معرفی کامل و نقد فیلم سرو زیر آب

دوات آنلاین-سرو زیر آب یکی از فیلم‌های خوبی است که این روزها می‌وان به تماشای آن نشست. این فیلم 110 دقیقه‌ای در ژانر دفاع مقدس است. درباره آن بیشتر بخوانید:

درباره فیلم

راز جهانبخش کرامت فاش می شود؟ این راز خواب چیستا، ماهرو،گودرز، بهرام، جهانگیرو سرگرد پوشیاس را آشفته خواهد کرد. جهانبخش برای اثبات بی گناهی‌اش و بازگشت آرامش سفر بلندی را آغاز می کند . سفری که پایانش زندگی بسیاری از آنها را تغییر می‌دهد.

زومجی نوشته است: قصه سرو زیر آب جذاب است و شخصیت‌ها با وسواس زیادی انتخاب شدند. قصه به صورت جدی از جایی که جهانگیر کرامت (با بازی بابک حمیدیان) شک می‌کند که شاید جنازه شهیدی را به اشتباه به خانواده دیگری داده است شروع شده و برای یافتن حقیقت سفری در فیلم آغاز می‌شود. این سفر بستری است برای تقابل دو قوم با دین‌های مختلف (زرتشتی و مسلمان) و باعث شناخت بیشتر مخاطب از نحوه نگاه‌ آن دو خانواده به مفهوم شهید می‌شود.

بازيگران

بابک حمیدیان - مسعود رایگان - رضا بهبودی - مینا ساداتی - همایون ارشادی - مهتاب نصیر پور - هومن برق نورد - ستاره اسکندری - شهرام حقیقت دوست - حسین باشه آهنگر - فرخ نعمتی - هادی قمیشی - سیاوش چراغی پور - حسن نجاریان - حسین فلاح - امیر دلفانی

کارگردان

محمدعلی باشه آهنگر (متولد ۱۳۴۱ در دزفول) دانش‌آموختهٔ رشته سینما (گرایش کارگردانی) از دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر است. وی فعالیت‌های هنری خود را با ساخت و بازی در چند نمایش آغاز کرد.

فعالیت‌های هنری وی شامل نویسندگی و کارگردانی چندین فیلم کوتاه، مستند، سریال تلویزیونی و چند فیلم سینمایی است.

فیلم‌های ملکه (۱۳۹۰) بیداری رویاها (۱۳۸۸) فرزند خاک (۱۳۸۶) نبات داغ (۱۳۸۱) نیمه گمشده (۱۳۷۸) از ساخته‌های این کارگردان است.

نقد

جعفر گودرزی در مهر نوشته است: مهمترین ویژگی و خصیصه فیلم سرو زیر آب به کارگردانی محمد باشه آهنگر این است که از دریچه تازه ای به جنگ نگاه کرده است. چیزی که در سینما به شدت به آن نیاز داریم تا از کلیشه و تکرار رهایی یابیم. پرداختن به تبعات جنگ هم ارزشمند است و هم نیاز سینمای امروز ماست که آهنگر متعهدانه و خالصانه به آن پرداخته است.

شهدای گمنام و فضیلت گمنامی و پرداختن به حضور اقوام ایرانی و جغرافیای متعدد ایران که درگیر جنگ بوده اند و آرمانگرایی که بطن و باطنش ایثار است در تک تک سلول های فیلم حس می شود و به جرات می توان گفت سرو زیر آب یکی از بهترین فیلم های دفاع مقدس است. فیلمی شاعرانه و با شعور که از مفاهیم انسانی و اخلاقی سخن می گوید.

زومجی نوشته است: فیلم‌نامه فیلم برخلاف انتخاب درستی که در شخصیت‌هایش داشته است (از شخصیت خواهر شهید یزدی با بازی مینا ساداتی که نقش به خصوصی در درام ندارد و حذفش کمک زیادی به بهتر شدن ریتم فیلم می‌کند بگذریم) ریتم مناسبی ندارد. درست است که ریتم یک فیلم پس از فیلم‌نامه از دریچه کارگردانی و تدوین عبور می‌کند اما نقطه تعیین کننده برای ریتم کلی فیلم به فیلم‌نامه بازمی‌گردد. جایی که فیلم‌نامه‌نویس تعیین می‌کند که رخدادها تا چه حد بسط پیدا کنند و چگونه پشت هم قرار بگیرند تا موضوع اصلی فیلم بهتر خودش را نشان دهد. از این منظر سرو زیر آب درجا می‌زند و همین فیلم را کمی کسل‌کننده کرده است.

سلام سینما نوشته است: فیلم حرف برای گفتن زیاد دارد، و خوشبختانه درگیر شعار دادن نشده است. یکی از مهم ترین مسائل که در فیلم به آن پرداخته شد، تقابل ادیان و خصوصا اسلام و زرتشت بود. که بدون توهین و با نگاهی عادلانه و بدون قضاوت، روند اتحاد این دو دین را در فیلم به تصویر کشید. فیلم قدمی رو به جلو برای ایران برداشت. در این فیلم به نحوی ایران بزرگ نشان داده شده بود که مخاطب عاشق کشورش می شد. و این بزرگ نمایی بدون شعار و اغراق بود.

اما یکی از نکات ضعف، دیالوگ های پایانی فیلم بود. که تمام مفهومی که مخاطب باید از فیلم درک می‌کرد را در چند جمله خلاصه کرده بود. و می توان گفت تمام معنای فیلم با چند دیالوگ پایانی به خورد مخاطب داده شد. که ایکاش در نوشتن دیالوگ های پایانی ظرافت بیشتری خرج می‌شد.

نت نوشت نیز نوشته است: از نکات چشمگیر سرو زیر آب کارگردانی اش است که بدون اغراق نمایی ها و درشت گویی ها و شعار زدگی ها می تواند حس اش را به بیننده منتقل کند. از سکانس های مثال زدنی فیلم می توان به آن نمایی اشاره کرد که مادر سیاوش زرتشتی (مهتاب نصیر پور) عکس پسر شهیدش را در کنار عکس سیاوش مسلمان می گذارد. آرامش چهره ی مادر و این اکت مشخص بدون هیچ دیالوگی احساس را منتقل می کند و مخاطب از همان بازی دقیق و کارگردانی درست است که می تواند پی به این ببرد که این آرامگاه از آن پسر همین مادر است.