پیش‌بینی‌هایی درباره جشنواره فجر 37

دوات آنلاین-شامگاه روز سه‌شنبه (9 بهمن ماه) با برگزاری آیین افتتاحیه بزرگترین و مهم‌ترین رقابت سینمایی ایران آغاز شد؛ روزهایی پر از شور و اتفاق‌های تازه برای آنان که دلبسته هنر سینما هستند. بخشی جذاب از فرایند برگزاری هر دوره از جشنواره فیلم فجر، بازی پیش‌بینی درباره بهترین‌ها و بدترین‌ها است.

علاقه‌مندان سینما در بی‌خبری معمول از پروژه‌ها براساس سوابق ذهنی خود، یا سابقه فیلمسازان و بازیگران، فیلم‌ها را ارزیابی می‌کنند. در این دوره هم می‌توان پیش‌بینی کرد که اکران «متری شش و نیم» دومین فیلم بلند سعید روستایی جوان از شلوغ‌ترین سانس‌های هر سینماست. بسیاری منتظرند فیلم دوم پدیده فیلمسازی در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر را ببینند.

دیگر فیلم جذاب این دوره، «ماجرای نیمروز 2: رد خون» ساخته محمدحسین مهدویان است. چهره مستعد سینمای ایران که با «لاتاری» بسیاری را ناامید کرده بود در «رد خون» دوباره به فضایی برگشته که با آن آشناست و در خلق جزئیات و بخش‌های ناگفته‌اش مهارت دارد. تماشای فیلم «سال دوم دانشکده من» ساخته صدرعاملی با توجه به موضوع و فیلمنامه یکی دیگر از بخش‌های جذاب این دوره است.

فیلم چهارم نرگس آبیار که یکی از مهم‌ترین فیلمسازان زن سینمای ایران است، هم کنجکاوی برانگیز است. او در «شبی که ماه کامل شد» وارد حیطه‌ای متفاوت و فضایی مردانه شده است. صفی یزدانیان که فیلم محبوب «در دنیای تو ساعت چند است؟» را ساخته بود. با «ناگهان درخت» در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر حاضر است. زوج پیمان معادی و مهناز افشار نقش‌های اصلی این فیلم کنجکاوی‌برانگیز را بازی می‌کنند. کارگردان «برف روی کاج‌ها» و بازیگر این فیلم درخشان در «ناگهان درخت» کنار هم قرار گرفته‌اند و احتمالاً به دیده شدن و فروش فیلم در اکران عمومی کمک می‌کنند.

امسال سال جلوه‌گری تئاتری‌ها در جشنواره فیلم فجر است. نسیم ادبی و ستاره پسیانی دو بازیگر پرکار این دوره هستند و هوتن شکیبا و نوید محمدزاده از بازیگران مطرح این دوره، خاستگاه تئاتری دارند. اما نکته جذاب ورود همایون غنی‌زاده با فیلم «مسخره‌باز» به جشنواره است. غنی‌زاده که نمایش‌هایش معمولاً ترکیبی از سینما و نمایش است با ساخت این فیلم به حیطه کارگردانی سینما قدم گذاشته است.

تماشای نخستین فیلم مهدی جعفری درباره اسیران نوجوان ایرانی هم می‌تواند جالب باشد. سال‌ها پیش قرار بود این فیلم در حوزه هنری ساخته شود، اخبار آن بارها منتشر شد اما در نهایت مهدی جعفری و «بیست و سه نفر» به سازمان رسانه‌ای «اوج» رسیدند. پروژه سینمایی «تختی» را هم باید از جذابیت‌های این دوره از جشنواره دانست، بویژه که امیر جدیدی قرار بود نقش اصلی این فیلم را بازی کند اما در دقیقه 90 از فیلم کنار گذاشته شد تا جای خود را به یک نابازیگر بدهد. محمدرضا هنرمند فیلمسازی است که پس از سال‌ها غیبت دوباره به جشنواره برگشته، اگرچه تجربه‌ها می‌گوید فیلمسازانی که پس از دورانی طولانی فاصله از سینما به این عرصه برمی‌گردند دیگر حرفی برای گفتن ندارند اما می‌توان اندکی اشتیاق برای تماشای فیلم کارگردان «مرد عوضی» داشت. فریدون جیرانی این دوره با «آشفتگی» به جشنواره آمده. نام ساخته تازه او تداعی‌کننده فیلم تحسین شده «خفگی» است. باید دید این فیلم موفقیت درام روانشناسانه «خفگی» را برای این کارگردان تکرار می‌کند یا نه؟

میلاد صدرعاملی که سال‌ها از سینمای ایران دور بوده و تصویرش در «من ترانه پانزده سال دارم» در نقش کوتاه امیرحسین یادمان مانده با «سونامی» به جشنواره آمده. تماشای فیلم کارگردان‌های جوان معمولاً جذاب است. در غیبت کیمیایی بزرگ، پولاد هم با «معکوس» وارد سودای سیمرغ شده تا خود را به‌عنوان فیلمساز محک بزند.

سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، سال درخشش چهره‌های جوان است. این را می‌شود از فهرست فیلم‌ها و بازیگران دریافت. برای رسیدن به پاسخ تمام کنجکاوی‌ها و راستی‌آزمایی حدس و گمان‌ها باید تا ساعت 21 روز یکشنبه (21 بهمن ماه) یعنی آخرین سانس نمایش فیلم‌ها در پردیس سینمایی ملت منتظر ماند و در نهایت با اعلام اسامی نامزدهای سیمرغ در پایان این روز، دریافت که تا چه اندازه سلیقه هیأت داوران با نظرات منتقدان، اهالی رسانه و مخاطبان نزدیک بوده است.