دوات آنلاین-غزل شماره 481 حافظ را بخوانید:

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی/ خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

آخرالامر گل کوزه گران خواهی شد/ حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی

گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است/ عیش با آدمی ای چند پری زاده کنی

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف/ مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان/ گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی

خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات/ مگر از نقش پراگنده ورق ساده کنی

کار خود گر به کرم بازگذاری حافظ/ ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی

ای صبا بندگی خواجه جلال الدین کن/ که جهان پرسمن و سوسن آزاده کنی