نقد سریال مینو/ خرمشهر هنوز زیر آتش است!
ضعف اصلی سریال مینو کم ملات بودن قصه است که شاید با وارد شدن داستان به برهه جنگ ریتم آن تندتر شود. بازی بازیگران و نیز فضاسازی سریال اما برگ برنده «مینو» هستند.
دوات آنلاین-داستان سریال مینو که این شبها روی آنتن شبکه است، به آغاز جنگ تحمیلی رسیده. تماشای سکانسهای بمباران خرمشهر بدون آه و حسرت ممکن نیست... .
مینو سریال مینو تازه ترین سریال شبکه یک است که با سرمایه گذاری سازمان اوج و به منطور ادای دین به خرمشهر ساخته شده است. تا حالا نیمی از سریال «مینو» روی آنتن رفته است و قصه وارد فاز جدیدی شده.
ماجرا چیست؟
داستان سریال از جایی شروع شد که چند خانواده در خرمشهر مشغول گذران زندگی بودند. زندگیشان مثل همه مردم روال عادی داشت؛ عشق، اختلاف، دوئل عشقی، مهربانی، خرابکاری، کار، بیکاری و ... دغدغه شان بود. از چهارشنبهشب هفته پیش اما زندگی از حالت عادی خارج شده. حالا در سریال «مینو» صدای توپ و تانک به گوش میرسد. راههای خروج از شهر بسته شده و ... .
کیفیت سریال
سریال مینو نخستین تجربه سریال سازی امیر پوروزیری است. او نشان داده کارگردان مستعدی است و گام بعدی را میتواند محکمتر بردارد. سریال در بخش پیش از جنگ روی دوئل عشقی متمرکز بود؛ حالا بازهم عشق محور آن است اما در شرایطی ویژهتر. ضعف اصلی سریال مینو کم ملات بودن قصه است که شاید با وارد شدن داستان به برهه جنگ ریتم آن تندتر شود. بازی بازیگران و نیز فضاسازی سریال اما برگ برنده «مینو» هستند. عباس غزالی وجهی دیگر از توانمندی خود را به نمایش گذاشته است. مهدیه نساج نیز در نقش مینو یادآور زنانی است که هم مادری میکنند و هم در جامعه نقشی فعال دارند. او پرستار است و با شروع جنگ دست از حرفهاش نکشیده.
کارگردان سعی کرده فضایی باورپذیر ترسیم کند. به همین خاطر عناصر موجود درصحنه به خرمشهر دهه پنجاه نزدیک شده و البته قیافه کاراکترها و پوشششان به این حسامیزی کمک کرده است. بااینحال تأکید کارگردان بر روایت قصه بوده و مانور زیادی روی فضاسازی نداده. نه اینکه با دیدن سریال یاد دهه پنجاه نیفتیم بلکه منظور این است که «مینو» دارای لوکیشنی بزرگ نیست و کارگردان با تمهیدات کامپیوتری و استفاده از نماهای بسته سعی در ایجاد فضاسازی داشته است.
درمجموع اگر کسی «مینو» را دنبال کرده باشد سرگرم میشود و این حس به او دست نمیدهد که چرا وقتش به بطالت گذشته! یعنی برخلاف خیلی از سریالها، «مینو» قدرت همراهی کردن بیننده را دارد.
و همچنان خرمشهر
برگ برنده واقعی «مینو» در چند قسمت اخیر رو شده؛ جایی که تانک دشمن به خاک خرمشهر رسیده و مردم با دست خالی به مقابله برخاستهاند. «مینو» نخستین اثر نمایشی نیست که خرمشهر را سوژه قرار داده؛ تفاوت اصلیاش به زمان ساخت و پخش برمیگردد.
واقعیت این است که خرمشهر و در نمایی بازتر خوزستان همچنان با سختیها دستوپنجه نرم میکند. یک روز خبر کمبود آب و ریزگردها تیتر رسانهها میشود و روزی دیگر معیشت کارگران آن.
حالا پخش سکانسهای تهاجم دشمن به خرمشهر در سریال «مینو» معنایی دیگر دارد؛ تماشای مظلومیت و البته رشادت مردمان این شهر بار دیگر مردانگی را برایمان معنا میکند. وقتی میبینیم کاراکتر خاکستری سریال (سیاوش طهمورث) هم مدافع خاک و ناموس شده، پشتمان میلرزد. وقتی میبینیم زن و مرد، پیر و جوان با دست خالی مقاومت میکنند، اشک در چشممان حدقه میزند ... و البته با افسوس به تماشای رشادتها مینشینیم.
سریال مینو شاید در بازنمایی از مقاومت خرمشهر ضعفهایی در اجرا داشته باشد اما همینقدر که توانسته مشابهتسازی کند و بار دیگر مظلومیت این شهر را یادمان بیاورد یعنی اثرش خودش را گذاشته است. متأسفانه نهتنها نهادهای اجرایی که سازمانهای فرهنگی هم در سالهای اخیر خرمشهر را فراموش کردهاند. بازخوانی مقاومت مردمان این شهر مسئلهای نیست که در قالب یک یا چند اثر روایت شود و تمام. عظمت خرمشهر بهقدری است که باید هرسال یک سریال تراز دربارهاش ساخته شود. از سازمانی چون اوج که سرمایهگذار «مینو» است انتظار میرود خرمشهر را فراموش نکند ... .
کاش نهادهای فرهنگی با تولیدات نمایشی مدام تلنگر بزنند خرمشهر چه بوده و مردمانش چه کردهاند. کاش التهاب «مینو» زنگی باشد برای مسئولانی که در حق این شهر کوتاهی کردهاند. شنیدن صدای انفجار و شلیک گلوله از قاب تلویزیون و در قالب یک سریال دل بیننده را پر از دلهره میکند. مردمان خرمشهر زیر آتش گلوله چه همت والایی داشتهاند که با دست خالی مقاومت کردند؟ آنها که خانه و کاشانه را ویرانشده دیدند و زیر خمپاره دل به جاده زدند چه صبر و استقامتی داشتند؟
به احترام مردم خرمشهر باید تمامقد ایستاد؛ نهفقط برای سالها مقاومت و سالها تحمل آوارگی و سالها رنج جنگ. بلکه برای پایمردیشان که همچنان بهرغم بیمهریها بر عهد خود وفادارند.
منبع: tebyan.net
12jav.net