دوات آنلاین-غزل شماره 277 حافظ یکی از معروف‌ترین اشعار او است. این غزل را یک بار دیگر بخوانید:

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش/ گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند/ خواجه آن است که باشد غم خدمتگارش

جای آن است که خون موج زند در دل لعل/ زین تغابن که خزف می‌شکند بازارش

بلبل از فیض گل آموخت سخن ور نه نبود/ این همه قول و غزل تعبیه در منقارش

ای که در کوچه معشوقه ما می‌گذری/ بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارش

آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست/ هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

صحبت عافیتت گر چه خوش افتاد ای دل/ جانب عشق عزیز است فرومگذارش

صوفی سرخوش از این دست که کج کرد کلاه/ به دو جام دگر آشفته شود دستارش

دل حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود/ نازپرورد وصال است مجو آزارش