخره‌نوردی از آنجا شروع شد و حرفه‌ای ادامه‌اش داد و به عضویت تیم ملی در رده جوانان درآمد. اما در 19 سالگی تصمیم گرفت سنگنوردی را کنار بگذارد. «آینده‌ای برایش نمی‌دیدم. کلاً ورزش در ایران برای زنان بویژه در این رشته‌‌ها که شناخته شده نیست آینده‌ای ندارند.»

با تسمه‌های صنعتی شروع کردم

اما صخره نوردی او را با های‌لاین آشنا کرد؛ ورزشی که تا به اهدافش در آن نرسد قرار نیست پرونده‌اش را ببندد. «سال 2014 در جریان یک جشنواره جهانی صخره نوردی در بیستون، در حال صخره‌نوردی بودم که سرم را آوردم بالا دیدم یکی دارد بالای سرم راه می‌‌رود! خیلی تعجب کردم، گفتم بروم بالا ببینم چه خبر است. با یک گروه از صخره نوردان آشنا شدم که های‌لاین می‌کردند. اکثراً خارجی بودند و چند ایرانی. در بین خارجی‌‌ها دو سه دختر بود. آنجا با های‌لاین آشنا شدم و برایم بسیار هیجان انگیز و جذاب بود.» مثل شروع صخره نوردی در اینکه باید های‌لاین را تجربه کند درنگ نکرد. از آن گروه در مورد تجهیزات و امکانات و نحوه تهیه و سفارش وسایل راهنمایی گرفت. چهار سال پیش در ایران هنوز تسمه‌‌های مخصوص اسلک و های‌لاین در فروشگاه‌‌ها پیدا نمی‌شد. با تسمه‌های صنعتی کارش را شروع کرد. در شبکه‌های اجتماعی ورزشکاران این رشته را پیدا و فعالیت‌هایشان را دنبال می‌کرد. با دیدن ویدئو‌های آموزشی در یوتیوب و با بار‌ها آزمون و خطا و تجربه و زمین خوردن اسلک کردن، یعنی راه رفتن روی تسمه در ارتفاع کم را یاد گرفت. به تنهایی و در چندماه.

«آموزش اسلک نخستین قدم برای های‌لاین است اما اصلاً به این معنی نیست که شما اگر اسلکی بلدی های‌لاینر خوبی هستی، مثل این است که شما تازه شنا یادگرفته باشی و بندازنت وسط دریا! تفاوتشان همینقدر زیاد و عمیق است. من تجهیزات نداشتم ودر همدان کسی را نمی‌شناختم. باید به اراک می‌رفتم که خودم را به زمانبندی تمرینات تیم «ایران اسلک‌لاین» برسانم که نخستین گروهی هستند که این ورزش را به ایران آوردند. نمی‌توانستم مرتب و پیوسته تمرین کنم به همین دلیل آموزش‌‌ها طولانی شد.» نخستین بار که یک لاین را سند کرد، یعنی با موفقیت و بدون اینکه تعادلش را از دست دهد آن را تا انتها پیمود ، بخوبی خاطرش هست. یک لاین 15 متری در ارتفاع 50 متری؛ فروردین سال 95. «ترسش خیلی خیلی زیاد است. همه فکر می‌کنند من آدم نترسی هستم. اما من هم ترس‌های خودم را دارم. هنوز هم هنوز است هر بار نخستین لحظه‌ای که می‌خواهم از روی لاین بلند شوم استرس می‌گیرم و ضربان قلبم بالا می‌رود، اما بسیار جذاب است.»

قدم زدن دور آسمان ایران

در ارتفاعات تهران، آنجدان استان مرکزی، گنجنامه همدان قدم زد تا بازگشت دوباره به کرمانشاه و ارتفاعات بیستون. در ارتفاع 400 متری بیستون مرتفع‌ترین های‌لاینش را تجربه کرد و طولانی‌ترین لاین را در آنجدان و به طول 50 متر سند کرده که در رکورد ریحانه نخستین و تنها دختر ایران است.

