چرا و چگونه انسان صبوری باشیم؟

دوات آنلاین-ما آدم ها اغلب غر می زنیم و از وجود سختیها و ناملایمات در زندگی مان گلایه داریم. شکوه می کنیم که چرا وضعیت اقتصادی چنان است و چرا چیزها آن گونه که می خواهیم نیست. چرا بچه نداریم، چرا پول نداریم، چرا همسایه مان خوب نیست، چرا دزدها در کمین خانه و کاشانه ما هستند و چرا... و

خلاصه دائم از چیزهایی که دوست داریم وجود داشته باشد و وجود ندارد، یا می خواهیم وجود نداشته باشد ولی وجود دارد، شکوه می کنیم و غر می زنیم. بیشتر ما به جای اینکه از خود بپرسیم که با آنها چه کار باید بکنیم مرتب می پرسیم، چرا این ها وجود دارند؟

شاید یکی از چیزهایی که کار ما را سخت می کند همین باشد، چون در این طرز فکر به نظر می رسد ما در جایی که باید بایستیم، نایستاده ایم. از منظري که باید به زندگی نگاه کنیم، نگاه نمی کنیم و در جایگاه درستی نیستیم، مانند کسی هستیم که راه را گم کرده و تنها از اینکه راه بسیار دور است غر می زند، در حالی که اگر این شخص از راه درست حرکت می کرد حتما زودتر به مقصد می رسید و فکر نمی کرد که راه دور است.

توجه به نشانه ها و تابلوها مسیر را برای ما مشخص می کند. در راه صبوری هم به نظر می رسد که همین باشد، یعنی برای کوتاه کردن مسیرهای صبر در زندگی لازم است به آنچه کوتاهشان می کند، توجه کنیم می گویند میوه صبر شیرین است.

داستان ها، روایتها و سخن های زیادی درباره صبر گفته شده است. شعرها و پندهای حکیمانه بسیاری درباره اش گفته اند. شاید نه تنها آدم ها که تمام خلايق و تمام هستی به نوعی صبر را تجربه می کنند. غوره ای که قرار است به گفته شاعر، با صبر به حلوا تبديل شود، مجموعه ای از باکتری ها، موجودات زنده و ملکول های مختلف است که قرار است با صبر ماده تازه‌ای خلق کند.

بنابراین صبر در تمام هستی جاری است؛ گاهی آگاهانه و گاهی تا آگاهانه. این جاری بودن شاید پیام بزرگی برای ما داشته باشد؛ اینکه: صبر با ماست، در زندگی ما وجود دارد، پس بهتر است آن را پذیرفته و با احترام با آن برخورد کنیم.

صبر حتما برای این هستی لازم بوده که خداوند هم آن را آفریده است. پس بهتر است بیشتر به آن فکر کنیم تا ببینیم صبر در زندگی ما به راستی چه جایگاهی دارد و برخورد ما با آن چگونه است.

بالاخره هر چیزی که در زندگی ما وجود دارد جایی هم در زندگی ما دارد؛ چه بخواهیم و چه نخواهیم این جایگاه در زندگی ما به وجود می آید. صبر کردن برای ما سخت است. صبور بودن و نشستن و برای به دست آوردن و یا از دست دادن چیزی و کاری صبر کردن سخت است، برای همین شاید دلمان نخواهد به صبر فکر کنیم. دلمان نخواهد جایگاهی برای آن در نظر بگیریم تا بلکه زیاد هم سر و کله اش در زندگی ما پیدا نشود.

انگار بیشتر ما دلمان می خواهند با انکار وجود صبر در زندگی به نوعی از زندگی مان بیرونش کنیم یا به زندگی مان راهش ندهیم. انگار خیلی از ما حتی به طور ناخودآگاه در حال مبارزه با صبر هستیم. انگار به دنبال راهی هستیم تا آن را از زندگی مان بیرون کنیم. خیلی وقتها مستقیم یا غیرمستقیم صبر را چیز پلید و اضافه ای می دانیم که می آید و گریبان ما را می گیرد، و ما هم چاره ای نداریم جز کنار آمدن با آن، دلمان نمی خواهد در برابر صبر تسلیم شویم ولی انگار چارهای جز این نداریم و بی آنکه آن را بپذیریم در برابرش شکست می خوریم.

این شکست و تسلیم، بارها در زندگی ما تکرار می شود. ممکن است هر بار پس از مبارزه نفسی از سر آسودگی بکشیم و شاید هنوز نفس راحت مان تمام نشده، دوباره به شکلی دیگر و در جایی دیگر خودش را به ما نشان بدهد. چون به نظر می رسد این صبر وظیفه دارد در زندگی ما باشد.

اینکه چرا پروردگار این وظیفه را در قالب سختی برای ما در نظر می گیرد را نمی دانم ولی می دانم که حتما به این شکل لازم بوده است. پس حتما بهتر است آن را بپذیریم هرچند پذیرفتن آن کار سختی است. هر چه باشد قرار است چیزی را بپذیریم که دلمان می خواهد عاملی برای به وجود آمدن آن در زندگی ما شکل نگیرد، مجبور نباشیم آن را تحمل کنیم و پا به پایش حرکت کنیم.

اگر هم عامل خوشایند برای وجود صبر داریم دلمان می خواهد زود به نتیجه برسد. زنی که باردار است و قرار است پایان صبرش نوزادی سالم و زیبا باشد، دوست دارد زودتر نتیجه صبرش را ببیند، جوانی که در انتظار نتیجه آزمون کنکور نشسته است دوست دارد هر چه زودتر نام خود را در بین پذیرفته شدگان کنکور ببیند و صبرش به خوبی پایان گیرد.

پس صبر ممکن است نتیجه خوبی در پی داشته باشد، که تحمل آن را آسان تر می کند. برای اینکه بتوانیم به درستی صبر را بپذیریم شاید باید برویم به سراغ راهکارهایی که به ما کمک کند. مثلا همین فکر کردن به نتیجه، کار ما را راحت تر و آسان تر خواهد کرد. همین آسانی به تحمل شرایط کمک می کند و چه بسا که شرایط را آسان تر هم کند.

پس با آسان تر گرفتن شرایط، صبوری هم برای ما آسان تر خواهد شد. فکر کردن به اینکه این صبر در حال حاضر با تمام سختی‌هایش یکی از موهبت های زندگی مان به شمار میرود می تواند یکی از راهکارهای دیگر تحمل مشکلات باشد. اگر این توانایی در ما ایجاد شود که از بودن صبر سپاسگزار باشیم، کمک بزرگی به خودمان می کنیم، به راستی پذیرفتن این مقوله و انجام خالصانه آن کار هر کسی نیست. شاید عده معدودی از آدم ها به این درجه از وارستگی رسیده باشند که بتوانند صبر را به دید موهبت الهی در نظر بگیرند و به راستی سپاسگزار وجود آن در زندگی شان باشند.

منبع: جوان- هما ایرانی