معرفی کامل فیلم داش آکل ساخته محمد عرب+ نقد

دوات آنلاین-داش آکل یکی از فیلم‌هایی است که این روزها روی پرده است و استقبال از آن هم بد نبوده است.

فیلم سینمایی داش آکل برگرفته از قصه "صادق هدایت" است.

در داستان داش آکل که صادق هدایت نوشته و مسعود کیمیایی قبلا بر اساس آن فیلم ساخته: ماجرای قهرمانی ها و مردانگی و صداقت «داش آکل» را همه مردم شیراز می دانند. یک حاجی شیرازی که زمانی با او همسفر بوده و فضایل نیک داش آکل را می دانسته قبل از مرگش وصیت می کند که داش آکل به کارهای زندگی و املاک او رسیدگی کند.

داش آکل در برخورد با خانواده ی حاجی دختر او را می بیند و به او دل می بندد، حال آنکه دختر سن کمی دارد. عشق دختر، داش آکل را به شراب خواری می کشاند. «کاکارستم»، که دشمن داش آکل است با آن که بارها در جدال تن به تن از او شکست خورده معهذا همه جا در غیابش رجزخوانی می کند. داش آکل ازدواج با دخترک را به علت سن زیاد خود، دور از مردانگی می داند و ترتیب ازدواج او را با یکی از خواستگارانش می دهد.

شب عروسی دخترک، وقتی داش آکل از میخانه برمی گردد، با کاکارستم روبرو می شود و جدال آن ها در شب بعد به آنجا می کشد که کاکا در شرایطی که شکست خورده، قمه را از پشت در بدن داش آکل فرو می کند و داش آکل در همان حال گلوی کاکا را آنقدر می فشارد که خفه می شود و بعد خود نیز می میرد.

البته داش آکل ساخته محمد عرب تفاوت‌هایی دارد و همه چیز طبق داستان اصلی نیست بلکه منصور براهیمی آن را بازنویسی کرده و تغییراتی داده است.

کارگردان داش آکل هم گفته است: این فیلم هیچ ارتباطی با ساخته استاد مسعود کیمیایی ندارد و از شما هم می‌خواهم که به هیچ وجه این دو فیلم را با یکدیگر مقایسه نکنید. در همه جای دنیا مرسوم است که فیلمسازان از یک داستان معروف و با برداشتی آزاد فیلم مورد علاقه خود را می‌سازند. من هم فیلم خودم را ساخته‌ام و به هیچ وجه قصد نداشته‌ام که بخواهم با این فیلم ارزش فیلم دیگری را پایین بیاورم.

بازیگران

حسین یاری، مهران غفوریان، محمدرضا شریفی نیا، هلیا امامی، فاطمه گودرزی، علی صادقی، مهرداد ضیایی، نیما شاهرخ‌شاهی، ارژنگ امیرفضلی، امیرحسین صدیق، قدرت الله صالحی، الله قلی نظری، محسن افشانی، ارسلان قاسمی، علی مسعودی (مشهدی)، امین ایمانی، رضا عزیزی، ایمان صفا، رضا هاشمی، علیرضا بابایی، صادق حدادی، طاها عرب، محمدرضا زاهدی

کارگردان

محمد عرب (متولد ۱۳۴۳ گرگان) فعالیت سینمایی را سال ۱۳۶۳ با انجمن سینمای جوانان در گرگان آغاز کرد. از جمله فعالیت‌های وی ساخت ۲۰ فیلم کوتاه، دریافت جوایز داخلی و خارجی، تدریس در سینمای جوان است.

عرب پیش از این فیلم‌های سمفونی تاریک، یک الف ناقابل و قند تلخ را کارگردانی کرده بود.

نقد

در ادامه خلاصه‌ای از چند نقد را بخوانید:

نمانامه نوشته است: آنچه مشخص است اینکه محمد عرب تلاش بر بازسازی فیلم مسعود کیمیایی ندارد. حسین یاری نمی‌خواهد بهروز وثوقی باشد و مهران غفوریان هم قرار نیست نقش کاکارستم را مثل بهمن مفید بازی کند؛ همین واقعیت «داش‌آکل» را تبدیل به فیلمی قابل تأمل و سرگرم‌کننده می‌کند. داستانی آشنا که این بار نمی‌دانیم قرار است چگونه تمام شود.

داش آکل برخلاف فیلم مسعود کیمیایی به متن اصلی وفادار نیست. نقش پررنگ شخصیت «مرجان»، پرداخت بیشتر «کاکا رستم» و پایان متفاوت قصه، همه و همه چیزهاییست که ساخته محمد عرب را از قصه هدایت فاصله می‌دهد. حتی رقاصه داستان با نام «شهرزاد» در فیلمنامه منصور براهیمی غایب است که البته با توجه به تفاوت‌های جدی فضای امروز با آن زمان کاملا قابل توجیه می نماید.

مدیسا مهراب پودر بلاگ نماوا نوشته است: خود داستان داش آکل آن‌قدر دقیق و خوب نوشته شده است که نه‌تنها هیچ فضای خالی در بطن داستان آن وجود ندارد که خود همه آنچه را که یک فیلم برای اقتباس شدن از روی آن نیازمند است را هم در درون خود دارد: یک قهرمان جوانمرد، دختری رعنا، عشقی ممنوع، حرف‌وحدیث مردم در پی آن و دشمنانی که آرزوی نابودی قهرمان را دارند. می‌بینید این متریال برای هر فیلم‌سازی کافیست تا بر اساس آن فیلمی جذاب و درگیرکننده بسازد. پس چطور می‌شود که «داش آکل» ساخته محمد عرب نه‌تنها به یک فیلم خوب نزدیک هم نمی‌شود که بدل به کمدی ناخواسته‌ای شده است که تنها نقطه قوتش در اینست که حداقل در این روزهای نابسامان که روحیه عمومی جامعه ضعیف‌تر از هر وقت دیگری است،‌ تماشاگرش را قاه‌قاه می‌خنداند؛ هرچند که یک فیلم کمدی نیست.

علی رفیعی در سلام سینما نوشته است: شخصیت داش آکل در فیلمنامه این اثر به طور مضحکی از ارزش های اجتماعی اش کاسته شده و به صرف این شعار که طنز می تواند معنا را بهتر به مخاطب منتقل کند ریشه های روانی شخصیت از بیخ کنده شده اند . دیالوگ ها که شدیدا نیاز به امروزی شدن دارند به طرز فزاینده ای رو به زوال ادبی رفته اند ؛ گویی مولف می خواسته علم خود را به رخ مخاطب بکشاند غافل از این که مخاطب در هنگام تماشای یک اثر سینمایی عالم ترین فرد موجود در هستی است . نکته دوم و ویژه ای که باید به آن پرداخت مسئله سینمایی این داستان است . داستانی که حتی اگر به صورت صدای شب برای مخاطب پخش شود قدرت کلمات خود را از دست می دهد و گویی هدایت هنگام نوشتن آن از علم جادوگری خاصی بهره برده است . نه تنها این داستان نمی تواند سینمایی باشد بلکه اگر نسخه ای سینمایی با آزادانه ترین برداشت ممکن از آن هم ساخته شود در تولید معنا و رسیدن به هدف خود ابتر خواهد ماند...