طنز؛ بچه مربی

دوات آنلاین-بعد از رفتن کی‌روش، حرف و حدیث فراوان بود. انتقاد از این که چه بر سر تیم آورد و خوب شد رفت، یا تعریف از این که چه تیمی ساخت و حیف شد بیشتر نماند. طوری که علاوه بر مردم و مسئولان، خودش هم گیج شده بود که برود یا بماند که خب وقتی مبلغ قیمت قرارداد با تیم کلمبیا را دید، دلش را یک دله کرد و رفت! ولی تنها نکته‌ای که بین طرفداران و منتقدان کی‌روش مشترک بود، نگرانی از این بود که بعد از او، چه کسی سرمربی تیم ملی خواهد شد. این نگرانی ادامه داشت تا این که علی آقای پروین نظرش را اعلام کرد: «کی‌روش مربی خیلی خوبی بود اما یک بار به شهرستان رفت تا بازی تیمی را ببیند؟ خودم وقتی مربی تیم ملی بودم به شهرستان می رفتم و تمام بازی‌ها را نگاه می‌کردم.»

هرچند با این انتقاد عده‌ای خیال‌شان راحت شد که برای رفتن کی‌روش نباید ناراحت باشند، ولی گروهی هم ترس برشان داشت که نکند علی‌آقا برای سرمربی‌گری تیم ملی دورخیز کرده است. چون بلافاصله آقا پروین راهکاری ارائه داد و گفت: «تا دو سال دیگر تیم ملی هیچ مسابقه‌ای ندارد. به نظرم یکی از بچه‌ها را با یک سرپرست انتخاب کنند تا بروند و بازی کنند. سپس سر فرصت سرمربی انتخاب کنند.»

پس موضوع مربی شدن خود آقای پروین منتفی بود ولی مسئله این جا بود که یکی از بچه‌ها دقیقا یعنی کدام بچه؟ همبازی‌های علی‌آقا که سنی ازشان گذشته و دیگر جزو بچه‌ها حساب نمی‌شدند. سردار آزمون و میلاد محمدی هم که اهل مربی‌گری نبودند، در این فکر بودیم که شاید منظور علی آقا محمدشان است که به صراحت تکلیف همه را روشن کرد: «اگر جای فدراسیون باشم، مربی ایرانی می‌آورم. دایی، گل محمدی و قلعه نویی مربیان خوبی هستند.» تمام! چه کسی جرئت دارد روی حرف این پیش کسوت فوتبال حرف بزند و نظر کارشناسی‌اش را زیر سوال ببرد؟

تازه مربی شدن این بچه‌ها، علاوه بر سفر به شهرستان برای دیدن بازی‌ها، مزایای دیگری هم دارد. اول این که به ریال دستمزد می‌گیرند و در این اوضاع نیاز به تامین دلار نیست. همچنین زیر و بم فدراسیون و قوانینش را می‌شناسند و می‌دانند کدام مسئول از چه برند لباس ورزشی خوشش می‌آید و کدام یکی از چه جمله‌هایی توی مصاحبه بدش می‌آید! همچنین نیازی به اجاره خانه و خودرو و مترجم و راننده و ماساژور و آشپز و... ندارند و حتی می‌توانند بدون گوشت قرمز و کاهو و فقط با اشکنه و املت هم سیر شوند و سر تمرین بیایند! چه از این بهتر؟

منبع: خراسان- نویسنده : علیرضا کاردار/ طنزپرداز