دوات آنلاین-حافظ در غزل شماره 89 باز هم در انتظار یار است و از ناجوانمردیها گلایه دارد. این غزل را بخوانید:
یا رب سببی ساز که یارم به سلامت/ بازآید و برهاندم از بند ملامت
خاک ره آن یار سفرکرده بیارید/ تا چشم جهان بین کنمش جای اقامت
فریاد که از شش جهتم راه ببستند/ آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت
امروز که در دست توام مرحمتی کن/ فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت
ای آن که به تقریر و بیان دم زنی از عشق/ ما با تو نداریم سخن خیر و سلامت
درویش مکن ناله ز شمشیر احبا*/ کاین طایفه از کشته ستانند غرامت
در خرقه زن آتش که خم ابروی ساقی/ بر میشکند گوشه محراب امامت
حاشا که من از جور و جفای تو بنالم/ بیداد لطیفان همه لطف است و کرامت
کوته نکند بحث سر زلف تو حافظ/ پیوسته شد این سلسله تا روز قیامت
معنی کلمه ستاره دار
*احبا جمع حبیب و به معنی رفقا است.