«الان تعداد دختر‌ها که های‌لاین می‌کنند بیشتر شده است و من از این موضوع خیلی خوشحالم و امیدوارم روز به روز بیشتر شوند. با همه استرسش هیجانی که دارد علاقه مندم می کند که دوباره و دوباره روی تسمه بروم. حس بسیار لذت بخش و غیرقابل توصیفی است. در یک مسیر 50 متری، شاید 10 متر اول را خیلی راحت بگذری ولی بعد از آن هر قسمت از لاین یک شرایطی دارد و تکان‌ها و لغزش هایی دارد که سختی حرکت روی آن را متفاوت می‌کند. هر لاین برای خودش یک پروژه است. البته تنها مسأله ترس از ارتفاع است نه ترس از امنیت. اگر با تسمه‌‌های استاندارد خود کمپانی مخصوص این ورزش، های‌لاین کنید اصلاً نگرانی امنیت وجود ندارد چون با یک طناب حمایتی به تسمه متصل هستید. امنیت این رشته از رشته‌های ورزشی دیگر خیلی بیشتر است»

چون تنها دختر بودم، زمینم زده‌اند

گرچه اسلک در دنیا یک رشته ورزشی با سابقه 40 ساله است که فدراسیون جهانی و رقابت‌‌های منظم آن برگزار می‌شود اما ورزشکاران این رشته در ایران تا اینجای کار توانسته‌اند آن را تنها در زیر مجموعه ورزش‌های همگانی به ثبت برسانند و باشگاه ویژه‌ای ندارد. ریحانه گاهی برای چند ساعت تمرین کل تهران را زیر پا می‌‌گذارد.

«برای تمرین در پارک‌‌ها محدودیت‌هایی وجود دارد. اینکه به چمن آسیب می‌رسانم! یا مجوز می‌خواهند، اگر همه این‌‌ها حل شود، گشت ارشاد ممکن است از اینکه تمرین کنم ممانعت کند. پیش از عید چندین جلسه با اینکه برای تمرین در پارک لاله از شهرداری مجوز داشتم، نگذاشتند، رفتم پارک ملت باز هم نشد، پارک ساعی هم همین‌طور تا اینکه شب می‌‌شد و مجبور می‌‌شدم برگردم! محدودیت‌های دیگری وجود دارد، مثلاً ما یک هفته برای ضبط فیلمی مستند، های لاین‌های سخت و طولانی را انجام دادیم، اما نهایتاً در خروجی فیلم از من فقط چند تصویر بود که داشتم گوشه کنار‌ها رد می‌شدم! چون دختر بودم حتی بخشی که خودم را معرفی می‌کردم در فیلم نبود. در این سال‌ها چون تنها دختر این کار بودم خیلی وقت‌ها زمینم زده‌اند که این کار را ادامه ندهم...»

مدیریت گردشگری‌‌های ماجراجویانه روی یک چرخ

ریحانه از نوجوانی عاشق فیلم‌های ماجراجویانه و مستندهایی بود که افراد در آن دست به کارهایی مخاطره‌آمیز می‌زنند. همین‌طور گشت و‌گذار در طبیعت، سفر‌های مداوم و رشته‌های مختلف ورزشی که با پرواز و آسمان و ارتفاع سر و کار داشتند. پرواز را هم شروع کرد و چون رشته گرانی بود فعلاً نتوانسته آن را ادامه دهد. «یکی از دلایلی که من نمی‌توانم این رشته را حرفه‌ای‌تر ادامه دهم اسپانسر نداشتن است، چرا که در مراحل پیشرفته‌تر هزینه تجهیزات بیشتر می‌شود. البته ورزشی است که می‌توان با کمترین هزینه آن را شروع کرد.»

حالا که دانشجوی مدیریت گردشگری است زندگی‌اش به آن فیلم‌‌ها نزدیک شده، مستقل و زیاد به سفر می‌رود، سفر‌های ماجراجویانه، با یک کوله پشتی، ارزان و اغلب با هیچهایک کردن. یکی دیگر از رؤیا‌های کودکی‌اش که آن را تحقق بخشید نخستین بار در فیلم‌‌ها دید؛ حرکت با یونی سایکل بود. وقتی دید نمی‌تواند این چرخ‌‌ها را جایی برای خرید پیدا کند، با یکی از دوستانش دست به کار شد و یک تک چرخ برای خودش ساخت.. .«متأسفانه این تصور در ایران وجود دارد که هرکسی که اسلک یا یونی سایکل انجام می‌دهد، باید برود در سیرک کار کند. اما این کار با بندبازی در سیرک متفاوت است. اسلک و یونی سایکل هر کدام برای خودشان یک رشته ورزشی مستقل هستند که زیرشاخه‌‌های متعدد دارند و افراد به‌عنوان یک ورزش حرفه‌ای و تخصصی آن را انجام می‌دهند نه فقط حرکات نمایشی در سیرک. گرچه کار کردن در سیرک هم برای خود من جذاب است.»

