دادگاه خانواده؛ خودم هم در شکاکی شوهرم مقصر بودم

دوات آنلاین-وارد قضیه ای شدم که اصلا در توانم نبود و با ادامه این راه غلط زندگی ام را به سمت دره هول دادم. البته همسرم هم بدبین و شکاک بود که با ندانم کاری این رفتار زشت او را بدتر کردم و آتش به زندگی ام انداختم.

زن جوان که  6 سال بیشتر از زندگی مشترکش نمی گذرد پا در راهروی دادگاه خانواده گذاشته و درباره قصه زندگی اش می گوید: در 18سالگی پای سفره عقد با مردی نشستم که شکاک و به همه چیز و همه افراد بدبین بود و البته کارهایم در این باره بی تاثیر نبودند.

حاصل ازدواج مان یک بچه 4ساله است که آینده اش همچون خودم در هاله ای از ابهام قرار گرفته است. همه چیز از مشاوره تلفنی با پسر دایی ام آغاز شد.

پسردایی ام با همسرش به مشکل خورده بود و چون به اعتقاد او من چند صباحی بیشتر زندگی مشترک را تجربه کرده بودم از من خواست او را راهنمایی کنم. من هم بدون در نظر گرفتن حساسیت های همسرم وارد این بازی شدم. مشاوره ام مدتی از طریق تلفن با پسردایی ام ادامه داشت تا این که روزی همسرم حین صحبت تلفنی مچم را گرفت و دعوا به راه انداخت. بعد از این ماجرا همسرم به سراغ پسردایی ام رفت و با او دست به یقه شد.

 از همه بدتر زمانی که همسر پسر دایی ام از موضوع با خبر شد به دروغ ادعا کرد که من با شوهرش رابطه دارم و همین مسئله خشم همسرم را دو چندان کرد.

بعد از این کشمکش ها وقتی دیدم همسرم قصد جدایی از من را دارد با ترفند های مختلف سعی کردم او را منصرف کنم. او گفت اگر همه مهریه ام را با تعهد محضری ببخشم حاضر است من را ببخشد و به زندگی مشترک مان ادامه دهیم.

من بدون توجه به عواقب این کار با خواسته همسرم موافقت کردم. بعد از بخشیدن مهریه نه تنها شوهرم به زندگی بر نگشت بلکه چند تهمت دیگر به من زد و دوباره درخواست طلاق داد. بعد از رو دست خوردن از همسرم به دادگاه خانواده آمدم تا شاید یک راه حل برای سرپا نگه داشتن زندگی ام پیدا کنم.