دوات آنلاین-روستای کمرپشت و صعود به قله عباسعلی یا لاکمرِ؛ این سفری است که آرزو اسدیان، دختر کوهنورد این بار ما را با یادداشتش به آنجا می‌برد. قبلا با هم در نوشته‌هایش به ارفع‌کوه صعود کرده و بر بلندی قله ساکا ایستاده بودیم. اما بخوانید از لاکمر:

روستای کمرپشت؛ ویکی‌پیدا درباره آن نوشته است:« روستایی خوش آب و هوا و ییلاقی در 70 کیلومتری از شهرستان قائمشهر در شهرستان سوادکوه دارای آب و هوای کوهستانی با تابستان‌های بسیار خنک». اما این توصیف به‌هیچ وجه کامل نیست. باید با پای خودت به آنجا بروی و نفس عمیق بکشی تا معنی خوش آب‌وهوا را با تک‌تک سلول‌های تن‌ات حس کنی. این روستا در ارتفاع ۱۵۰۰ متری قرار دارد. شاید با این نشانی بهتر بتوانی موقعیت را تجسم کنی: بعد از پل ورسک، در منطقه سواد.

در مسیرت به روستای کمرپشت غار خیلی عجیبی خواهی دید. اسمش «اسپهبد خورشید» است؛ غاری با دهانه بسیار بزرگی که بی‌شک از آثار ملی ایران و حتی از جاذبه جهانی است اما هنوز به ثبت جهانی نرسیده است. دلیلش شاید ناراحت‌کننده باشد اما واقعیت دارد که وجود معدن شن و ماسه در دامنه‌های  کوه لاکمر باعث ثبت‌نشدن این غار شده است.

مسیر صعود به لاکمر از همین روستا شروع می‌شود و بعد از نیم ساعت به محل کمپ و کلبه‌های جنگلی می‌رسی. مناظر محل کمپ هر کسی را هیجان‌زده می‌کند. این همه زیبایی در یکجا؟ چشمانت مناظر را می‌بلعد مخصوصا اگر شهرنشین باشی و مجبور به تحمل هرروزه ساختمان‌های بدقواره. اینجا فرصتی است برایت تا آسودگی را احساس کنی و طعم زیبایی را بچشی.  کلبه‌های جنگلی با بخاری هیزمی، جنگل‌های زیبای کمرپشت، گل‌های رنگارنگ  بهاری و صدای چهچه پرندگان. اینها همه حرف است باید خودت باشی و ببینی از چه می‌گویم و چرا اینقدر تعریف می‌کنم. ما هنوز محو زیبایی منطقه بودیم که هوا رو به تاریکی رفت. باید هر چه سریع‌‌تر چادرهایمان را بر پا می‌کردیم البته می‌شد به جای چادر داخل کلبه‌ها رفت  اما به‌دلیل مناظر زیبا و هوای مطبوع همه گروه ترجیح می‌دهند در چادر بخوابند. اگر در تاریکی صدای آب شنیدی، تعجب نکن چون آن منطقه پر است از چشمه. البته چشمه‌هایی کوچک که نیاز گردشگران را تامین نمی‌کند. پس هشدار اول این است اگر به قله عباسعلی می‌روی آب را فراموش نکن.

شب را با فکر صعود سر می‌کنی. هیجان‌زده‌ای و منتظر تا سپیده زودتر سر بزند. از آنجا تا قله دو ساعت راه است. قله عباسعلی یا همان لاکمر با ارتفاع ۲۳۰۰ متر در البرز شرقی قرار دارد و البته صعود به آن زیاد سخت نیست یا این‌طور بگویم که جزو قلل ساده این منطقه است به شرط‌ این‌که مجهز رفته باشی. آب را که قبلا گفتم حالا همراه‌داشتن مواد قندی مثل خرما، میوه و همین‌طور آجیل را هم به لیست اضافه می‌کنم.

صعود شروع می‌شود. آرام‌آرام پیش می‌روی و خورشید هم‌پایت بالا و بالاتر می‌رود. پوستت زیر تابش آفتاب می‌شود. پس کرم ضدآفتاب، عینک آفتابی و لباس آستین‌بلند را هم جزو وسایل ضروری همراه‌ات بگذار.

در طول مسیر تنها چیزی که تجربه می‌کنی زیبایی و آرامش است. ذهن‌ات از صدای بوق ماشین‌ها خالی می‌شود. ریه‌ات معنی اکسیژن را می‌فهمد. عجله نکن. آرام بالا برو تا به قله برسی. بهتر است فکرت را از موبایل هم راحت کنی. به سفر آمده‌ای. بگذار هر کسی کار دارد، بعدا زنگ بزند اصلا همان بهتر که بیشتر مسیر موبایل آنتن نمی‌دهد. باعث می‌شود آدم به حال و هوای گرفتاری‌های روزمره برنگردد البته حتما به خانواده‌ات گفته‌ای کجا می‌روی و آنها نگران نخواهند شد.

به بالای قله که رسیدی، اول نفس عمیق بکش و بعد دورتادور را نگاه کن. آنهایی که می‌بینی کوه‌های زیبای خطیرکوه، خرونرو و ارفع‌کوه هستند. تا می‌توانی از مناظر عکس بگیر. یکی از همسفران ما به نام محمد طاهری هم این کار را کرد و می‌توانی عکس‌هایش را اینجا ببینی.