دوات آنلاین-غزلی از محمدتقی بهار معروف به ملک الشعرا را بخوانید:
خوشا بهارا خوشا میا خوشا چمنا/ خوشا چمیدن بر ارغوان و یاسمنا
خوشا سرود نو آیین و ساقی سرمست/ که ماه موی میانست و سر و سیم تنا
خوشا توانگری و عاشقی به وقت بهار/ خوشا جوانی با این دوگشته مقترنا
خوشا مقارن این هر سه خاطری فارغ/ زکید حاسد بدخواه و خصم راه‌زنا
خوشا شراب کهن در سبوی گردآلود/ که رشح باران بسترده گردش از بدنا
خوشا مسابقهٔ اسب‌های ترکمنی/ کجا چریده به صحرای خاص ترکمنا
درازگردن و خوابیده دم و پهن سرین/ فراخ‌سینه و بالابلند و نرم‌تنا
بزرگ سم و کشیده پی و مبارک ساق/ بلندجبهه و محجوب‌چشم و خوش‌دهنا
به فصلی ایدون کز خاربن برآید گل/ نواخت باید برگل سرود خارکنا