دوات آنلاین-غزل 123 حافظ شعری معروف است. آن را یک بار دیگر بخوانید:

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد/ نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

عالم از ناله عشاق مبادا خالی/ که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد

پیر دردی کش ما گر چه ندارد زر و زور/ خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد

محترم دار دلم کاین مگس قندپرست/ تا هواخواه تو شد فر همایی دارد

از عدالت نبود دور گرش پرسد حال/ پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند/ درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق/ هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

نغز گفت آن بت ترسابچه باده پرست/ شادی روی کسی خور که صفایی دارد

خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند/ و از زبان تو تمنای دعایی دارد