امروز با حافظ/ ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دوات آنلاین-حافظ در غزل 54 خود می‌گوید چشمانش از دوری یار از گریه به خون نشسته است. این غزل را بخوانید:

ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است/ ببین که در طلبت حال مردمان چون است

به یاد لعل تو و چشم مست میگونت/ ز جام غم می لعلی که می‌خورم خون است

ز مشرق سر کو آفتاب طلعت تو/ اگر طلوع کند طالعم همایون است

حکایت لب شیرین کلام فرهاد است/ شکنج طره لیلی مقام مجنون است

دلم بجو که قدت همچو سرو دلجوی است/ سخن بگو که کلامت لطیف و موزون است

ز دور باده به جان راحتی رسان ساقی/ که رنج خاطرم از جور دور گردون است

از آن دمی که ز چشمم برفت رود عزیز/ کنار دامن من همچو رود جیحون است

چگونه شاد شود اندرون غمگینم/ به اختیار که از اختیار بیرون است

ز بیخودی طلب یار می‌کند حافظ/ چو مفلسی که طلبکار گنج قارون است