رؤیایی که حالا ریحانه در سر می‌پروراند های‌لاین کردن با یونی سایکل است، یعنی عبور از تسمه در ارتفاع با تک چرخ. اما هدف کوتاه‌مدتش های‌لاین کردن فری سولو است یعنی طی کردن لاین در ارتفاع، بدون طناب حمایتی و آزاد؛ کاری که در ایران تنها سه نفر تاکنون موفق به انجامش شده‌اند و بی‌شباهت به پرواز نیست.

اسلک لاین چیست و چه زیرشاخه‌هایی دارد

همه می‌توانند های‌لاینر شوند

این ورزش هم تفریح محسوب می‌شود هم در مراحل اولیه ارزان است، آمادگی جسمانی و تمرکز را بالا می‌برد و همه جا می‌شود آن را انجام داد در هر سفر و تفریح. وزن، قد و سن هیچ تأثیری در توانایی انجامش ندارد. البته که باید شرایط قلبی عروقی، فوبیای ارتفاع و بیماری‌‌های خاص را لحاظ کنید اما در کل یک آمادگی جسمانی حداقلی لازم دارد و کسی که عاشق تجربه‌های متفاوت و جدید باشد و‌ افزایش آدرنالین.

حفظ تعادل روی یک بند به عرض دو نیم سانتیمتر خان اول است. بعدتر باید یاد بگیری چطور روی این مسیر قدم از قدم‌ برداری تا تسمه کمترین لغزش را داشته باشد در شرایطی که مطمئن نیستی که می‌توانی پا جای قبل بگذاری یا با تکان‌‌ها تسمه از زیر پایت در می‌رود و زمینت می‌زند. وقتی به میانه‌راه رسیدی باید با تمرکز این لغزش‌ها را که به اوج خودش رسیده و چون گهوار‌ه ای دنیا را زیر پایت تاب می‌‌دهد در نظرت ثابت و ایستا نگه داری.

این‌‌ها مال زمانی است که تسمه در ارتفاع کم و مسیر کوتاه بسته شده است. اما اسلک مراحل و شاخه‌‌های دیگر دارد. اسلک کردن از ارتفاع یک متر تا 10 متر را میدلاین می‌گویند و بیشتر از آن های لاین است. اگر تسمه در مسیر جریان باد بسته شود به آن ویند لاین می‌گویند و اگر لاین روی آب بسته شود، واتر لاین نام دارد که به‌دلیل نداشتن تمرکز و احساس حرکتی که ناخودآگاه بر اثر جریان آب در ذهن ایجاد می‌شود، سخت‌تر و رکورد‌های زده شده در آن کمتر است. لانگ لاین، زمانی است که تسمه بیش از 50 متر است. در رُدئو لاین مثل یک تاب شل می‌بندد و ارتعاش و لغزش در آن زیاد است. تیریک لاین هم شاخه پرطرفدار و جذاب از این ورزش است که در هنگام حرکت روی آن به حرکات نمایشی و آکروباتیک می‌‌پردازند.

‌«های لاین» فقط ورزش نیست یک سبک زندگی است

این طور نیست که آدم هایی که های لاین می‌کنند نترس باشند. اتفاقاً چیزی که های‌لاین یاد می‌دهد این است که به سمت ترس بروی و بر آن غلبه کنی. در سخت ترین شرایط تصمیم درست را بگیری و فقط به هدفی که‌داری نگاه و فکر کنی. چون در های‌لاین شما باید فقط به روبه رو و یک نقطه نگاه کنی و نه به زیر پایت. این ورزش یاد می‌دهد که برای تک تک قدم‌های زندگی باید جنگید. چون این‌طور نیست که بگویی حالا که روی تسمه بلند شدم پس تا انتها رفته ام.

نه؛ باید برای تک تک قدم‌ها فکر کنی.یکی از دلایلی که من این ورزش را انجام می‌دهم همین است که از آن در زندگی استفاده کنم. از اول می‌دانستم که اسلک آینده‌ای ندارد و تصمیم گرفتم برای خودم اسلک کنم، نه رقابت و مسابقه و....فقط چون حس خوبی بهم می‌دهد. همه ما داریم در دل محدودیت زندگی می‌کنیم محدودیت هر کسی بسته به سبک زندگی‌اش فرق می‌کند. ممکن است برای من محدودیت، نداشتن امکانات باشد و برای کسی که امکانات دارد چیز دیگر. اما ورزش آدم را قوی می‌کند. حالا برایم محدودیت‌ها مهم نیست، این پارک نشد پارک دیگر، این شهر نشد شهر دیگر! این سبک زندگی «های‌لاینر» است.

منبع: ایران