چگونه زندگی بهتری داشته باشیم؟

دوات آنلاین-همه ما گاهی سركى در گذشته مى كشیم و حتما موضوعى براى افسوس خوردن پیدا مى كنیم كه بگوییم، اگر این كار را نكرده بودم، زندگى الان وضعیت بهترى داشت و هزاران اما و اگر دیگر كه هیچ‌كدام تغییر مثبتى در وضعیت فعلى ما ایجاد نخواهند كرد. چه باید كرد؟ آنها كه مسئولیت كارها و كم كارى هایشان را مى پذیرند، جواب خوبى براى این سوال دارند. آنها مى گویند: از همه آنها چیز یاد گرفته ایم و این حداقل نتیجه مثبتى است كه مى‌توان از هركارى گرفت. چه كسى مى تواند ادعا كند كه یادگرفتن بیهوده است؟

من چیزى به دست نیاورده ام، وقتم تلف شده، هیچ احساس رضایتى از گذشته ندارم، كاملا از اتفاقاتى كه افتاده ناامیدم و... و نهایتا هركسى این جملات را بشنود خواهد گفت شما از گذشته احساس پشیمانى و افسوس مى كنید. كسى كه با پشیمانى زندگى مى كند همواره به این موضوع فكر مى كند كه چه كارهایى را مى توانست به شكل متفاوتى انجام دهد. البته باید بدانید كه شما با این احساس، در دنیا تنها نیستید و همیشه براى همه، مواردى پیش می آید كه از آنچه انجام شده پشیمان باشند. در واقع مقدار مشخصى از این پشیمانى سالم و مفید است. خوب است كه گه گاه نگاهى به گذشته بیندازیم و با ارزیابى آنچه انجام داده ایم راه آینده را انتخاب كنیم. اما این حس وقتى كه به‌طور مداوم مسائل كوچك را تبدیل به مشكلات بزرگ و غیرقابل حل مى كند مساله ساز مى شود. در واقع در این شرایط ،افراد خودشان و شرایط اطراف را بسیار جدى‌تر از آنچه هست مى گیرند و اگر این وضع ادامه پیدا كند، زمینه ساز افسردگى خفیف خواهد شد. همه ما از اشتباهاتمان پشیمان مى‌شویم، اما نباید اجازه داد این پشیمانى اجازه فعالیت بیشتر را از ما بگیرد. در واقع نباید اجازه داد حس پشیمانى كنترل زندگى ما را به دست بگیرد.

وقتى تصمیم به انجام كارى مى گیریم، بزرگترین لطفى كه مىتوانیم در حق خودمان كنیم این است كه وقت و انرژى و تمركزمان را صرفا متوجه انجام آن كار كنیم و نه فكر كردن به خود تصمیم. شكست اگرچه شیرین نیست ولى هیچ چیز ترسناكى هم نیست؛ اگر برنامه و هدفى در كار باشد شكست هاى میان راه نمى تواند شما را از رسیدن به آن هدف كلى بازدارد، چون تمام این شكست‌ها قدم‌هاى رسیدن به آن هدف و دورنماى كلى هستند و دیگر پشیمانى از آنها معنى ندارد. هر شكست درسى به ما آموخته كه در ادامه راه به دردمان مى‌خورد. به نظر شما دلیلى براى پشیمانى وجود دارد؟ به علاوه اگر هیچ شكستى در زندگى اتفاق نیفتد، فكر مى كنید پیروزى معنى و مفهوم و شیرینى خاصى خواهد داشت؟

پذیرش زندگى به همان شكلى كه هست و نه آن شكلى كه ایده آل ماست خیلى مهم است. زندگى مجموعه‌اى است از اتفاقات غیرمشخص كه پیش روى ما رخ می‌دهند. آیا شما مى دانید فردا برایتان چه اتفاقى خواهد افتاد؟ آیا واقعا مطمئن هستید آنچه بر شما گذشته و شما برچسب بد و ناخوشایند رویش زده اید زمینه یك اتفاق خوب‌تر نباشد كه فردا اتفاق مى افتد؟ اگر با یك دید مثبت به وقایع بنگریم، تمام وقایع جزئى از یك سیر تكاملى هستند كه ما نمى‌توانیم تغییرشان دهیم. جنگیدن با وقایع هیچ چیزى را عوض نمى كند. چه باید كرد؟ پذیرفتن و از كنار آن گذشتن بهترین راه حل ممكن است. شاید بعدا با اتفاقاتى كه بیفتد، وقتى به گذشته نگاه كنیم به این برچسب هاى بد و خوب بخندیم. چون در یك نگاه جامع‌تر ممكن است برچسب‌ها جور دیگرى به نظر برسند.

اگر كارى را تا به حال انجام نداده اید، تا زنده هستید برایش فرصت دارید. فقط باید مسئولیت گذشته و حال و آینده را بپذیریم و كارهایى را كه دوست داریم انجام دهیم. اگر فكر مى‌كنید تا به حال به اندازه كافى سفر نكرده اید، خوب از همین امروز شروع كنید. فكر مى كنید دو سال گذشته عمرتان هدر رفته؟ خوب سعى كنید امسال تلاش تان را مضاعف كنید تا دو سال گذشته جبران شود. اما كسانى هستند كه با توجیه شرایط فعلى از پذیرش مسئولیت سرباز مى زنند. آنها كسانى هستند كه در گذشته گیرافتاده‌اند و آینده را نیز با این وضعیت از دست خواهند داد. باید جرات داشت و برایش برنامه ریزى كرد.

منبع: آرمان