تبلیغ برندهای مد و آرایش با سریال‌سازی

دوات آنلاین-طراحان ایرانی کوتاه بیایند ،لباس‌های ترک و چین و رومانی بیشتر از این  بازار ایران را خواهد گرفت پس در این رقابت نفسگیر  که البته در برخی مواقع نابرابر هم هست، کوتاه نیایند تا بازار و فرهنگ ایران از بین نرود. این را مجید ابهری رفتارشناس و استاد دانشگاه می‌گوید.

ابهری که تحقیقات زیادی درباره نقش تبلیغات در تغییر فرهنگ مردم و تلاش کشورهای مدعی در مد و لباس برای تسخیر بازار بزرگ ایران انجام داده است به دوات آنلاین می‌گوید:

هرچند نبود حمایت معنوی و حق کپی‌رایت یکی از معضلات طراحان ایرانی است اما آنها باید بدانند اگر کوتاه بیایند و در این رقابت تنگاتنگ وارد نشوند و گوشه‌ای بنشینند نه تنها بازار ایران را از دست خواهند داد بلکه فرهنگ کشور نیز از بین خواهد رفت.

در بازار مد و لباس سه نوع تبلیغ وجود دارد که اولین نوع تبلیغات در رسانه‌های چاپی و بیلبوردهاست و فعالان رسانه‌ای مد و لباس تلاش می‌کنند از طریق مصاحبه با هنرپیشه‌ها و ستاره‌‌های این حوزه که طرفداران زیادی هم دارند آخرین مدل‌های لباس، کفش و آرایش و ... را تبلیغ و برای آن مشتری جذب کنند.

نوع دیگر تبلیغات که  این روزها بسیار شیوع پیدا کرده تبلیغ در فضای مجازی است. در این فضا که هیچ نظارت و پاسخگویی هم وجود ندارد بیشتر افرادی وارد می‌شوند که سوداگری مد و لباس دارند و نه تجارت. این افراد بیشتر کسانی هستند که لباس‌هایی را از کشورهای ترکیه و چین و ... وارد ایران می‌کنند و با تبلیغات گسترده مردم را قانع می‌کنند که این لباس‌ها برندهای روز دنیا هستند و  جنس بسیار خوبی دارند. آنها با این روش کالای خود را به‌‌صورت گسترده به فروش می‌رسانند.

البته دولت‌ها هم در این زمینه بی‌کار ننشسته‌اند. نمونه بارز تلاش دولت‌ها تلاشی است که ترکیه برای نشان دادن مد و لباس خود و ترویج آن در دنیا انجام می‌دهد. در یک نمونه آنها سریال‌های عاشقانه‌ای که عموما مورد استقبال همه مردم دنیاست می‌سازند و به کشورهای هدف می‌فروشند. پشت این سریال‌ها یک تفکر قوی وجود دارد. آنها با قهرمان‌سازی و تبلیغات غیرمستقیم لباس‌ها و برندهای مد و آرایش خود را معرفی می‌کنند و معمولا هم شرکت‌های بزرگ مد اسپانسر این سریال‌ها هستند. در زمانه کنونی که ماهواره و اینترنت و شبکه‌های مجازی به سرعت برق‌آسایی اطلاعات را جابه‌جا می‌کند، دیگر فرصت این وجود ندارد که طراحان ایرانی فقط به دنبال احقاق حق خود در حوزه کپی‌رایت باشند. چراکه اگر فقط به دنبال این مسئله باشند قطعا از حوزه مد و لباس عقب خواهند ماند. هرچند نبود قانون کپی‌رایت در ایران لطمه بزرگی به هنرمندان در هر حوزه‌ای زده‌ است و دولت قطعا باید این مورد را پیگیری کند و این قانون را به‌رسمیت بشناسد اما مشکل صنعتگران مد و لباس فقط این نیست ،آنها در این رقابت نفسگیر تلاشی که باید را انجام نمی‌دهند و این امر دو لطمه بزرگ خواهد داشت. اول اینکه ما یک کشورمصرف‌کننده خواهیم شد که نه تنها وسایل مورد نیاز بلکه فرهنگ کشورهای دیگر را  وارد و مصرف می‌کنیم و ریشه‌های خودمان را به این روش قطع می‌کنیم. دوم اینکه به ملتی بی‌هویت تبدیل خواهیم شد. مد و لباس در ترویج فرهنگ و اقتصاد بسیار موثر است بنابراین طراحان مد با همه سختی‌هایی که وجود دارد نباید عقب بکشند و باید به تلاش خود ادامه دهند تا در این بازار رقابتی حق خود و مردم کشورشان را بگیرند. ما با پیشینه تاریخی و فرهنگی که داریم قطعا می‌توانیم یکی از صادرکنندگان مد و لباس باشیم و این یک اتفاق ناخوشایند و تاسف‌بار است که اکنون واردکننده‌ شده‌ایم .

البته نکته بسیار مهمی در این خصوص وجود دارد و آن هم اینکه اولا صنعتگران پوشاک و مد در ایران از طراحان کمک نمی‌گیرند و با سری‌کاری تلاش می‌کنند با هزینه کم درآمد بیشتری داشته‌ باشند. درحالیکه توجه نمی‌کنند اگر تحقیقات لازم را در خصوص بازار انجام ندهند و اگر سلیقه مردم را نشناسند ضرر مالی که می‌کنند بسیار بیشتر از هزینه‌ای است که ممکن است در این خصوص برای یک طراح یا کارشناس صرف کنند.

همچنین طراحان و صنعتگران باید برای هر قشر از مردم یک برنامه داشته‌ باشند و با شناخت جامعه خود و تحقیقات میدانی مدل‌های به‌‌روزی ارائه دهند تا این صنعت که می‌تواند بسیار اشتغالزا هم باشد به گردش درآید. کریستین دیور طراح بزرگ و مالک برند دیور که برندی جهانی است می‌گوید: لباس و مد مناسب مدی است که با سن، جغرافیا، فرهنگ و رنگ‌های مورد علاقه مردم یک منطقه که مصرف‌کننده آن هستند مطابقت داشته‌ باشد. من فکر می‌کنم طراحان باید این جمله را با دقت پیگیری کنند.

نکته مهم دیگر نقش بنیاد مد و لباس است که در این خصوص باید از حالت نظارتی به حالت فرهنگساز درآید. این بنیاد باید از دانش متخصصان حوزه مد و لباس بسیار بهره بگیرد و به یک نهاد فرهنگساز تبدیل شود و مرکزی برای مبادله اطلاعات فعالان حوزه مد و لباس باشد و از حقوق آنها دفاع کند اما متاسفانه هنوز این بنیاد به جایگاهی که باید نرسیده‌ است.