دوات آنلاین-مهدی باقربیگی بازیگر نقش «مجید» مجموعه قدیمی و بسیار خاطره انگیز «قصه های مجید» اهل اصفهان است و لیسانس مهندسی کشاورزی دارد. او اکنون مدیر مجموعه فرهنگی باغ غدیر و در حال ارائه پایان نامه کارشناسی ارشد رشته مدیریت دولتی است. باقربیگی وقتی که دوم راهنمایی بود برای بازی در نقش مجید سریال «قصه‌های مجید» انتخاب شد و همین انتخاب درست سبب شد با گذشت چند دهه همچنان ماندگار باشد. چندی پیش در جشن انجمن منتقدان، جایزه بهترین بازیگر نوجوان 40 سالگی انقلاب به او تعلق گرفت. در گفت و گوی پیش روی تان با «مهدی باقربیگی» درباره مجید و بازی اش در سریال «قصه های مجید» گفت و گویی انجام دادیم.
خیلی خوشحال بودم و حس خوبی داشتم. خدا خواست که به عنوان بهترین بازیگر نوجوان در ۴۰ سال اخیر از سوی منتقدان انتخاب شوم. حرکت خیلی بزرگی است که در 40 سال تمام آثار بررسی شود، حرفه ای ها و منتقدان رأی دهند و کسانی که حرفه شان این است فیلم‌ها را ببینند و درباره شان بنویسند. باعث افتخارم است که انتخاب شدم و لطف خداوند بود.
اصلاً تصور نمی کردم اما خیلی خوشحال شدم. وقتی شنیدم کاندیدای دریافت جایزه شده ام پرسیدم چه کسانی رأی می دهند، آیا انصاف را رعایت می کنند یا دادن جایزه بار سیاسی، اجتماعی و ... دارد؟ دبیر جشنواره گفت در انجمن منتقدان و نویسندگان همیشه سعی کرده ایم حق را به حق دار بدهیم.
دوست دارید به دوران کودکی خود بازگردید؛ زمانی که مهدی باقربیگی کوچک بود و در قصه های مجید بازی می کرد؟
خیر، هیچ وقت دوست ندارم به گذشته بازگردم. معتقدم این دنیا محل گذر است و خوبی ها و ناملایمات می گذرد. خدا بیشتر از همه هوایم را دارد و خودم را به او سپرده ام.
مجید شیطنت می کرد اما بی ادب نبود. در کودکی شیطنت می کردم اما به اندازه مجید، شر نبودم!
آقای «پوراحمد» خیلی به من کمک کرد تا راه افتادم. نکته بعدی این بود که مجید شخصیتی بود که اتفاق هایی که برای او در قصه رخ می داد ممکن بود برای همه پیش بیاید.
اتفاق ها و دغدغه های مجید واقعی بود و خیالی نبود. به خاطر همین این شخصیت تاکنون برای همه جذاب و ماندگار شده است. خوشحالم که خدا به من لطف داشته است و مردم الان هم که مرا می بینند لبخند می زنند.
بله، همین طور است. در اصفهان بیشتر مردم به من لطف دارند و قدرشناس هستند.
بله، مسلم است که خوشحال هستم چون همه با دیدن این شخصیت حس خوبی داشتند. اکنون هم وقتی دهه شصتی ها مرا می بینند می گویند شما جزئی از خاطرات و نوستالژی دوران کودکی ما هستید. آن مقطع تازه جنگ تمام شده بود و اوضاع اقتصادی زیاد خوب نبود و سریال «قصه های مجید» باعث شده بود خانواده ها روزهای جمعه به همین بهانه دور هم جمع شوند.
متاسفانه اکنون تلویزیون ما فقط حجم اش زیاد شده است اما کاش کیفیت اش افزایش پیدا می کرد. کاش اندکی برنامه ها را جمع و جورتر و از آن طرف عرصه را برای ورود آدم های با استعداد و توانمند فراهم می کردیم. نمی دانم چرا این اتفاق نمی افتد.
در دیگر کشورها یک کاراکتر که جا می افتد واقعاً با شخصیت آن زندگی می کنند. اگر دنباله دار می‌شد حس نوستالژی برای بینندگان داشت.
یک پسر ابتدایی و یک دختر 3 ساله دارم. آرشیوی دارم و پسرم که بزرگ تر است بازی هایم را دیده و می داند که من بازی کرده ام.
«قصه های مجید» چون کار اولم بود همه لحظات و سکانس هایش برایم خاطره بود. از ابتدای هر قسمت تا پایان فیلم برداری اش تجربه کسب می کردم و مسلم است همه قسمت هایش برایم جذابیت دارد. البته میان قسمت های سریال می توانم «شرم» یا «صبح روز بعد» را نام ببرم، هر چند که برایم فرقی نمی کند و همه را دوست دارم.
خیر. زندگی در هر حالتی جریان دارد و می گذرد. آدم باید صبور باشد تا نتیجه کارش را ببیند. من آن مقطع 12، 13 ساله بودم. معتقدم تنها خصوصیتی که خداوند در من گذاشته هنر است و من هیچ زمان احساس فراموش شدن نکردم. مردم همیشه به من لطف داشته‌اند و ابراز محبت کرده‌اند و این نشان می دهد مرا فراموش نکرده اند.
خیر؛ واقعاً نمی ترسیدم. وقتی فیلم برداری شروع می شد خودم را مجید می دانستم و اصلاً تصور نمی کردم فیلم بازی می کنم و خودم را در قالب مجید می دیدم. تاکنون هم نقش هایی را بازی کرده ام که بتوانم باور و درک کنم.
دلم برایش تنگ شده است. متأسفانه اواخر عمرش بیماری اش شدت گرفت، او آلزایمر داشت. «بی بی» انسان با محبتی بود و به همه عشق می ورزید. همیشه به دیدنش می رفتم. ان شاءا... روحش شاد باشد.
در دوره پیش عضو شورای شهر بودم. الان در بخش فرهنگی شهرداری کار می کنم، یعنی مدیر مجموعه فرهنگی باغ غدیر اصفهان هستم.
بله، مسلم است که دوست دارم. من برای کاسبی نیامدم و می خواهم هنری را از خود به جا بگذارم. آرزویم این است که در نقش های متفاوت بازی کنم.
منبع: خراسان/ خراسان جنوبی