بوستان سعدی/ شنیدم که پیری شبی زنده داشت

دوات آنلاین-شعری زیبا بخوانید از بوستان سعدی:

شنیدم که پیری شبی زنده داشت/ سحر دست حاجت به حق بر فراشت

یکی هاتف انداخت در گوش پیر/ که بی حاصلی، رو سر خویش گیر

بر این در دعای تو مقبول نیست/ به خواری برو یا به زاری بایست

شب دیگر از ذکر و طاعت نخفت/ مریدی ز حالش خبر یافت، گفت

چو دیدی کز آن روی بسته‌ست در/ به بی حاصلی سعی چندین مبر

به دیباچه بر اشک یاقوت فام/ به حسرت ببارید و گفت ای غلام

به نومیدی آنگه بگردیدمی/ از این ره، که راهی دگر دیدمی

مپندار گر وی عنان بر شکست/ که من باز دارم ز فتراک دست

چو خواهنده محروم گشت از دری/ چه غم گر شناسد در دیگری؟

شنیدم که راهم در این کوی نیست/ ولی هیچ راه دگر روی نیست

در این بود سر بر زمین فدا/ که گفتند در گوش جانش ندا

قبول است اگر چه هنر نیستش/ که جز ما پناهی دگر نیستش