دوات آنلاین-غزل 226 حافظ یکی از معروف‌ترین غزل‌های او است. آن را یک بار دیگر بخوانید:

دلم رمیده لولی‌وشیست شورانگیز/ دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز

فدای پیرهن چاک ماه رویان باد/ هزار جامه تقوی و خرقه پرهیز

خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد/ که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز

فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی/ بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز

پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر/ به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز

فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی/ که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز

بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت/ که در مقام رضا باش و از قضا مگریز

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست/ تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز