دوات آنلاین-غزل شماره 310 حافظ را بخوانید؛

مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام/ خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام

یا رب این قافله را لطف ازل بدرقه باد/ که از او خصم به دام آمد و معشوقه به کام

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست/ هر چه آغاز ندارد نپذیرد انجام

گل ز حد برد تنعم نفسی رخ بنما/ سرو می‌نازد و خوش نیست خدا را بخرام

زلف دلدار چو زنار همی‌فرماید/ برو ای شیخ که شد بر تن ما خرقه حرام

مرغ روحم که همی‌زد ز سر سدره صفیر/ عاقبت دانهٔ خال تو فکندش در دام

چشم بیمار مرا خواب نه در خور باشد/ من لَهُ یَقتُلُ داءٌ دَنَفٌ کیفَ ینام*

تو ترحم نکنی بر من مخلص گفتم/ ذاکَ دعوایَ و ها انتَ و تلکَ الایام**

حافظ ار میل به ابروی تو دارد شاید/ جای در گوشه محراب کنند اهل کلام

معنی مصرع‌های ستاره‌دار

* کسی که دردی کشنده دارد چگونه می‌تواند چشم برهم بگذارد؟

** ادعای من این است و این تویی که بی مهری و این روزگار من است.