معرفی کامل فیلم خانه پدری ساخته کیانوش عیاری ؛خلاصه داستان ، بازیگران و نقد

دوات آنلاین-توقیف خانه پدری به 9 سال پیش برمی‌گردد. فیلم خانه پدری ساخته کیلانوش عیاری از آن دست فیلم هایی است که هم نقد مثبت زیاد گرفته و هم نقد منفی. حالا باید منتظر واکنش مخاطبان بود.

کیانوش عیاری کارگردان نام آشنای ایرانی است که کارش را از سال 1358 با فیلم تازه نفس ها شروع کرد. کیانوش عیاری غیر از خانه پدری یک فیلم توقیفی دیگر به نام کاناپه نیز دارد.

خلاصه داستان فیلم

در خلاصه داستان فیلم خانه پدری آمده است: ملوک دختر جوانی است که به دلایل ناموسی، پدرش ( مهران رجبی ) خواهان مرگ او است و برای اینکار به پسر کوچکش به نام محتشم گفته تا قبری در زیرزمین حفر کند تا ملوک را کشته و در آنجا دفن کنند اما...

فیلم ساختاری اپیزودی دارد و داستانی در طول 70 سال را با روایتی خطی و کلاسیک تعریف می‌کند. داستانی متعلق به چند نسل از یک خانواده که در تهران قدیم زندگی می‌کردند و در یک خانه ساکن هستند. هر بخش از داستان به نمایی از دختر بچه‌ای نشسته بر تاپ به بخش دیگر منتقل شده و پروسه‌ی زمانی چند ساله‌ای ‌را حکایت می‌کند.

طرح اصلی در مورد قتل دختری است که به تعبیر مردان خانواده و فامیل باعث بی‌آبرویی شده است. او توسط برادر و پدرش کشته می‌شود و در زیرزمین خانه مدفون می‌گردد. سالها از پی هم می‌گذرد و افراد و اعضای خانواده در گیرودار این قتل حوادثی را تجربه کرده و از سرمی‌گذرانند.

داستان واقعی خانه پدری

کیانوش عیاری درباره داستان فیلم خانه پدری گفته است: ایده فیلم برگرفته از یک داستان واقعی در اهواز سال ۱۳۵۴ است که من در مجله اطلاعات جوانان خواندم که دختری توسط پدر و عمویش به قتل رسیده است.

بازیگران فیلم خانه پدری

مهدی هاشمی، شهاب حسینی ، مهران رجبی ،ناصر هاشمی ،نازنین فراهانی ، مینا ساداتی، معصومه بافنده، آزاده موحدبشیری، رسول سلیمیان، ستاره میرمحمد، آیناز آذرهوش، نگاه خاقانی، ملیکا فردوسیان، پادینا رهنما، مژده همرنگ، حسین فلاح، مرمر جعفری، مهدی خیراللهی و معین الدین عشاقی بازیگران فیلم خانه پدری هستند.

نقد فیلم خانه پدری

مووی مگ در نقد فیلم خانه پدری نوشته است: خانه پدری شروع طوفانی و غافلگیر کننده دارد. 10 دقیقه ابتدایی فیلم که با تعقیب و گریز پدر و دختر و در نهایت قتل وحشتناک دختر به دست پدر همراه است، به راحتی می تواند هر تماشاگری را شوکه کند. این اتفاق می توانست یک مقدمه عالی برای فیلمی باشد که از هر حیث متفاوت با دیگر آثار سینمای ایران است و از جسارت بی نظیری در پرورش و به تصویر کشیدن ایده اش برخوردار است. اما در ادامه داستان این اتفاق آنطور که انتظار می رفت به وقوع نمی پیوندد.... خانه پدری با اینکه سوژه حساسیت برانگیزی را انتخاب کرده و عیاری هم تا جایی که می توانسته آن را بصورت مستند روایت کرده، اما از حیث سینمایی به توفیق چندانی نمی رسد و اثری خسته کننده محسوب می شود. در واقع اگر بخواهیم 10 دقیقه طوفانی آغاز فیلم را نادیده بگیریم،  خانه پدری مجموعه ای از اپیزودهای تکراری هست که اتفاق ویژه ای در آن رخ نمی دهد تا تماشاگر را با خود همراه کند.

موحد منتقم در سلام سینما نوشته است: این درام ارزشمند کیانوش عیاری که مایه اعتبار ژانر درام در سینمای ایران است، داستان یک خانواده را در پنج دوره تاریخی بازگو می کند.همانند جدایی نادر از سیمین که دروغ گویی و عواقب آن را نشان می داد, عیاری در خانه پدری، روی فرهنگی زوم کرده است که در بطن خود پنهان کاری را پرورش می دهد و همه جنایت ها و خشونت ها و گره های بعدی نیز از دل آن زاده می شود.

فرید مسجدی در سلام سینما نوشته است: ساختار فیلم، ساختاری کند دارد که شاید بتوانیم بگوییم داستان چاره‌ی دیگری نداشت و حتی شاید تعمدی هم بود. با اینکه بنده از بازی ملوک که در همان ابتدای فیلم بود، خوشم نیامد، اما داستان فیلم کاری می‌کند که فکر کنی. فکر کن بخواهی در مورد تقابل سنت و مدرنیته و عصر روشنفکری و بخصوص روشنفکران ابتدایی ایران که با این مسائل مواجه بودند، داستانی بنویسی. آیا داستان کیانوش عیاری بخوبی به این مسئله نپرداخته است؟! در ضمن بازی مهران رجبی و مهدی هاشمی بسیار خوب است . نکته دیگری که بسیار خوب بکارگرفته شده، انتخاب بازیگران است. بازیگران آنقدر خوب انتخاب شده‌اند که دیگر نیاز به آن گریم‌های ضعیف و عجیب و غریب نیست.

خبر آنلاین در نقد خانه پدری نوشته است: در همان نگاه نخست یک چیز توی چشم می‌زند و به شدت گل‌درشت است. به رسم مالوف فیلم‌های مشابه، خشونت علیه زنان، از ابتدا تا پایان فیلم خودنمایی می‌کند. دختری کشته می‌شود. خواهری از شوهرش کتک می‌خورد. مادری بر سر قبر دختر کشته شده‌‌اش، سکته می‌کند. دختری به زور، شوهر داده می‌شود و دست به خودکشی می‌زند. دختری بر اثر کنجکاوی از پدر کتک می‌خورد و ... همگی یک حرف نخ‌نما می‌زنند که علی‌رغم انتظار  مخاطب، فروتر از توانایی‌های عیاری، ساخت و پرداخت شده است.